Το παλιό σλόγκαν γνωστής
εταιρείας κοσμημάτων, που ανέφερε ότι "ο χρυσός μας φέρνει πιο κοντά"
δεν φαίνεται πια να βρίσκει εφαρμογή στην πράξη, καθώς, σύμφωνα με την
Πανελλήνια Ομοσπονδία Βιοτεχνών Αργυροχρυσοχόων Κοσμηματοπωλών
Ωρολογοποιών (ΠΟΒΑΚΩ), στα χρόνια της κρίσης ο τζίρος των
κοσμηματοπωλείων, πανελλαδικά, περιορίστηκε κατά 40%.
"Τα χρόνια που οι αγορές για έναν γάμο δημιουργούσαν χαμόγελα στους κοσμηματοπώλες, έχουν παρέλθει λόγω της κρίσης. Συνέπεια ήταν η συρρίκνωση του κλάδου και των εσόδων. Πανελλαδικά ο τζίρος των καταστημάτων περιορίστηκε κατά 40%, ενώ στη Θεσσαλονίκη η κατάσταση είναι κάπως χειρότερη, με την πτώση των εσόδων να αγγίζει το 45%, δεδομένου ότι η πόλη δεν έχει τον απαραίτητο τουρισμό για να ενισχύσει την τοπική αγορά" ανέφερε, στη διάρκεια συνάντησης με δημοσιογράφους, ο πρόεδρος της ΠΟΒΑΚΩ και του Συλλόγου Κοσμηματοπωλών Ωρολογοπωλών Θεσσαλονίκης (ΣΚΩΘ), Πέτρος Καλπακίδης.
Αναφερόμενος στην αγορά της Θεσσαλονίκης τόνισε: "τη Θεσσαλονίκη επισκέπτονται συνήθως τουρίστες με χαμηλά βαλάντια. Μάλιστα, οι τουρίστες που προέρχονται από την ανατολική Ευρώπη δείχνουν να προτιμούν brand names, συχνά χαμηλής αισθηματικής και όχι κοσμήματα που έχουν δουλευτεί στο χέρι. Είναι καιρός να υπάρξει διαχωρισμός των αξεσουάρ από τα κοσμήματα".
Ειδικότερα, όπως εξήγησαν μέλη της διοίκησης της ομοσπονδίας, στην πραγματικότητα οι αγορές κοσμημάτων αφορούν τα απολύτως απαραίτητα και τα πιο οικονομικά είδη, στα οποία συγκαταλέγονται οι βέρες και τα δώρα ενόψει ενός γάμου, αλλά και οι σταυροί όταν πρόκειται για βάφτιση.
Όπως επισήμαναν, από το 2010 μέχρι και σήμερα στην Αθήνα, σύμφωνα με στοιχεία που προέρχονται από το μητρώο του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών, 288 επιχειρήσεις του κλάδου προχώρησαν σε εγγραφή, ενώ 704 επιχειρήσεις κατέβασαν ρολά. Στη Θεσσαλονίκη οι επιχειρήσεις που αποχώρησαν από την ενεργό δράση, κατά τη διάρκεια του εξεταζόμενου διαστήματος, αριθμούν τις 143, ενώ έκαναν έναρξη εργασιών 90.
Χειρότερη χρονιά για τους Θεσσαλονικείς επιχειρηματίες του κλάδου, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του μητρώου του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, ήταν το 2012, όταν πραγματοποιήθηκαν μόλις 10 εγγραφές, έναντι 31 διαγραφών. Αντίστοιχα, στον Πειραιά, καταγράφηκαν 14 εγγραφές και 52 διαγραφές.
Αξίζει να σημειωθεί ότι περίπου το 85% των επιχειρήσεων είναι εγκατεστημένο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Πάντως, στα θετικά της κρίσης καταγράφεται το γεγονός, όπως σημειώνει ο πρόεδρος της ΠΟΒΑΚΩ, ότι οι Έλληνες εξακολουθούν να θέλουν να αποκτήσουν κοσμήματα: η επιθυμία για την απόκτηση κοσμημάτων εξακολουθεί να υφίσταται, ωστόσο, η αδυναμία υπερτερεί. "Πάντως το ενθαρρυντικό είναι πως ο Έλληνας, πλέον, δείχνει διάθεση να στηρίξει το ελληνικό κόσμημα, κάτι που δεν γινόταν προ κρίσης" τονίζει ο κ. Καλπακίδης, επισημαίνοντας ότι στην περίοδο της κρίσης το κόσμημα, λόγω των υλικών κατασκευής, κυρίως από πολύτιμα υλικά, αναδεικνύεται σε οικονομικό, επενδυτικό αντικείμενο.
Ο γενικός γραμματέας της ΠΟΒΑΚΩ, Τριαντάφυλλος Παπαθανασίου, υπογράμμισε ότι η τέχνη του κοσμήματος, ειδικά για τους λαούς της Μεσογείου, έχει βαθιές ρίζες στην αρχαιότητα (ιστορία 6.000 ετών, όπως είπε χαρακτηριστικά) και επισήμανε ότι η αργυροχρυσοχοΐα, που είναι ταυτόσημη με τον ελληνικό πολιτισμό , θα πρέπει να διδάσκεται και στα πανεπιστήμια.
"Τα χρόνια που οι αγορές για έναν γάμο δημιουργούσαν χαμόγελα στους κοσμηματοπώλες, έχουν παρέλθει λόγω της κρίσης. Συνέπεια ήταν η συρρίκνωση του κλάδου και των εσόδων. Πανελλαδικά ο τζίρος των καταστημάτων περιορίστηκε κατά 40%, ενώ στη Θεσσαλονίκη η κατάσταση είναι κάπως χειρότερη, με την πτώση των εσόδων να αγγίζει το 45%, δεδομένου ότι η πόλη δεν έχει τον απαραίτητο τουρισμό για να ενισχύσει την τοπική αγορά" ανέφερε, στη διάρκεια συνάντησης με δημοσιογράφους, ο πρόεδρος της ΠΟΒΑΚΩ και του Συλλόγου Κοσμηματοπωλών Ωρολογοπωλών Θεσσαλονίκης (ΣΚΩΘ), Πέτρος Καλπακίδης.
Αναφερόμενος στην αγορά της Θεσσαλονίκης τόνισε: "τη Θεσσαλονίκη επισκέπτονται συνήθως τουρίστες με χαμηλά βαλάντια. Μάλιστα, οι τουρίστες που προέρχονται από την ανατολική Ευρώπη δείχνουν να προτιμούν brand names, συχνά χαμηλής αισθηματικής και όχι κοσμήματα που έχουν δουλευτεί στο χέρι. Είναι καιρός να υπάρξει διαχωρισμός των αξεσουάρ από τα κοσμήματα".
Ειδικότερα, όπως εξήγησαν μέλη της διοίκησης της ομοσπονδίας, στην πραγματικότητα οι αγορές κοσμημάτων αφορούν τα απολύτως απαραίτητα και τα πιο οικονομικά είδη, στα οποία συγκαταλέγονται οι βέρες και τα δώρα ενόψει ενός γάμου, αλλά και οι σταυροί όταν πρόκειται για βάφτιση.
Όπως επισήμαναν, από το 2010 μέχρι και σήμερα στην Αθήνα, σύμφωνα με στοιχεία που προέρχονται από το μητρώο του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών, 288 επιχειρήσεις του κλάδου προχώρησαν σε εγγραφή, ενώ 704 επιχειρήσεις κατέβασαν ρολά. Στη Θεσσαλονίκη οι επιχειρήσεις που αποχώρησαν από την ενεργό δράση, κατά τη διάρκεια του εξεταζόμενου διαστήματος, αριθμούν τις 143, ενώ έκαναν έναρξη εργασιών 90.
Χειρότερη χρονιά για τους Θεσσαλονικείς επιχειρηματίες του κλάδου, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του μητρώου του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, ήταν το 2012, όταν πραγματοποιήθηκαν μόλις 10 εγγραφές, έναντι 31 διαγραφών. Αντίστοιχα, στον Πειραιά, καταγράφηκαν 14 εγγραφές και 52 διαγραφές.
Αξίζει να σημειωθεί ότι περίπου το 85% των επιχειρήσεων είναι εγκατεστημένο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Πάντως, στα θετικά της κρίσης καταγράφεται το γεγονός, όπως σημειώνει ο πρόεδρος της ΠΟΒΑΚΩ, ότι οι Έλληνες εξακολουθούν να θέλουν να αποκτήσουν κοσμήματα: η επιθυμία για την απόκτηση κοσμημάτων εξακολουθεί να υφίσταται, ωστόσο, η αδυναμία υπερτερεί. "Πάντως το ενθαρρυντικό είναι πως ο Έλληνας, πλέον, δείχνει διάθεση να στηρίξει το ελληνικό κόσμημα, κάτι που δεν γινόταν προ κρίσης" τονίζει ο κ. Καλπακίδης, επισημαίνοντας ότι στην περίοδο της κρίσης το κόσμημα, λόγω των υλικών κατασκευής, κυρίως από πολύτιμα υλικά, αναδεικνύεται σε οικονομικό, επενδυτικό αντικείμενο.
Ο γενικός γραμματέας της ΠΟΒΑΚΩ, Τριαντάφυλλος Παπαθανασίου, υπογράμμισε ότι η τέχνη του κοσμήματος, ειδικά για τους λαούς της Μεσογείου, έχει βαθιές ρίζες στην αρχαιότητα (ιστορία 6.000 ετών, όπως είπε χαρακτηριστικά) και επισήμανε ότι η αργυροχρυσοχοΐα, που είναι ταυτόσημη με τον ελληνικό πολιτισμό , θα πρέπει να διδάσκεται και στα πανεπιστήμια.