Ανάρτηση στο Facebook από τον Peter Politopoulos
Εχουμε επισκεφτεί τους καταράκτες πολλές φορές σε ιδιωτική βάση αλλά
και σε εκδρομές ορειβατικού συλλόγου. Μας αρέσει αυτό το μεγαλειώδες
μνημείο της φυσης. Στην επισκεψή μας σήμερα μετά από 9 χρόνια μας
συνόδευαν παρέα Νορβηγών φίλων μας που θέλαμε να τους δείξουμε την
τοπική φύση. Δυστυχώς απογοητευτήκαμε πλήρως τόσο με τις υποδομές όσο
και με την λεγόμενη ανάπτυξη και αναδειξη τους όσο και της εγγύτερης
περιοχής.
Ξεκινήσαμε το ταξίδι από Καλαμάτα και φτάσαμε κατά της
11 στην Πλατανιά.
Θελαμε πρώτα να κεράσουμε καφέ τους φίλους μας
βλέποντας την ταμπέλα της ταβέρνας ΝΕΔΑ στην διασταυρωση και ΑΡ στροφή
για τους καταρράκτες, η οποία μας εδειχνε κατέυθυνση ευθεία στα 800
μέτρα. Μόνο ταβέρνα δεν βρήκαμε. Κατεβήκαμε όλο τον δρόμο, περάσαμε την
γέφυρα προς Φυγαλεία και αφού διασχίσαμε το χωριό πήραμε εναν
νέο-ανοιγμένο δρόμο και προσφατα τσιμενταρισμένο αλλά ΠΟΛΥ ΑΠΟΤΟΜΟ
κατάλληλο μόνο για τζίπ και τρακτέρ και όχι για ΙΧ. Στο τελευταίο
χιλιόμετρο τρομάξαμε να κατέβουμε λόγω της πολύ απότομης κατηφόρας και
του στενού δρόμου ιδίως για την ανάβαση και για τυχόν συνάντηση με
κατερχόμενα αυτοκίνητα. Το πάρκινγ που σταματησαμε μόλις που επαρκούσε
για καμμιά 10αριά αυτοκίνητα. Λόγω του 15Αυγουστου ειχαν μαζευτεί πάνω
από 50 αυτοκίνητα σε ενα ανεπαρκές παρκινγκ, σε στενό δρόνο με μεγάλη
κλίση.
Γυρίσαμε πίσω και ειπαμε να πάρουμε την άλλη αρχική κάθοδο
προς το φαράγγι από την Πλατανιά. Θυμόμαστε ότι ηταν χωματόδρομος αλλά
βατός και στρωτός χωρίς απότομες κλίσεις για τα ΙΧ. Λέμε μετά από 9
χρόνια θα έχει τσιμεντοστρωθεί όπως η αντίστοιχη κατάβαση από την
Φυγαλεία.
Δυστυχώς ο χωματόδρομος παραμένει στην ίδια κατάσταση τα
τελευταία 9 χρόνια. Μπορούμε να πούμε και χειρότερος λόγω των νεροφαγιών
και λακούβων. Και εδώ χρειάζεται τζίπ η τρακτέρ λόγω της κατάστασης του
οδοστρώματος αν και η κλίση του δρόμου είναι καλύτερη.
Και φτάσαμε
στο πάρκινγ.
Πουθενά κάδος απορριμάτων, μια φορητή τουαλέτα, παντού
χαρτιά και μυρωδιές από αφοδεύεσεις επισκεπτών γύρω γυρω.
Περάσαμε
την γέφυρα που το πέτρινο οδοστρωμά της και τα πέτρινα προστατευτικά
είναι ανύπαρκτα όπως τα θυμόμαστε. Το πέτρινο τόξο της καλά κρατεί αλλά
για πόσο ακόμη??
Φτάσαμε στην καντίνα και είπαμε να τσιμπήσουμε
κάτι. ΔΥστυχώς μας κόπηκε η όρεξη με τις τιμές του κλάμπ σάντουιτσ στα 5
ευρώ, προψημένα σουβλάκια κλπ σε εναν χωρο που δεν διαθέτει
στοιχειώδεις υποδομές υγιεινής, τουαλέτα, η ακόμη τρεχούμενο νερό.
Πήραμε το μονοπάτι για τους καταρράκτες ακολουθώντας μια μεγάλη ουρά
επισκεπτών τόσο ελλήνων αλλά και παρα πολλών αλλοδαπών. Νόμιζες ότι
είσαι στην Βαβέλ με τις τόσες γλώσσες που άκουγες γύρω σου, παιδιά να
τρέχουν, μωρά να είναι αγκαλιά στους γονείς τους, αλλοι να ειναι
φορτωμένοι με τσάντες με όλα τα απαραίτητα για ενα μπανιο και ενα μικρό
πικ νικ και πολλά σκυλάκια να συνοδεύουν τους Κυριους τους. (ΕΥτυχώς
δεμενα με λουρί).
Και εδώ αρχίζει η εκπληξή μας.
Πριν 9
χρόνια σε όλο το μήκος του μονοπατιού ειχε τοποθετηθεί ξύλινο κάγκελο
και περιμέναμε να δούμε κάποιες περετέρω βελτιώσεις. Αυτό που
αντικρύσαμε μας δημιούργησε πανικό και φόβο. Τα ξύλινα κάγκελα σε όλο το
μήκος του μονοπατιού ειχαν σαπίσει και ηταν πεταγμένα στο κενό η απλά
πλαγιαμένα. Δεν υπήρχε κάγκελο πουθενά. Το παλιό αρχικό πέτρινο μονοπάτι
δεν εχει συντηρηθει καθόλου και εξέχουν παντού μεγάλες γλυστερές πέτρες
με ανύπαρκτα σκαλοπάτια που δυσκολευουν αφάνταστα παιδιά και
ηλικιωμένους.
Παλιά με τον ορειβατικό σύλλογο ειχαν τοποθετηθεί
κάποια σχοινιά για υποτυπώδη αναρρίχηση των επισκεπτών. Τα σχοινιά αυτά
ηταν σαπιά και μας επιανε τρόμος όταν βλέπαμε παιδιά να τα χρησιμοποιούν
και να πηδουν στο ποτάμι.
Οπως μας επιανε τρόμος όταν βλέπαμε παιδιά να ξακρύζουν στο κενό χωρίς προστατευτικό κάγκελο.
Η σκέψη μας πήγε αμέσως σε τι κατάσταση θα είναι παλιά ξύλινη γέφυρα
του μικρού καταρράκτη . Ευτυχώς έχει αντικατασταθεί με μια άλλη πιο
σταθερή με σιδερένιο σκελετό. Φτάσαμε στον μεγάλο καταράκτη. Η σταθμη
των νερών αρκετά κατεβασμενη. Τα μπροστινά 3 πλατάνια που εχουν
πολυ-φωτογραφηθεί να στέκουν εντελώς ξερά περιμένοντας την μοίρα τους
της πτώσης με το επόμενο φούσκωμα των νερών. Πολυκοσμία λόγω 15Αυγουστου
αλλά το νερό και η φύση πανέμορφα.
ΜΑς στενοχώρησε που σκυλιά
κολυμπούσαν μαζί με ανθρωπους σε εναν τόσο περιορισμένο χώρο ενω θα
μπορούσαν να κολυμπήσουν παρακάτω στο ποτάμι.
Και έφτασε η ώρα
του γέυματος σε ταβέρνα της Πλατανιάς που ειχαμε πάρει καλές συστάσεις
ρωτώντας στο Κοπανάκι.
Δυστυχώς η απογοητευσή μας ηταν πλήρης .
Περιμέναμε να δοκιμάσουμε έστω ενα πιάτο με τοπικά υλικά, λίγο ντόπιο
τυρί κλπ.
Ζητησαμε κατάλογο στα αγγλικά για τους φίλους μας. Δεν υπήρχε κατάλογος ούτε στα ελληνικά για να κάνουμε μετάφραση.
Δυστυχώς τα πάντα ηταν προιόντα του σουπερμάρκετ τελευταίας ποιότητας.
Ο κόκκορας με Ιταλικό διαβατηριο από το ΕΝΑ, το τζατζίκι με ΕΔΕΣΜΑ
χωρις καθόλου σκόρδο, η τυροκαυτερή ένα γλειώδες παρασκεύασμα, η μπάμιες
με σάλτσα που δεν είχε βρασει κάν και μύριζε ντομάτα, οι
κολοκυθοκευτέδες ενα παρασκυασμα με φρυγανιά και ελάχιτο κολοκύθι.
Φρούτο η γλυκό δεν υπήρχε. Ουτε κάν παγωτό. Μας εκαναν χάρη που μας
εφτιαξαν ελληνικό καφέ (που είχαν σερβίρει παρόμοιο σε όλα τα διπλανά
τραπέζια).
Οι δέ τιμές στα 8 ευρώ η μερίδα (τιμές Καλαμάτας στο χωριό).
Στεναχωρηθήκαμε πολύ. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής και είπαμε να
σταματήσουμε στο Κεφαλόβρυσο για εναν δεύτερο καφέ. Ο πράος και
ευγενικός καφετζής μας εφτιαξε την διάθεση. Οι καφέδες και η ποικιλία
των γλυκών του μας αποζημιώσαν πλήρως. Θα τον ξανα-επισκεφτούμε.
Φυγαμε και απογοητευτήκαμε πλήρως. Ειχαμε να επισκεφτούμε τους
καταρρακτες 9 χρόνια. Ολο αυτό το διάστημα τους συστήναμε στους ξένους
πελάτες μας σαν ενα "Θαύμα της φύσης" και τους παροτρύναμε να τους
επισκεφτούν. Λυπόμαστε αλλά δεν θα το ξανακάνουμε για λόγους ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ,
ΥΓΙΕΙΝΗΣ και ΠΡΟΣΒΟΛΗΣ της ελληνικής κουζίνας
Και αναρωτηθηκαμε
πάλι σήμερα. Πέρυσι-προπερσυ είχαμε το ατύχημα στο Πολυλίμνιο. Αν συμβεί
ενα παρόμοιο ατύχημα στην Νέδα ποιοί θα παίζουν την κολοκυθιά πάλι για
ανάληψη της ευθύνης του ατυχήματος? Μήπως η Αρχή που έδωσε άδεια
λειτουργίας στην ΚΑΝΤΙΝΑ?
ΕΙμαστε θαυμαστές της Νέδας και λυπούμαστε
για την πλήρη εγκαταλειψή της.