Καθαρά Δευτέρα, ημέρα καρναβαλιού και
της μάσκας.
Αν η μάσκα ορίζεται ως εξωπραγματικό ή γελοιογραφικό
προσωπείο, ως ομοίωμα προσώπου, η κυβέρνηση ορίζεται ως ομοίωμα
προσώπου της Αριστεράς.
Δεν το εννοούμε με το σύνηθες νόημα που
λέγεται και γράφεται, ότι δήθεν αυτή η κυβέρνηση δεν είναι Αριστερά
γιατί η Αριστερά είναι κάτι το καλό και ηθικό - κάτι σαν φιλανθρωπική
ΜΚΟ. Η Αριστερά ποτέ δεν ήταν καλή όπου κυβέρνησε. Περιόρισε τις
ατομικές ελευθερίες και δη την ελευθερία του λόγου, εγκαθίδρυσε την
αστυνομοκρατία, την καταπίεση, δήθεν για την υπεράσπιση του εργαζόμενου
λαού από τους ταξικούς εχθρούς του, εσωτερικούς και διεθνείς. Στην ουσία
για την υπεράσπιση του κόμματος και της νομενκλατούρας του, που
απομυζούσε και καταπίεζε τον εργαζόμενο λαό εν’ ονόματί του. Η Αριστερά
παντού όπου κυβέρνησε ήταν σκληρή, ανελεύθερη, κυβέρνησε με αίμα, αλλά
είχε ένα χαρακτηριστικό. Ήταν σοβαρή. Καμιά σχέση δηλαδή με συμπεριφορές, αναρτήσεις στα σόσιαλ μήντια, δηλώσεις, ανακοινώσεις, συνεντεύξεις της παρούσης.
Με αυτή την έννοια για την στήλη η
κυβέρνηση δεν είναι Αριστερά. Φοράει το προσωπείο της Αριστεράς, τη
μάσκα της Αριστεράς θα λέγαμε λόγω μέρας, και πορεύεται αλλοπρόσαλλη και
γοητευμένη από την εξουσία που της δόθηκε.
Η εκκωφαντική πολιτικοποίηση της Novartis δεν ήταν λάθος
Εστιάζουν πολλοί που έχουν δημόσιο λόγο,
ως λάθος της κυβέρνησης να χειριστεί όπως χειρίστηκε, τόσο εκκωφαντικά
και ελαφρόμυαλα δηλαδή, την υπόθεση Novartis. Το γεγονός ότι ένα
πρωτίστως δικαστικό θέμα, με τις μεθοδεύσεις και τις δηλώσεις των
υπουργών της το μετέτρεψε πρωτίστως σε πολιτικό, πριν τη δικαστική του
διερεύνηση. Αυτό σε συνδυασμό με τη διεθνή αναταραχή των χρηματιστηρίων
και τα έκτακτα γεγονότα στα Ιμια, επέφεραν την ανασφάλεια στους
επενδυτές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απόδοση των ομολόγων. Η απόδοση
του επταετούς ξεπέρασε σε λίγες μέρες το 4% από το 3,5% που είχε στην
έκδοσή του, με αποτέλεσμα να γράψουν ζημιές οι αφελείς που νόμισαν ότι
με αυτή την κυβέρνηση η Ελλάδα είναι χώρα που μπορεί να επιστρέψει στην
κανονικότητα. Ανοδος σημειώθηκε και στα επιτόκια του 5ετούς και 10ετούς
ομολόγου.
Μα αν τους ενδιέφερε η κανονικότητα της
χώρας δεν θα είχαν δαιμονολογήσει το mail Χαρδούβελη, δεν θα είχαν ρίξει
την προηγούμενη κυβέρνηση, και θα είχαν συμφωνήσει να ψηφίσουν Πρόεδρο
της Δημοκρατίας, κάνοντας με τους προηγούμενους deal για εκλογές το
Φθινόπωρο του 15 ή την Άνοιξη του 16. Δεν το έκαναν γι αυτό ακριβώς.
Γιατί διέβλεψαν ότι η χώρα αρχίζει να αναδύεται από την κρίση, επέστρεφε
έστω και πληγωμένη σε κάποια κανονικότητα και οι ίδιοι θα έχαναν την
ευκαιρία. Τώρα πανηγυρίζουν γιατί η Fitch μας αναβάθμισε στο επίπεδο που
ήμασταν το 14!
Για αυτό η Novartis δεν ήταν λάθος. Ήταν
εν ψυχρώ σχεδιασμός. Ο κ. Τσίπρας ξέρει ότι αναπότρεπτα θα χάσει στις
επόμενες εκλογές. Η κοινή γνώμη αργεί να μεταστραφεί, όταν όμως
μεταστραφεί, μεταστρέφεται ολοκληρωτικά και αμετάκλητα, για χρόνια. Γι
αυτό και του έδωσε την εκλογή του Σεπτέμβρη του 15. Ήταν πολύ νωρίς για
να μεταστραφεί. Γι αυτό και καθ’ όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο οι
κυβερνήσεις συνήθως διαρκούσαν δύο τετραετίες. Δεν έδινε ο λαός μία
ακόμη ευκαιρία. Απλώς δεν είχε ολοκληρώσει τη μεταστροφή του. Όταν αυτή
συντελείτο, δεν αρκούσαν τα προεκλογικά δωράκια της κάθε ΔΕΘ για να την
συγκρατήσουν.
Δεδομένου ότι η κυβέρνηση γνωρίζει ότι
δεν θα εκλεγεί, δεν την ενδιαφέρει η κανονικότητα. Την ενδιαφέρει η
περιχαράκωση των ψηφοφόρων της, και στους οποίους ως τις εκλογές θα
φροντίσει να τους ενδυναμώσει το μίσος κατά των αντιπάλων της. Στρατό
δημιουργεί όχι πολίτες. Θα πει κανείς οι προηγούμενοι δεν έκαναν το
ίδιο; Η απάντηση είναι «Οχι». Δημιουργούσαν εξηρτημένους ψηφοφόρους, όχι
στρατιώτες.
Ο πυρήνας της νοοτροπίας του
κυβερνώντος κόμματος δεν έχει αλλάξει από τον καιρό των πλατειών.
Πολιτεύεται καταγγέλλοντας εχθρούς. Αν κάτι άλλαξε είναι το
«εποικοδόμημα» που θα έλεγαν και οι ίδιοι μηρυκάζοντας αριστερές
μπροσούρες. Γεύτηκαν τη γοητεία της εξουσίας. Ο κ. Τσίπρας ταξίδεψε με
το πρωθυπουργικό αεροσκάφος ακόμη και για ιδιωτικούς λόγους, συνομίλησε
με τους ισχυρούς του πλανήτη, έκανε διακοπές σε βίλες και κότερα
κεφαλαιοκρατών. Οι υπουργοί σαγηνεύτηκαν από τη δύναμη της εξουσίας. Οι
βουλευτές βίωσαν την αναγνωρισιμότητα και απόλαυσαν τον καλό μισθό.
Τμήμα του υπόλοιπου μηχανισμού στελέχωσε τον κρατικό μηχανισμό.
Αποτελούν ένα στρατό που θα πολεμήσει με
κάθε τρόπο για να επανέλθει.
Έχει δείξει ότι δεν ολιγωρεί στον τρόπο,
τουτέστιν στην σπίλωση των αντιπάλων. Αλλά θα φοράει πάντα την μάσκα
της Αριστεράς.
Γ. Σιδέρης-liberal.gr