Χθες μια κοπέλα ανέλαβε την γραμματεία
διαχείρισης κοινοτικών πόρων, στο υπουργείο Εργασίας.
Το βιογραφικό της
πλούσιο, αλλά στον καλλιτεχνικό χώρο.
Καμία σχέση με το νέο της
αντικείμενο, με δεδομένο πως η προηγούμενη θέση της ήταν τηλεφωνήτρια.
Τι συμβαίνει;
Αρχικά να πω, ότι η τελευταία που
ευθύνεται γι΄ αυτήν την ξεφτίλα είναι η ίδια η πρώην τηλεφωνήτρια.
Κανένας νέος άνθρωπος δεν θα έλεγε όχι σε μια τόσο βαρβάτη προαγωγή.
Συνεπώς, οι υπεύθυνοι βρίσκονται σε αυτούς που έδωσαν στην κοπέλα αυτήν
την θέση ευθύνης.
Δεν είδαν το βιογραφικό της;
Το είδαν. Εφ' όσον
πίστευαν πως με τόσα προσόντα αδικείτο στην θέση της τηλεφωνήτριας, ας
την διόριζαν σε κάποιο πόστο σχετικό με αυτά που σπούδασε. Θα το
χαιρόταν και η ίδια.
Οι εκδοχές αυτού του σκανδάλου είναι δύο.
Εκδοχή πρώτη.
Αυτή είναι και η πιο πεζή.
Κάποιοι επιτήδειοι τοποθέτησαν μιαν ανίδεη για να μοιράζουν αυτοί, κατά
το δοκούν, τους πόρους. Κάτι σαν «αυτοφωράκια» έκαναν την κοπέλα. Μα
γίνονται αυτά επί ΣΥΡΙΖΑ; θα ρωτούσε κάποιος ψεκασμένος. Ας σημειωθεί
πως αυτό το πόστο έχει προηγούμενα παραιτήσεων. Και ο νοών, νοείτω.
Η δεύτερη εκδοχή είναι λίγο πιο σύνθετη
και παραπέμπει στην κραυγή που ανέκραξε ο κ. Τσερνόμπιλ από τα υπόγεια
του Μαξίμου. « Γα...τα Χάρβαρντ».
Τι τα θέλουμε τα μεταπτυχιακά και τα
διδακτορικά ! Αυτά είναι για τις κοινωνίες στις οποίες η αριστεία
θεωρείται ύψιστη αξία που καθοδηγεί τα νέα παιδιά. Στις ισοπεδωμένες
κοινωνίες, όπως είναι η Ελληνική, αυτά είναι απλώς χαρτιά. Δηλαδή, η
επιλογή μια νεαρή κοπέλα να καλύψει μια τόσο σημαντική θέση χωρίς να
γνωρίζει τίποτα γι΄ αυτήν, δεν είναι τυχαία.
Το έργο αυτό το είδαμε και με τον
Καρανίκα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε κάλλιστα να του έδινε το κυλικείο του
Ολυμπιακού Σταδίου. Θα έβγαζε και πιο πολλά λεφτά και κανένας δεν θα
μιλούσε. Κι όμως, τον διόρισαν στον στρατηγικό σχεδιασμό.
Για να μην μιλήσω για τη καθαρίστρια που έγινε υπουργός.
Αυτή η αποδόμηση όλων των αξιών που
χαρακτηρίζουν τις πολιτισμένες κοινωνίες, είναι συνειδητό έργο του
ΣΥΡΙΖΑ. Η αντίληψη πως η προσπάθεια δεν λαμβάνεται υπ΄όψη, ο κόπος δεν
ανταμείβεται, τα προσόντα δεν αναγνωρίζονται, συνιστά την παθογένεια της
κοινωνίας μας στην εποχή ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι αυτή η κατάσταση αναστρέψιμη;
Πολύ
δύσκολα, καθώς οι μέτριοι είναι πάντοτε πολύ περισσότεροι από τους
αρίστους. Και ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύει όλα τα χαρακτηριστικά των μετρίων,
των ατάλαντων, των «χαβαλέδων». Δεν προσπαθεί να τους βελτιώσει μέσα από
την διαδικασία της αξιολόγησης. Τους αποδέχεται και τους επιβραβεύει
έτσι όπως ακριβώς είναι.
Όσοι έχουν κατανοήσει τον τρόπο με τον
οποίο σκέφτονται αυτοί οι απίθανοι τύποι που μας κυβερνάνε, δεν
εκπλήσσονται πλέον με τίποτα. Μέχρι να φύγουν θα δούμε πολλά παρόμοια
φαινόμενα.
Κατά τα άλλα, σήμερα, όλοι αυτοί που
νομίζουν πως είναι ιδιοκτήτες της Νέας Δημοκρατίας, εξακολουθούν και
ασχολούνται με τον Τατσόπουλο.
Εδώ ο κόσμος καίγεται....
Σ. Μουμτζής
liberal.gr