Ο 80χρονος κύριος Στράτος είναι ένα από τα δεκάδες χιλιάδες θύματα
του παραλογισμού του ΦΑΠ και του ΕΝΦΙΑ που έχουν υποστεί ποινική
καταδίκη και κατασχέσεις επειδή βρέθηκαν σε ανυπαίτια αδυναμία καταβολής
των ποσών που τους ζητά το Ελληνικό Δημόσιο για ΦΑΠ και ΕΝΦΙΑ.
Είναι
μια θλιβερή ιστορία ντροπής σχετικά με το πως πραγματικά λειτουργεί αυτό
το κράτος. Ευχαριστούμε θερμά το κύριο Στράτο που μας έδωσε τα στοιχεία
τη υπόθεσής του για να τα δημοσιεύσουμε.
Αυτή είναι η ιστορία του.
Ποιος είναι ο κύριος Στράτος
Πριν
ξεκινήσει η φοροκαταιγίδα με το ΦΑΠ και τον ΕΝΦΙΑ ο κύριος Στράτος
ήταν επιχειρηματίας που ασχολήθηκε με την εμπορία ξύλου.
Επειδή οι
δουλειές πήγαν καλά μπόρεσε και απέκτησε, ύστερα από δεκαετίες σκληρής
δουλειάς μια σχετικά αξιόλογη ακίνητη περιουσία. Συγκεκριμένα όλα τα
χρήματα που έβγαλε στη διάρκεια της ζωής του τα έριξε σε μια και μόνο
επένδυση: ένα οικόπεδο στη Λεωφόρο Φιλαδελφείας πάνω στο οποίο έκτισε
ένα ημιτελές διώροφο κτίριο με υπόγειο, συνολικής επιφάνειας σχεδόν
3.750 τ.μ. το οποίο σήμερα είναι ακόμη στα μπετά. Στο παρελθόν μάλιστα
το είχε νοικιάσει μόνο σαν αποθήκη σε ξυλέμπορους.
Σκοπός
του ήταν μετά τη συνταξιοδότηση του να το νοικιάσει και να εισπράττει
ένα καλό νοίκι για τα γεράματά του για να βοηθάει τα παιδιά του αλλά και
τις αυξημένες ανάγκες περίθαλψης της καρκινοπαθούς συζύγου του.
Παράλληλα
το 2000 βγήκε και η σύνταξή του από τον ΟΑΕΕ, η οποία ανερχόταν πριν
τις περικοπές σε 877 ευρώ και τώρα είναι 800 ευρώ.
Η ιστορία του κυρίου Στράτου
Το
2013 ξεκίνησε το δράμα του: του ήρθαν μαζεμένα να πληρώσει 4
εκκαθαριστικά ΦΑΠ ύψους 17.000 ευρώ το καθένα (για τα έτη 2010, 2011,
2012 και 2013), επειδή το κράτος υπολόγιζε την αξία της ακίνητης
περιουσίας του, δηλαδή του ανωτέρω διώροφου κτιρίου στη Λ. Φιλαδελφείας
σε 2,2 εκ ευρώ.
Αυτός
πίστευε ότι έχουν φουσκώσει την αξία αυτή και έχει προσφύγει στα
δικαστήρια για να μειώσει την αξία αλλά μόλις το 2019 τον Απρίλιο θα
συζητηθεί η πρώτη προσφυγή του. Όπως λέει χαρακτηριστικά «αν το δημόσιο
πιστεύει ότι τα ακίνητά μου κάνουν 2,2 εκ ευρώ, ας έρθει να τα αγοράσει
σε αυτή τη τιμή. Το ακίνητο είναι στα μπετά και όχι ξενοδοχείο 5
αστέρων».
Με
αξιοπρέπεια και χωρίς να ζητήσει δανεικά αποφάσισε και έδωσε τις
τελευταίες του οικονομίες για να καλύψει μέρος των οφειλών αυτών. Τα
υπόλοιπα τα έβαλε σε ρύθμιση. Ενώ άρχισε μανιωδώς να ψάχνει για να βρει
κάπου να το πωλήσει ή να το νοικιάσει. Αλλά δυστυχώς κανένα ενδιαφέρον
δεν υπήρξε και οι λίγες σοβαρές προτάσεις που του έγιναν δεν προχώρησαν
λόγω κρίσης. Όλοι ξέρουμε ότι κανείς δεν κάνει σοβαρές επενδύσεις κατά
τη διάρκεια της κρίσης.
Από
την άλλη το πηγάδι των οφειλών στο δημόσιο από ΦΑΠ ΚΑΙ ΕΝΦΙΑ δεν είχε
πάτο, γιατί το 2014 ήρθαν άλλα 17.000 ευρώ ως οφειλή ΕΝΦΙΑ, όπως επίσης
άλλα 17.000 ευρώ το 2015, άλλα 17.000 ευρώ το 2016 και ούτω καθ’ εξής
μέχρι και σήμερα. Τα ποσα όμως αυτά δεν μπορούσε να το εξοφλήσει: Με μια
καρκινοπαθή σύζυγο και μια κουτσουρεμένη σύνταξη των 877 ευρώ και μια
νεκρή αγορά ακινήτων δεν μπορούσε να βρει ούτε τα χρήματα για να
διατηρήσει τη ρύθμιση.
Έτσι λοιπόν όπως συσσωρεύονταν τα χρέη του, τον Ιούνιο του2016 η Δ.Ο.Υ. Νέας Ιωνίας υπέβαλλε μήνυση κατά του κύριου Στράτου για το έγκλημα της μη καταβολής χρεών.
Ουδείς ποτέ ενδιαφέρθηκε που οφείλεται η μη καταβολή χρεών. Το μόνο που
ένοιαζε τη Δ.Ο.Υ. Ιωνίας ήταν ότι ο κύριος Στράτος χρωστούσε εκείνη τη
στιγμή για ΦΑΠ και ΕΝΦΙΑ μαζί με τους τόκους 110.969, 98 ευρώ, δηλαδή
ποσό πάνω από το όριο των 100.000 ευρώ που ορίζει ο νόμος για να
ξεκινήσει η ποινική δίωξη. Από αυτά τα 24.000 ευρώ ήταν
συνεισπραττόμενοι τόκοι. Παράλληλα το δημόσιο του έχει ήδη κάνει
κατασχέσεις στα άλλα οικογενειακά περιουσιακά στοιχεία του δηλαδή στο
1/5 του προσφυγικού ακινήτου που έχει από τη μητέρα του και στο 1/6
μιας ημιυπόγειας αποθήκης που δεν κατοικείται
Η
υπόθεση πήγε μετά την εφορία σε έναν εισαγγελέα, ο οποίος ούτε καν
εξέτασε τι συμβαίνει με τη περίπτωση αυτού του ανθρώπου και τον έστειλε
κατηγορούμενο στο Ε τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών.
Με
την ίδια αδιαφορία, μετά από 2 αναβολές που δόθηκαν με το ζόρι, το
δικαστήριο που εξέτασε την υπόθεσή του απέρριψε το αίτημα αναβολής του (ο
άνθρωπος είχε ασκήσει προσφυγές και περιμένει με αυτές να μειώσει το
χρέος του και για αυτό ζητούσε να περιμένουν οι ποινικοί δικαστές να
δικαστούν πρώτα οι προσφυγές του, αλλά δεν το δέχτηκαν) και τον καταδίκασε σε 6 μήνες φυλάκιση με αναστολή, αφού του αναγνώρισαν κάποια ελαφρυντικά.
Συμπεράσματα και ερωτηματικά από αυτή την ιστορία
Η
παραπάνω ιστορία γεννά πάρα πολλά ερωτηματικά για το αν τελικά είμαστε
κράτος δικαίου. Είναι δυνατόν να μην υπάρχει σε κανένα στάδιο της
ποινικής διαδικασίας η δυνατότητα να ελεγχθεί αν πραγματικά φταίει
αυτός ο άνθρωπος που κρίθηκε ένοχος με ποινή φυλάκισης έξι μηνών;
Ένας
άνθρωπος που δεν μπορούσε για αντικειμενικούς λόγους να πληρώσει το
ΕΝΦΙΑ και το ΦΑΠ του, αφού δεν του φτάνανε οι οικονομίες και η σύνταξή
του, είναι εγκληματίας;
Όλη
η κοινωνία πρέπει να πάρει θέση στο ερώτημα αυτό γιατί δυστυχώς η
δικαστική εξουσία κρύβεται πίσω από το ευθυνόφοβο σόφισμα του λεγόμενου
«τυπικού εγκλήματος» σύμφωνα με το οποίο όποιος χρωστάει είναι ένοχος,
τελεία και παύλα. Άρα το βάρος πέφτει στη κοινωνία.
Όλη η κοινωνία πρέπει να πάρει θέση στο ερώτημα αν αυτός ο άνθρωπος
είναι εγκληματίας και για έναν ακόμη λόγο: Όλοι μπορούμε να βρεθούμε στη
θέση του.
Είναι λοιπόν εγκληματίας ο 80 χρόνος κύριος Στράτος;
Είναι
σωστό να μην ελέγχεται αν αυτός ο άνθρωπος μπορούσε να κάνει αλλιώς;
Είναι δίκαιο να μην εξετάζεται από κάποιον αν μπορούσε να πληρώσει;
Στο
ερώτημα αυτό θα πρέπει να πάρει ξεκάθαρη θέση και ο πολιτικός κόσμος
μας, που συχνά έχει χύσει κροκοδείλια δάκρυα για τον ΕΝΦΙΑ χωρίς όμως
κάποιο απτό αποτέλεσμα:
Είναι εγκληματίας ένας συνταξιούχος που δεν μπορεί να βρει χρήματα για να πληρώσει το ΕΝΦΙΑ του;
Ήρθε τέλος η ώρα και για εμάς να πάρουμε θέση για να μην βρεθούμε και εμείς στην ίδια θέση.
Σημείωση
του συντάκτη: Σκοπός μας δεν είναι να κατηγορηθούν από την κοινωνία τα
πρόσωπα που συμμετέχουν στην υπόθεση αυτή αλλά να γίνει πιο ανθρώπινο το
νομοθετικό πλαίσιο.
