Μετακίνηση του Καμμένου σε ένα μικρότερο υπουργείο στον επικείμενο
ανασχηματισμό και ανοιχτή ρήξη μαζί του την άνοιξη με αφορμή τη Συμφωνία
των Πρεσπών: αυτό φέρεται να επιθυμεί ο Πρωθυπουργός, ώστε να μπορέσει
στην προεκλογική περίοδο να υποστηρίξει ότι εκείνος ήταν και παραμένει
αριστερός, ότι η συγκατοίκησή του με τους ΑΝΕΛ ήταν υποχρεωτική
προκειμένου να κυβερνηθεί η χώρα και ότι ήλθε η ώρα για ενότητα όλης της
Αριστεράς ώστε να μην επιστρέψει στην εξουσία η Δεξιά.
Το πρώτο χατίρι δεν θα του το κάνει ο Καμμένος.
Μαζί ξεκίνησαν αυτή
την περιπέτεια, μαζί θα την τελειώσουν.
Τη «σύγκρουση», αντίθετα, τη
σχεδιάζουν από κοινού με σκοπό να φανεί όσο το δυνατόν πιο πειστική, πιο
δραματική, πιο «αυθόρμητη». Κι έτσι να συσπειρωθούν τα ακροατήρια πίσω
από τα αντίστοιχα αφηγήματα, το ένα ευρωπαϊκό και το άλλο πατριωτικό, το
ένα ρεαλιστικό και το άλλο εθνεγερτικό, το ένα αριστερό και το άλλο
δεξιό.
Ο στόχος του ενός είναι να μπει στη Βουλή. Ο στόχος του άλλου είναι
να στερήσει την αυτοδυναμία από τη ΝΔ, κλέβοντάς της ψηφοφόρους από το
Κέντρο. Ετσι, αφού αποποιήθηκε την ιδιοκτησία των μνημονιακών
μεταρρυθμίσεων με το επιχείρημα ότι είναι ένα δυσάρεστο αλλά αναγκαίο
βήμα προς τον σοσιαλισμό, ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο
και με τη συγκυβέρνηση. Το έδαφος προετοιμάζεται εδώ και καιρό από τον
Φίλη, τον Ξυδάκη και άλλους «πούρους» αριστερούς.
Ο υπουργός Οικονομικών είναι μια κάπως διαφορετική περίπτωση. Ο «πραγματιστής», όπως τον είχε αποκαλέσει το Politico
τον περασμένο Δεκέμβριο περιλαμβάνοντάς τον στους 28 ανθρώπους από
ισάριθμες χώρες που θα διαμορφώσουν την Ευρώπη το 2018, προσπαθεί να μη
λερώνεται τσαλαβουτώντας στη συριζανελέικη λάσπη. Με εξαίρεση κάποιες
εκρήξεις στο Κοινοβούλιο, θέλει να δείξει ότι αυτός ασχολείται
αποκλειστικά με την υψηλή οικονομία. Γι" αυτό απουσίαζε από τη «φιέστα
της γραβάτας» στο Ζάππειο. Γι" αυτό απέσχε από τα πανηγύρια για την
έξοδο από το Μνημόνιο, περιοριζόμενος σε μια προειδοποιητικού χαρακτήρα
δήλωση σε φιλοκυβερνητική εφημερίδα.
Ομως τα τελευταία τριάμισι χρόνια δεν μπορούν να χωριστούν σε
κομμάτια. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος μπορεί να βάζει βέτο στη μετακίνηση του
Νίκου Παππά στο υπουργείο Οικονομίας, πρωταγωνιστεί όμως αδιαμαρτύρητα
σε μια κυβέρνηση που στηριζόταν, και εξακολουθεί να στηρίζεται, στον
Καμμένο. Γελάει με τα αστεία του Πολάκη. Νομιμοποιεί τις επιθέσεις του
Τζανακόπουλου και τις χυδαιότητες του Καρτερού. Παίρνει εντολές από έναν
άνθρωπο που με το διάγγελμά του από την Ιθάκη δικαίωσε την τρομοκρατική
επίθεση στον Παπαδήμο.
Μπορεί να είναι πιο ευπρεπής και πιο ικανός από άλλους υπουργούς.
Μπορεί να είναι το μόνο στέλεχος αυτής της κυβέρνησης με χιούμορ.
Αλλά ο
Τσακαλώτος είναι συνυπεύθυνος γι" αυτή την κατρακύλα.
Είναι
συνιδιοκτήτης αυτής της επιχείρησης που γύρισε τη χώρα τόσα χρόνια πίσω.
Και υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να κριθεί.
TA NEA