Ακόμα ένα «άδειασμα» στην κυβέρνηση και το αφήγημα της καθαρής εξόδου έρχεται από τη ηλεκτρονική έκδοση της Wall Street Journal.
Ο
Αλέξης Τσίπρας με διάγγελμα του, το οποίο μαγνητοφώνησε στην Ιθάκη,
έβαλε τους πάντες στο κάδρο των ευθυνών και εμφανίστηκε ως σωτήρας
μιλώντας για ένα καλύτερο αύριο.
Ωστόσο, η επόμενη μέρα, όπως
προσπαθεί να τη σκιαγραφήσει η WSJ είναι πολύ διαφορετική. Το δημοσίευμα
καταπιάνεται με τις προσωπικές ιστορίες τριών Ελλήνων.
«Οι τρεις
αυτοί Έλληνες και εκατομμύρια άλλοι συμπατριώτες τους δεν θα γιορτάσουν
για το τέλος των Μνημονίων. Η κυβέρνηση χαρακτηρίζει «ιστορική» αυτή
την ημέρα για την Ελλάδα ενώ οι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης
αντιμετωπίζουν την έξοδο από τα Μνημόνια ως απόδειξη επιτυχίας. Αλλά
αρκετοί Έλληνες δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι αυτό είναι αληθινά το
τέλος μιας εποχής», αναφέρει το δημοσίευμα.
«Η απαισιοδοξία και ο
θυμός επικρατούν στο μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας μετά από
μια δεκαετία οικονομικής κατάθλιψης που άφησε τους Έλληνες
εξαντλημένους. Η λιτότητα – με τη μορφή των μεγάλων περικοπών στις
δημόσιες υπηρεσίες και την υψηλή φορολογία – θα συνεχιστεί για μια γενιά
μετά τη συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές. Για πολλούς Έλληνες
οι οικονομικές θυσίες για την παραμονή στο ευρώ αποτελούν μια αγωνία
χωρίς τέλος».
Αναφερόμενη στην κατάσταση στην Ελλάδα η
ανταποκρίτρια της WSJ υπενθυμίζει πως η οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά
25%, η ανεργία -αν και είναι μειωμένη- βρίσκεται κοντά στο 20%, ενώ ένας
στους δύο που βρίσκονται στην αγορά εργασίας παραμένουν άνεργοι για
περισσότερο από ένα χρόνο, ενώ παρά τις ενδείξεις της ανάπτυξης, το
οικονομικό σοκ είναι τόσο μεγάλο ώστε οι περισσότεροι εργαζόμενοι
μεγαλύτερης ηλικίας είναι απίθανο να βρουν δουλειά πλήρους απασχόλησης
με τις περισσότερες προσλήψεις να αφορούν πλέον ημιαπασχόληση ή εποχική
εργασία.
«Είμαι 49 ετών και αντιμετωπίζω τεράστιο πρόβλημα. Όλοι
προτιμούν 20αρηδες που αμείβονται λιγότερο και εργάζονται περισσότερο»
λέει χαρακτηριστικά ο Γιώργος Φασόης. Από το 2010 όταν και δούλεψε για
τελευταία φορά ως ναυτικός σε κρουαζιερόπλοια. Από τότε δεν έχει βρει
δουλειά , ενώ χει με την οικογένεια του χάρη στο επίδομα των 250 ευρώ
για τα παιδιά του και ότι έχει απομείνει από τις πετσοκομμένες συντάξεις
των γονέων του.
«Ζω σαν ζόμπι» λέει ο ίδιος, ενώ στη συνέχεια αποκαλύπτει ότι πίνει ενεργειακά ποτά για να μην έχει ανάγκη για πολύ φαγητό.
Όσον
αφορά την έξοδο από το μνημόνιο ο ίδιος δεν πιστεύει ότι η ζωή του θα
αλλάξει. «Τα παιδιά μου γεννήθηκαν χρεωμένα» προσθέτει χαρακτηριστικά.
«Όταν
η μητέρα μου με επισκέφθηκε πριν από δύο χρόνια στη Σουηδία και είδε
πώς ζω έβαλε τα κλάματα γιατί κατάλαβε ότι δεν θα επιστρέψω ποτέ στην
Ελλάδα» δηλώνει στην αμερικανική εφημερίδα η Χάρις Καρακώστα-Παπαχρήστου
που βρέθηκε στην Ελλάδα για διακοπές.
Τέλος, η Έβελιν Καριοφύλλη
κατάφερε να κρατήσει την βιοτεχνία μαγιό που είχε πριν την κρίση με τη
διαφορά ότι πλέον εργάζεται μόνο αυτή αφού υποχρεώθηκε να διώξει
συνολικά 25 εργαζομένους. Μεγαλύτερο πρόβλημα της, όπως λέει είναι η
υψηλή φορολογία που την κάνει να είναι διστακτική, όπως ομολογεί, στην
πρόσληψη νέων υπαλλήλων παρά το γεγονός ότι οι πωλήσεις της έχουν
σημειώσει μικρή άνοδο.