Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι σε ολόκληρη τη χώρα παρασκευάζουν στο σπίτι τη δική τους μπύρα, μετά το πράσινο φως που έδωσε η κυβέρνηση το 2009 επιτρέποντας στους πολίτες να παρασκευάζουν έως 350 λίτρα ετησίως για προσωπική κατανάλωση, απαγορεύοντας όμως την πώληση του προϊόντος.
Πλέον όλο και συχνότερα κάνουν την εμφάνισή τους στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης οι πρωτάρηδες ζυθοποιοί όπου ανταλλάσσουν ιδέες, τεχνικές και συνταγές ή μαθαίνουν περισσότερα για τον τεχνικό εξοπλισμό. Ο αριθμός τους ήδη είναι πάνω από 50.000. Οι Ταρίκ Απάκ και Χακάν Οζκάν, δύο ερασιτέχνες ζυθοποιοί, τα τελευταία πέντε χρόνια έχουν μετατρέψει το ισόγειο του γραφείου τους στην Κωνσταντινούπολη σε μια τεράστια κουζίνα όπου παρασκευάζουν τη δική τους μπύρα. Ο εξοπλισμός τους αποτελείται βασικά από τρεις μεγάλες δεξαμενές, ένα δοχείο ζύμωσης και ένα πλυντήριο το οποίο έχουν μετατρέψει σε μύλο άλεσης της βύνης.
«Για ανθρώπους σαν εμάς, το μεγαλύτερο κίνητρο πίσω από το χόμπι μας είναι να δοκιμάσουμε διαφορετικούς τύπους μπύρας που δεν υπήρχαν στη Τουρκία», λέει ο Απάκ. Εξηγεί ότι μέχρι πρόσφατα οι μοναδικοί τύποι μπύρας που μπορούσε να βρει κανείς όχι μόνο στην Κωνσταντινούπολη αλλά και σε όλη την Τουρκία, ήταν λίγες ξανθιές μπύρες και κάποιες πικρές τύπου pilsners. «Όλες αυτές είναι πολύ ωραίες, όμως κάποιες φορές θέλεις να δοκιμάσεις και κάτι άλλο», δηλώνει.
«Σήμερα παρασκευάζουμε μία μπύρα υψηλής ζύμωσης (pale al )», λέει ο Οζκάν ελέγχοντας τα υλικά από το σημειωματάριό του, το οποίο περιλαμβάνει πάνω από 20 συνταγές διαφόρων ειδών μπύρας. Η διαδικασία ξεκινά σπάζοντας τη βύνη στο μύλο, η οποία στη συνέχεια τοποθετείται σε έναν μεγάλο κάδο, όπου μετατρέπεται σε σάκχαρα. Αυτή είναι μόνο η αρχή της μάλλον περίπλοκης διαδικασίας η οποία διαρκεί περίπου τρεις εβδομάδες.
Για τον Τσιχάν, κάτοικο της συνοικίας Μπέγιογλου στην Κωνσταντινούπολη, η πρόσβαση σε φθηνή μπύρα είναι ο κύριος λόγος πίσω από το φαινόμενο της αυξανόμενης κατ’ οίκον παρασκευής μπύρας. Οι υψηλοί φόροι που επιβάλλονται στα αλκοολούχα ποτά, οι οποίοι πρόσφατα αυξήθηκαν κατά 63% για τις μπύρες, τον ανάγκασαν να παράγει σπίτι του τη δική του μπύρα. Ο Τσιχάν υποστηρίζει μάλιστα ότι μπορεί κανείς να παρασκευάσει μπύρα χρησιμοποιώντας υγρό εκχύλισμα και η όλη διαδικασία είναι παρόμοια με εκείνη, όταν φτιάχνει μία σούπα από έτοιμο μείγμα. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένας απλός εξοπλισμός, μαζί με συμπυκνωμένο λυκίσκο. Αυτά αρκούν για τη ζύμωση. Ο Τσιχάν αγόρασε τον εξοπλισμό μέσω Διαδικτύου αντί 110 τουρκικών λιρών (περίπου 30 δολάρια). Ξόδεψε άλλα 25 δολάρια για να αγοράσει ένα κουτί με συμπυκνωμένο εκχύλισμα λυκίσκου και ζάχαρη. Με αυτά τα συστατικά στο τέλος της ζύμωσης, η οποία διαρκεί περίπου δύο εβδομάδες, γεμίζει κατά μέσο όρο 43 μπουκάλια.
Για τον Ρασίμ Κούλτσα, ιδιοκτήτη μπαρ στην πολυσύχναστη οδό Ιστικλάλ, η μπύρα είναι γνωστή ως το αγαπημένο ποτό αυτών που σπουδάζουν τον τουρκικό πολιτισμό και η αύξηση της τιμής της έστω και δύο λίρες, επιβαρύνει πολύ τον προϋπολογισμό τους. «Κάθε έξι μήνες έχουμε αύξηση φόρων», λέει ο Ρασίμ ο οποίος πωλεί μισό λίτρο βαρελίσιας ξανθιάς μπύρας αντί 11 τουρκικών λιρών (περίπου 3 δολάρια). Ανάλογα με το σημείο, μπορεί να πωλήσει την ίδια μπύρα αντί 5 δολαρίων στην περιοχή. «Παρατηρώντας καθημερινά μία σταδιακή αύξηση των τιμών οι πελάτες μου, κυρίως φοιτητές, μπήκαν στον πειρασμό να φτιάξουν τη δική τους μπύρα στο σπίτι, αντί να πηγαίνουν στα μπαρ», αναφέρει.