Αυτήν την κυβέρνηση την έχουν αποκαλέσει
delivery boy και τον Α.Τσίπρα «παιδί για όλες τις δουλειές».
Αυτές οι
ατάκες συμπυκνώνουν την πρακτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Με
απίστευτη ευκολία και κυνισμό έπαιξαν το αντι-ρωσικό χαρτί για δύο
λόγους:
1. Για να πουλήσουν εκδούλευση στις ΗΠΑ και
2. Για να «λασπώσουν» όλους αυτούς που
αντιμάχονται την συμφωνία των Πρεσπών. Δηλαδή το 70% του Ελληνικού λαού.
Η κατηγορία φτηνή και προσβλητική.
Ολες αυτές οι πρωτοφανείς σε όγκο
και μαχητικότητα διαδηλώσεις υποκινήθηκαν από Ρώσους πράκτορες.
Λες και τους 250.000 Μακεδόνες που
συγκεντρώθηκαν στην Θεσσαλονίκη του μάζεψαν τα ρούβλια ή τους 500.000
των Αθηνών, η Ρωσική πρεσβεία. Συγχρόνως, με ταυτόσημα δημοσιεύματα –
κάτι που φανερώνει πως η πηγή τους είναι ένα ενιαίο κέντρο – μιλούν για
χρηματισμό σωματείων, μητροπολιτών, ενώ εμπλέκουν και το Άγιο Όρος.
Από την Μεταπολίτευση και μετά όλες,
μα
όλες οι κυβερνήσεις, διατήρησαν ένα άριστο επίπεδο σχέσεων με την
Σοβιετική Ένωση. Να θυμίσω πως η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, το
1980, δεν δέχτηκε να μποϋκοτάρει τους Ολυμπιακούς αγώνες της Μόσχας,
λόγω της εισβολής στο Αφγανιστάν, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην συνέχεια,
διαφοροποιήθηκε από την θέση των συμμάχων μας τόσο στο θέμα του
πραξικοπήματος του Γιαρουζέλσκι στην Πολωνία, όσο και στην περίπτωση της
κατάρριψης του νοτιοκορεατικού αεροπλάνου από ρωσικό αντιεροπορικό
πύραυλο. Ακόμα και την περίπτωση Μπόχαν (1986), η τότε κυβέρνηση την
χειρίστηκε σε χαμηλό επίπεδο.
Η πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος
άλλαξε ριζικά το τοπίο παγκοσμίως. Επόμενο ήταν να βελτιωθούν ακόμα πιο
πολύ οι Ελληνορωσικές σχέσεις, με αποκορύφωμα την περίοδο 2004-2009.
Και σήμερα, έρχεται η κυβέρνηση των
Τσίπρα-Καμμένου και ανατρέπει μια πορεία 44 χρόνων.Το τόλμημα της
ριψοκίνδυνο. Αλλά όπως έγραψα χθες, έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους
απελπισμένους που προσπαθούν να βρούν στηρίγματα, όπου μπορούν. Οι
σφικτοί εναγκαλισμοί του πρωθυπουργού με τον Β. Πούτιν και το δάνειο των
5 δισεκατομμυρίων ευρώ, ξαφνικά μετατράπηκαν όλα αυτά σε απελάσεις
Ρώσων διπλωματών. Η στροφή θεαματική. Θα την χαρακτήριζα κυβίστηση
ανάλογη με αυτήν της 13ης Ιουλίου 2015.
Ομως, στην προκειμένη περίπτωση υπάρχουν
δύο σοβαρά προβλήματα για την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Οι στενές
σχέσεις των Κοτζιά-Καμμένου, στο πρόσφατο παρελθόν, με τον μέντορα του
Β. Πούτιν, τον Α. Ντούγκιν τον θεωρητικό του Ευρασιατικού κινήματος.
Σχέσεις πολυποίκιλες και πολύπλοκες, που μάλλον θα τις βρούν μπροστά
τους οι δύο πολιτικοί.
Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα που
προκύπτει για την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ακούει στο όνομα Ιβάν
Σαββίδης. Και ο Α. Τσίπρας και, κυρίως, ο Π. Καμμένος στηρίχτηκαν
πολιτικά επάνω στην ισχύ που διαθέτει στην Β.Ελλάδα, στον αγώνα τους
κατά του Κ.Μητσοτάκη. Τώρα καλούνται αμφότεροι να διαχειριστούν την νέα
κατάσταση. Οποιαδήποτε κίνηση τους θα έχει σημαντικό πολιτικό κόστος
γι΄αυτούς.
Τι προσδοκεί όμως ο Α. Τσίπρας από την
θεαματική αυτή στροφή του; Μα φυσικά την στήριξη του από τις ΗΠΑ. Τους
δείχνει πως είναι ο άνθρωπος τους στην Ελλάδα και πως μπορεί να του
αναθέσουν όποια δουλειά θέλουν. Ούτως ή άλλως, από τους Ευρωπαίους
εταίρους μας – όπως φάνηκε και από την μη καταβολή της δόσης των 15 δισ.
ευρώ – δεν μπορεί να περιμένει πολλά πράγματα που θα τον διασώσουν εκλογικά.
Οι ΗΠΑ όμως μπορούν και αυτό θα φανεί.
Αν ζούσε ο στρατηγός Τζ. Βαν Φλητ* θα άκουγε σήμερα τον Τσίπρα να του
λέει: «στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας!»
* Ο στρατηγός Τζ.Βαν Φλητ επισκέφτηκε
την Ελλάδα – στις 24 Φεβρουαρίου 1948 – επικεφαλής στρατιωτικού
κλιμακίου στο πλαίσιο του δόγματος Τρούμαν. Στο αεροδρόμιο τον
υποδέχθηκε ο υπουργός Εθνικής Αμύνης Π.Κανελλόπουλος ο οποίος δείχνοντας
το παρατεταγμένο άγημα του είπε: «στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας!». Αυτή η
φράση του Π. Κανελλόπουλου αποτέλεσε την μόνιμη αναφορά της Αριστεράς
για να δείξει το πνεύμα της «υποτέλειας των αμερικανόδουλων
κυβερνήσεων».
Σ. Μουμτζής-liberal.gr