Φυσικά και ο Ν. Τόσκας δεν ακολουθεί
δική του πολιτική στο ζήτημα της δημόσιας τάξης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως γνήσιο
κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, απεχθάνεται την καταστολή.
Το κακό γίνεται διπλό γιατί αδιαφορεί
και για την πρόληψη. Αυτό που βιώνουμε όλοι οι πολίτες στο θέμα της
ασφάλειας μας είναι έργο του ΣΥΡΙΖΑ, συνολικά και χωρίς εξαιρέσεις.
Μάλιστα, αυτή η πολιτική επιτελείται από
δύο συγκοινωνούντες βραχίονες. Το υπουργείο Δικαιοσύνης και το λεγόμενο
υπουργείο «Προστασίας του πολίτη». Στο υπουργείο Δικαιοσύνης
τοποθετήθηκε πανεπιστημιακός γνωστός για τις απόψεις του για τα
δικαιώματα των φυλακισμένων.
Και άδειασε τις φυλακές, ακόμα και από
εγκληματίες που διέπραξαν κακουργήματα. Το αποτελεσμα είναι γνωστό. Οι
περισσότεροι από αυτούς έκαναν και πάλι την μόνη δουλειά που ήξεραν να
κάνουν.
Ποιος πλήρωσε την ιδεοληψία του ΣΥΡΙΖΑ; μα φυσικά ο πολίτης.
Στο, κατ΄ευφημισμόν, υπουργείο
«Προστασίας του πολίτη» τοποθετήθηκε ένας υπουργός που
το μόνον προσόν
που έπρεπε να έχει, ήταν η τυφλή υπακοή στις εντολές της ηγετικής ομάδας
του ΣΥΡΙΖΑ.
Ετσι, οι ερυθροτραμπούκοι βαφτίστηκαν
«συλλογικότητες», με τις οποίες η πολιτεία συζητά. Τι συζητά; Πόσες και
ποιες εξουσίες θα τους εκχωρήσει. Με αυτόν τον τρόπο περιοχές της Αθήνας
έχουν αποκοπεί από τον κρατικό ιστό.
Εχουν αυτονομηθεί. Είναι ολοφάνερο πως η
κατάσταση έχει ξεφύγει εντελώς από τον έλεγχο της συγκυβέρνησης, γιατί
για να ελεγχθεί χρειάζεται κατασταλτική δράση. Ετσι στο δίλημμα αταξία ή
καταστολή ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει την αταξία.
Η ουσία της πολιτικής είναι, πώς
απαντούμε κάθε φορά στα διλήμματα που θέτουμε εμείς ή η ίδια η ζωή. Τι
αποφάσεις παίρνουμε. Γιατί και η μη-απόφαση, η αδράνεια, η απραξία,
είναι και αυτή μια απόφαση.
Είναι μια πολιτική στάση.
Ο πολίτης έχει μια βασική απαίτηση από
την πολιτεία. Να του εξασφαλίσει τις συνθήκες για να ζεί αξιοπρεπώς. Και
μέσα στην αξιοπρεπή διαβίωση περιλάμβανεται και η ασφάλεια του.
Να μπορεί να κυκλοφορεί παντού, άφοβα.
Είτε γιατί θα έχει παταχθεί, σε μεγάλο βαθμό, το έγκλημα είτε γιατί θα
υπάρχει άρτια αστυνόμευση. Συνήθως το δεύτερο φέρνει το πρώτο.
Αυτήν την φυσιολογική κατάσταση μια
κυβέρνηση της Αριστεράς δεν μπορεί να την παράσχει στους πολίτες. Η
αστυνόμευση και η καταστολή, αντίκεινται στο DNA αυτού του χώρου.
Οσους αστυνομικούς και να βγάλουν στους δρόμους, αν δεν τους αφήσουν να προχωρήσουν σε συλλήψεις, δεν θα έχει αλλάξει τίποτα.
Μια ευνουχισμένη αστυνομία, είναι μια αναποτελεσματική αστυνομία.
Η Αριστερά ελάχιστα ενδιαφέρεται για τα
δικαιώματα του πολίτη, γιατί το άτομο δεν αποτελεί γι΄αυτήν μιαν
αυταξία. Μεταξύ της παραβατικής συμπεριφοράς μιας συλλογικότητας και του
δικαιώματος του πολίτη που η συλλογικότητα το καταπατά, η Αριστερά
επιλέγει συνειδητά την συλλογικότητα.
Γι΄αυτό μόνον μια κυβέρνηση της
Κεντροδεξιάς μπορεί να επιλύσει δραστικά το πρόβλημα της δημόσιας τάξης.
Μόνον μια κυβέρνηση της Κεντροδεξιάς μπορεί να δώσει πολιτική κάλυψη
στις δυνάμεις πρόληψης και καταστολής.
Συνεπώς, σωστά πράττει η ηγεσία της Νέας
Δημοκρατίας και αναδεικνύει το συγκεκριμένο θέμα, γιατί αυτό
διαπλέκεται με όλους σχεδόν τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Επιβάλλεται δε, να προτάξει το δικό της πρόγραμμα για την δημόσια τάξη,
χωρίς τις ενοχές με τις οποίες έχει φορτίσει η Αριστερά την έννοια της
καταστολής.
Ας το αντιληφθεί η Νέα Δημοκρατία πως ο πολίτης θέλει, πάνω απ΄όλα, να αισθάνεται και να είναι ασφαλής.
Σ. Μουμτζής-liberal.gr