«Εσείς πιστεύετε ότι, αν γίνετε
κυβέρνηση, θα πάτε στη Μέρκελ και θα της πείτε δεν θέλουμε υψηλά
πλεονάσματα και δεν μας αρέσει το υπερταμείο και ότι θέλετε να το
αλλάξετε. Και θα σας πει “καλώς τα παιδιά”.
Αν όλα αυτά τα πείτε στη
Μέρκελ, σας εύχομαι καλή τύχη. Good luck».
Πήρατε χαμπάρι αυτή την φράση
του Ευκλείδη ή σας ξέφυγε μέσα στον ορυμαγδό των γεγονότων;
Εμένα,
ομολογώ, με διασκέδασε δεόντως.
Εκστομίστηκε στην Βουλή, κατά την
διάρκεια της συζήτησης για τα συμπληρωματικό μνημόνιο.
Βεβαίως, τις
μέρες που διανύουμε ενδέχεται ν’ ακούσουμε καταπληκτικότερα απ’ αυτό
κατά την διάρκεια της συζήτησης μομφής, όμως εμένα επιτρέψτε μου να
εκλάβω την συγκεκριμένη φράση του χιουμορίστα Τσακαλώτου ως ένα σπάνιο
απόσταγμα ψυχοπαθολογικής εμπειρίας, μετατραυματικής γνώσης, απύθμενου
θράσους και ιστορικής αχρειότητας.
Αυθαιρέτως λοιπόν, τοποθετώ το
λεκτικό αυτό υπουργικό διαμάντι στο top-5 των δηλώσεων της χρονιάς.
Θα μου πείτε ότι εδώ ο κόσμος καίγεται
και το νινί χτενίζεται.
Μας περικυκλώνουν Βόρειες Μακεδονίες, μομφές στη
Βουλή, μεσοπρόθεσμα, υπερταμεία, υπερπλεονάσματα και Κατρουγκάλειες
σφαγές συντάξεων… εμένα με μάρανε αυτή η χαριτωμένη αυτή κουβεντούλα του
Ευκλείδη;
Και όμως, και όμως…
Ήμουν και παραμένω εσαεί, ρέκτης της
αξίας με την οποία είναι εμποτισμένη η εκδίκηση της ιστορίας.
Η στιγμή
που ο πολιτικός νταής των περασμένων χρόνων σκύβει και γλείφει τα σάλια
που ο ίδιος έφτυσε, παραμένει μοναδική ανεξαρτήτως προσωρινής συγκυρίας.
Η ιστορική ειρωνεία είναι διαχρονική αξία.
Συμπαθάτε με, αλλά εν’ είδει παιδικού
τραύματος, αδυνατώ να λησμονήσω εκείνο το περίλαμπρο του Αλέξη ‘’αν τα
πούμε αυτά, όχι μόνο δεν θα μας διώξουν, αλλά θα μας παρακαλάνε να
πάρουμε τα λεφτά.
Θα μας παρακαλάνε να μας δανείσουν’’.
Ούτε καταφέρνω
να ξεχάσω αυτά τα αγωνιώδη λεκτικά πιγκ-πόγκ ανάμεσα σε μας (τους
δημοσιογράφους) και τον Ευκλείδη, όταν μας βεβαίωναν ότι (παρέα με τον
Βαρουφάκη) θα εφορμήσουν εναντίον της (μαντάμ) Μέρκελ ως νικηφόροι
οδοστρωτήρες που θα τα πάρουν όλα.
Τότε, όσοι ρωτούσαμε ήμασταν
Γερμανοτσολιάδες και πληρωμένοι από το ΔΝΤ μέσω σεμιναρίων, τα ξεχάσαμε;
Μας κυνηγούσαν στους δρόμους και μας λοιδορούσαν οι Λαζόπουλοι.
Ήρθε, το λοιπόν, η ώρα να κάτσουμε
αναπαυτικά στην καρέκλα μας και να δούμε τους Ευκλείδηδες να
αυτοεξευτελίζονται, κάνοντας μαθήματα στους επερχόμενους για το πώς
πρέπει να συμπεριφερθούν στην Μέρκελ.
Το δήθεν ειρωνικό ‘’καλώς τα
παιδιά’’ που τους ενημέρωσε ο Ευκλείδης ότι θα είναι η απάντηση της
Γερμανίδας, δεν είναι τίποτα άλλο από μια ροχάλα που ο ίδιος έφτυσε,
παρέμεινε στον αέρα για τέσσερα χρόνια και επέστρεψε για να προσγειωθεί
στα ίδια του τα μούτρα.
Απλώς τότε τα σάλια έφυγαν απ’ το στόμα ενός
‘’επαναστάτη’’, σήμερα προσγειώνεται στο μάγουλο ενός μνημονιακού
παρατρεχάμενου της αφεντικίνας που ξέρει όσο κανένας άλλος τα χούγια της
και ειρωνεύεται κατ’ εντολήν της.
Συγχαρητήρια…
Δ. Καμπουράκης-liberal.gr