Η ενσυναίσθηση αποκτά διεθνώς ολοένα και περισσότερο χώρο στην ιατρική πράξη και στη σχέση γιατρού ασθενή
Τον
λόγο για τον οποίο ψάχνει το προφίλ των νεκρών ασθενών του
στο Facebook αποκαλύπτει ένας γιατρός. Συγκεκριμένα, ο Λούις Προφέτα,
γιατρός στα επείγοντα περιστατικά του νοσοκομείου St Vincent στην
Ινδιανάπολη των ΗΠΑ αποκάλυψε στον Independent ότι βλέπει τα προφίλ
αυτών που πεθαίνουν, ώστε να μπορεί να είναι συμπονετικός όταν
ανακοινώνει τα συγκλονιστικά νέα στους αγαπημένους τους.
Μπορεί στην αρχή να φαίνεται κάπως παράλογο, αλλά ο γιατρός παραδέχτηκε ότι αυτή η διαδικασία τον κάνει να παραμένει άνθρωπος, καθώς έτσι αισθάνεται πως είναι καθήκον του να «ρίχνει μια ματιά στη ζωή τους».
Η ενσυναίσθηση αποκτά διεθνώς ολοένα και περισσότερο χώρο στην ιατρική πράξη και στη σχέση γιατρού ασθενή. Φαίνεται δε ότι ίσως αποτελέσει την επόμενη επανάσταση στα συστήματα υγείας.
Επαφή με τον πραγματικό κόσμο
«Για να είμαι ειλικρινής, ο νεκρός ασθενής είναι απλά ένα άγνωστο νεκρό σώμα, σαν ένας σάκος που τον μαλάξαμε και του βάλαμε σωλήνες και βελόνες, στην απεγνωσμένη προσπάθεια μας να τον σώσουμε. Δεν υπάρχει κίνηση, καμία ζωή, τίποτα που να μου λέει ότι κάποτε είχε όνειρα ή φιλοδοξίες. Οφείλω να μάθω λίγα πράγματα γι’ αυτόν πριν ανακοινώσω τα νέα».
Περιγράφοντας πως βρίσκει το Facebook του θύματος, ο Λούις παραδέχεται πως έχουν υπάρξει φορές που έχε βρει «κοινούς φίλους» στο Facebook του αποθανόντος.
«Παίρνω την ξεθωριασμένη φωτογραφία από το δίπλωμα οδήγησης, ανοίγω το κινητό μου, πηγαίνω στο Facebook και αναζητώ το όνομά του. Είναι πιθανό να έχουμε και κάποιον κοινό φίλο. Ξέρω πολλούς ανθρώπους», αναφέρει ο γιατρός συμπληρώνοντας «Ελέγχω τη σελίδα τους στο Facebook πριν τους πω ότι είναι νεκρός/η, επειδή μου θυμίζει ότι μιλάω για έναν άνθρωπο που αγαπήθηκε πολύ».
Όσο για το τι συμβαίνει κάθε φορά που ο γιατρός ανακοινώνει τα δυσάρεστα στην οικογένεια του αποθανόντος, εκείνος αναφέρει.
«Το θύμα είναι «τυχερό» που δεν μπορεί να δει πώς λαμβάνουν τα νέα του θανάτου του οι αγαπημένοι του. «Ο μπαμπάς να ουρλιάζει το όνομά του ξανά και ξανά και η μαμά να τραβάει τα μαλλιά της και να χτυπάει το πάτωμα…».
Σχέσεις γιατρών – ασθενών
Η σχέση γιατρού – ασθενούς ή όπως εκφράζει καλύτερα τον ασθενή η σχέση του με τον θεράποντα, είναι από τις σημαντικότερες σχέσεις που μπορεί να αναπτύξει ο άνθρωπος και όπως όλες οι σχέσεις είναι αμφίδρομη και διέπεται από συγκεκριμένους κανόνες.
Ο ιατρός, οφείλει να ασκεί το έργο του δείχνοντας τον καλύτερο εαυτόν του! Πρέπει να συντηρεί τις γνώσεις του και τις δεξιότητες του, πρέπει να είναι υπομονετικός, να διαθέτει χρόνο και ειλικρινές ενδιαφέρον για τους ασθενείς του.
Ενσυναίσθηση σημαίνει η ικανότητα του γιατρού να μπαίνει στη θέση των ασθενών του, σαν να είναι ο ίδιος, να αντιλαμβάνεσαι τον πόνο τους και να τους συμπαραστέκεται, διατηρώντας και ασκώντας ταυτόχρονα προς όφελός τους την ιατρική και επιστημονική του ιδιότητα.
Η ενσυναίσθηση αποκτά διεθνώς ολοένα και περισσότερο χώρο στην ιατρική πράξη και στη σχέση γιατρού- ασθενή. Φαίνεται δε ότι ίσως αποτελέσει την επόμενη επανάσταση στα συστήματα υγείας, αφού είναι βέβαιο ότι μέσω της ενσυναίσθησης δημιουργείται και εδραιώνεται «θεραπευτική συμμαχία» με τον ασθενή.
Μπορεί στην αρχή να φαίνεται κάπως παράλογο, αλλά ο γιατρός παραδέχτηκε ότι αυτή η διαδικασία τον κάνει να παραμένει άνθρωπος, καθώς έτσι αισθάνεται πως είναι καθήκον του να «ρίχνει μια ματιά στη ζωή τους».
Η ενσυναίσθηση αποκτά διεθνώς ολοένα και περισσότερο χώρο στην ιατρική πράξη και στη σχέση γιατρού ασθενή. Φαίνεται δε ότι ίσως αποτελέσει την επόμενη επανάσταση στα συστήματα υγείας.
Επαφή με τον πραγματικό κόσμο
«Για να είμαι ειλικρινής, ο νεκρός ασθενής είναι απλά ένα άγνωστο νεκρό σώμα, σαν ένας σάκος που τον μαλάξαμε και του βάλαμε σωλήνες και βελόνες, στην απεγνωσμένη προσπάθεια μας να τον σώσουμε. Δεν υπάρχει κίνηση, καμία ζωή, τίποτα που να μου λέει ότι κάποτε είχε όνειρα ή φιλοδοξίες. Οφείλω να μάθω λίγα πράγματα γι’ αυτόν πριν ανακοινώσω τα νέα».
Περιγράφοντας πως βρίσκει το Facebook του θύματος, ο Λούις παραδέχεται πως έχουν υπάρξει φορές που έχε βρει «κοινούς φίλους» στο Facebook του αποθανόντος.
«Παίρνω την ξεθωριασμένη φωτογραφία από το δίπλωμα οδήγησης, ανοίγω το κινητό μου, πηγαίνω στο Facebook και αναζητώ το όνομά του. Είναι πιθανό να έχουμε και κάποιον κοινό φίλο. Ξέρω πολλούς ανθρώπους», αναφέρει ο γιατρός συμπληρώνοντας «Ελέγχω τη σελίδα τους στο Facebook πριν τους πω ότι είναι νεκρός/η, επειδή μου θυμίζει ότι μιλάω για έναν άνθρωπο που αγαπήθηκε πολύ».
Όσο για το τι συμβαίνει κάθε φορά που ο γιατρός ανακοινώνει τα δυσάρεστα στην οικογένεια του αποθανόντος, εκείνος αναφέρει.
«Το θύμα είναι «τυχερό» που δεν μπορεί να δει πώς λαμβάνουν τα νέα του θανάτου του οι αγαπημένοι του. «Ο μπαμπάς να ουρλιάζει το όνομά του ξανά και ξανά και η μαμά να τραβάει τα μαλλιά της και να χτυπάει το πάτωμα…».
Σχέσεις γιατρών – ασθενών
Η σχέση γιατρού – ασθενούς ή όπως εκφράζει καλύτερα τον ασθενή η σχέση του με τον θεράποντα, είναι από τις σημαντικότερες σχέσεις που μπορεί να αναπτύξει ο άνθρωπος και όπως όλες οι σχέσεις είναι αμφίδρομη και διέπεται από συγκεκριμένους κανόνες.
Ο ιατρός, οφείλει να ασκεί το έργο του δείχνοντας τον καλύτερο εαυτόν του! Πρέπει να συντηρεί τις γνώσεις του και τις δεξιότητες του, πρέπει να είναι υπομονετικός, να διαθέτει χρόνο και ειλικρινές ενδιαφέρον για τους ασθενείς του.
Ενσυναίσθηση σημαίνει η ικανότητα του γιατρού να μπαίνει στη θέση των ασθενών του, σαν να είναι ο ίδιος, να αντιλαμβάνεσαι τον πόνο τους και να τους συμπαραστέκεται, διατηρώντας και ασκώντας ταυτόχρονα προς όφελός τους την ιατρική και επιστημονική του ιδιότητα.
Η ενσυναίσθηση αποκτά διεθνώς ολοένα και περισσότερο χώρο στην ιατρική πράξη και στη σχέση γιατρού- ασθενή. Φαίνεται δε ότι ίσως αποτελέσει την επόμενη επανάσταση στα συστήματα υγείας, αφού είναι βέβαιο ότι μέσω της ενσυναίσθησης δημιουργείται και εδραιώνεται «θεραπευτική συμμαχία» με τον ασθενή.