Όποιος είχε απορία για το τι ακριβώς
συμβαίνει στην γειτονιά μας, πρέπει αυτή να του λύθηκε έπειτα από την
επίσκεψη του πρωθυπουργού της FYROM στο Βερολίνο.
Η κα Merkel καλωσόρισε
τον «Μακεδόνα Πρωθυπουργό».
Έστειλε έτσι συστημένο γράμμα στην Αθήνα.
Έτσι εξηγείται η βιασύνη του Αλέξη Τσίπρα και του Νίκου Κοτζιά.
Έχουν
συνέπεια οι άνθρωποι…
Όλα τα πράγματα έχουν την εξήγησή τους. Ο
κ. Τσίπρας δεν αντέδρασε στην «πρόκληση Μerkel». Θεώρησε, προφανώς,
αυτή την δήλωση απολύτως φυσιολογική. Αν δεν την θεωρούσε θα ακούγαμε
δηλώσεις του τύπου «go home madam Merkel». Αλλά δεν είπε τέτοια
πράγματα. Για την ακρίβεια, δεν είπε το παραμικρό.
Η μη αντίδραση του κ. Τσίπρα δημιουργεί
εύλογα ερωτήματα. Υπάρχει, άραγε, κάποια συμφωνία; Κι αν ναι, πότε έγινε
και μεταξύ ποίων; Τι ακριβώς περιλαμβάνει; Θα δώσουμε την συγκατάθεσή
μας για το όνομα Μακεδονία. Την οποία δεν χρειάζονται, κατά πως μας
λένε, αλλά από την άλλη μας
πιέζουν για να την πάρουν. Πολύ καλά! Και τι
ακριβώς θα κερδίσει η χώρα μας από αυτό το αλισβερίσι; Διότι μία
συναλλαγή αυτής της μορφής που ο ένας μόνο δίνει και ο άλλος μόνο
παίρνει, δεν είναι συναλλαγή. Κάπως αλλιώς χαρακτηρίζεται. Αρχικά είχαμε
υποθέσει ότι οι πολίτες της ακατανόμαστης χώρας θα έπαιρναν πίσω όλα
αυτά τα αλυτρωτικά. Αλλά δεν φαίνεται ότι αυτό ισχύει. Το εύλογο ερώτημα
τώρα είναι το ακόλουθο: Μήπως τα ανταλλάγματα αφορούν την τόνωση των
προσδοκιών του κ. Τσίπρα για την ρύθμιση του χρέους, έτσι ώστε να μπορεί
να το πουλήσει πακέτο στους ιθαγενείς μαζί με την… καθαρή έξοδο από τα
μνημόνια;
Η ρύθμιση ενός οποιουδήποτε πράγματος
είναι κάτι πολύ σχετικό. Διέπεται από μία υποκειμενικότητα. Ρύθμιση
μπορεί να θεωρήσει κάποιος ένα πακέτο μέτρων που θα κυμαίνεται σε αξία
από το ένα ως το δέκα. Κατά συνέπεια, θα είναι πολύ επιπόλαιο να
αγοράσει κανείς μια οποιαδήποτε ρύθμιση. Μπορούμε, παρόλα αυτά, να
σημειώσουμε τρία πράγματα: Το ένα είναι ότι την ρύθμιση μας την οφείλουν
οι Γερμανοί από την εποχή του Σαμαρά. Άρα, δεν μας κάνουν χάρη. Το
δεύτερο ότι αυτή θα είναι και η «τελευταία ρύθμιση». Κατά συνέπεια δεν
χρειάζονται επιπολαιότητες. Και το τρίτο ότι το θέμα αυτό δεν είναι
ισοδύναμο με οποιοδήποτε εθνικό θέμα. Κακώς, δηλαδή, μπαίνει στο ζύγι.
Και να μην υπάρξει λύση; Δεν είπε
κάποιος αυτό. Αυτό που λέμε είναι ότι η λύση από την «λύση» έχει
απόσταση. Είναι σαφές ότι οι Γερμανοί (κι όχι μόνο) έχουν μία δική τους
αντίληψη για το ποια είναι η σωστή λύση στο Μακεδονικό και ποια στο θέμα
της ρύθμισης του χρέους. Δεν είναι όλες οι λύσεις ταιριαστές για τα
δικά μας παπούτσια. Ωστόσο, υπάρχει ένας άνθρωπος που μπορεί
αποδεδειγμένα να περάσει κάθε λύση στην Ελλάδα. Κι αυτός δεν είναι άλλος
από τον Αλέξη Τσίπρα! Αυτός είναι ένας καλός λόγος για να επιθυμούν οι
Γερμανοί να παραμείνει o κ. Τσίπρας στην θέση του. Μέχρι να τελειώσει
τις υποχρεώσεις του.
Το κακό είναι ότι μετά από την
απομάκρυνση από το ταμείο δεν θα αναγνωριστεί κάποιο λάθος. Θα είμαστε
αναγκασμένοι να κουβαλάμε το «χρέος Τσίπρα» για πολλές ακόμη δεκαετίες.
Αφού ο κ. Τσίπρας έδωσε τα ασημικά στον κ. Schaeuble για 99 χρόνια και
μας «εξασφάλισε» επιτροπεία για τις επόμενες δεκαετίες, ετοιμάζεται τώρα
να τακτοποιήσει το θέμα της FYROM και του χρέους. Δεν μπορούμε να πούμε
ότι έχουμε και την καλύτερη αίσθηση για την πορεία των πραγμάτων…
Θανάσης Μαυρίδης
liberal.gr
liberal.gr