Και πώς όλοι συμφωνούμε ποιο όνομα θα χρησιμοποιήσουμε; Η πρακτική της ονομασίας τους χρονολογείται από τη δεκαετία του 1950.
Πριν από το 1940, δίνονταν ονόματα μόνο στους χειρότερους από τους τυφώνες ανάλογα με την περιοχή ή την εποχή του χρόνου που ξεσπούσαν – π.χ. ο Τυφώνας του Μαϊάμι του 1926 ή ο Τυφώνας της Εργατικής Πρωτομαγιάς του 1935.
Το 1950 ήταν το πρώτο έτος κατά το οποίο οι τροπικοί κυκλώνες του Ατλαντικού απέκτησαν επίσημα ονόματα, αν και δεν ήταν – ακόμα – ανθρώπινα. Τα αρχικά ονόματα προέκυψαν από το Φωνητικό Αλφάβητο του Στρατού και του Πολεμικού Ναυτικού. Αυτή η παράδοση συνεχίστηκε για δύο χρόνια, αλλά είχε ένα φανερό ελάττωμα: η ίδια λίστα των ονομάτων ανακυκλωνόταν κάθε χρόνο προκαλώντας σύγχυση στο Εθνικό Κέντρο Τυφώνων. Έτσι το 1953 το Εθνικό Κέντρο Τυφώνων των Η.Π.Α. άρχισε να χρησιμοποιεί γυναικεία ονόματα για να τους ξεχωρίσει, τα οποία αποδείχθηκαν πολύ πιο επιτυχημένα. Όχι μόνο διευκόλυναν την αναγνώριση των τυφώνων, αλλά βοηθούσαν τις αρχές και τα ειδησεογραφικά πρακτορεία να διαδίδουν προειδοποιήσεις, οι οποίες βοηθούσαν το κοινό να δώσει την απαιτούμενη προσοχή.
Τα ονόματα και δη των ανθρώπων θεωρούνται ότι είναι πολύ πιο εύκολα να τα θυμάται κανείς σε σχέση με αριθμούς ή τεχνικούς όρους. Πολλοί συμφωνούν ότι τα ανθρώπινα ονόματα των τυφώνων διευκολύνουν τα ΜΜΕ να αναφέρονται σε αυτούς ενώ αυξάνουν παράλληλα το ενδιαφέρον του κοινού για τις σχετικές προειδοποιήσεις.
Τα πρώτα ονόματα τυφώνων ήταν συχνά εμπνευσμένα από τις συζύγους των μετεωρολόγων, αλλά το 1979 προστέθηκαν και αντρικά ονόματα. Ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός εποπτεύει τον κύριο κατάλογο των ονομάτων, τα οποία εναλλάσσονται μεταξύ ανδρών και γυναικών. Οι ίδιοι κατάλογοι χρησιμοποιούνται ανά 6 χρόνια, οπότε αυτός που χρησιμοποιήθηκε το 2015 θα χρησιμοποιηθεί και πάλι το 2021. Ωστόσο, όταν ένας τυφώνας αφήσει πίσω του πολλά θύματα, το όνομά του μπορεί να μη χρησιμοποιηθεί ξανά με στόχο να αποτελέσει φόρο τιμής σε θύματα και επιζώντες.
perierga.gr