Η εξέγερση του Ίλιντεν - προφήτη Ηλία -
έγινε στις 20 Ιουλίου 1903 (με το Ιουλιανό ημερολόγιο), ανήμερα του
Προφήτη Ηλία και ήταν έργο της Εσωτερικής Μακεδονο-Αδριανουπολιτικής
Επαναστατικής Οργάνωσης (ΕΜΑΕΟ-VMRO), του προγόνου των σημερινών ακραίων
εθνικιστών των Σκοπίων.
Το βασικό της σύνθημα ήταν «Η Μακεδονία για
τους Μακεδόνες» και πολιτικό της πρόγραμμα η δημιουργία μιας αυτόνομης
(στην αρχή και ανεξάρτητης στη συνέχεια) Μακεδονίας, που θα περιλάμβανε
και το σύνολο της μετέπειτα ελληνικής Μακεδονίας, με ηγετικό και
κυρίαρχο το σλαβομακεδονικό στοιχείο. Πρόκειται για την εξέγερση που
γέννησε τον Μακεδονισμό που υιοθέτησε πολύ αργότερα ο Τίτο και μετά το
1991 στην πιο επιθετική μορφή του το κράτος των Σκοπίων, ιδίως επί
Γκρουέφσκι.
Χρειάζεται να υπάρχει απόλυτη έλλειψη αντίληψης της ιστορίας
ή ακραία αδιαφορία και κυνισμός (χωρίς να αποκλείεται βέβαια να ισχύουν
και τα δύο ταυτόχρονα), για να γίνει αποδεκτή από την ελληνική πλευρά
έστω και η ιδέα μιας τέτοιας «λύσης».
Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Η
κοινά αποδεκτή ελληνική θέση, τουλάχιστον μετά το Βουκουρέστι, ήταν ότι το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» υπονοεί αλυτρωτισμό και χρειάζεται
για να ζήσουν οι δύο λαοί ομαλά ο αλυτρωτισμός αυτός να εγκαταλειφθεί
από την πλευρά των Σκοπίων, με μια ουδέτερη ονομασία, που προσπαθούμε να
επιτύχουμε με τα ονόματα που κατά καιρούς έχουν συζητηθεί στο πλαίσιο
της λεγόμενης σύνθετης ονομασίας. Με την ονομασία «Μακεδονία του
Ίλιντεν» η πλευρά των Σκοπίων στέλνει το μήνυμα ότι η συγκεκριμένη χώρα
υιοθετεί -και ζητά και την ελληνική μάλιστα συνυπογραφή- το ιστορικό
σχέδιο του VMRO, «η Μακεδονία στους Μακεδόνες». Υιοθετεί δηλαδή τον
αλυτρωτισμό στην πιο ανόθευτη και προφανή μορφή του. Και μάλιστα όχι σε
κάποια παράγραφο του Συντάγματος αλλά στην ίδια την ονομασία του
γειτονικού κράτους.
Διαβάζω ότι η ελληνική κυβέρνηση
αντιμετωπίζει θετικά την συγκεκριμένη πρόταση γιατί όπως διαρρέει «η
εξέγερση είχε οικονομικο-κοινωνικό χαρακτήρα με τη συμμετοχή αγροτών και
οι τότε εξεγερμένοι είχαν καλέσει Έλληνες και Αλβανούς για να λάβουν
μέρος». Δεν ξέρω γιατί το κάνουν αυτό! Πιθανώς καθώς η συγκεκριμένη
οργάνωση (VMRO) είχε στη γένεσή της πρωτόγονα αναρχο-κομουνιστικά
χαρακτηριστικά και τους αισθάνονται κάπως σαν πολιτικούς προγόνους. Μην
ξεχνάμε άλλωστε και την σχέση ΚΚΕ και σλαβομακεδόνων την περίοδο του
μεσοπολέμου αλλά και του ελληνικού εμφυλίου πολέμου.
Προσωπικά έχοντας ασχοληθεί με το
Μακεδονικό από την εποχή του 1991 και έχοντας αποκαλύψει πολλές άγνωστες
πτυχές του (στο βιβλίο μου «Στο όνομα της Μακεδονίας», που έγραψα το
1995 με πρόλογο Κωνσταντίνου Μητσοτάκη), ήμουν πάντοτε και παραμένω
υποστηρικτής μιας λογικής λύσης που θα εξομαλύνει τις σχέσεις των δύο
χωρών, με βάση όμως την ειλικρινή εγκατάλειψη από την πλευρά των Σκοπίων
του «μακεδονισμού», δηλαδή του αλυτρωτισμού των σλαβομακεδόνων γειτόνων
μας.
Εδώ όμως αντί για εγκατάλειψη του αλυτρωτισμού τον κάνουμε φλάμπουρο erga omnes!
Ήμαρτον κύριε Τσίπρα!
Θόδωρος Σκυλακάκης-liberal.gr