5.12.18

ΤΟ ΠΙΟ ΒΑΡΥ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΟΥΣ..

Δεν θέλω να θυμάμαι τη ρήση που είπε κάποιος, ότι η δικαιοσύνη είναι σαν τον ιστό της αράχνης, που πιάνει τα μικρά έντομα αλλά τα μεγάλα την τρυπάνε και ξεφεύγουν…!
Δεν ξέρω ποια είναι η κυρία δικαιοσύνη, τι χρώμα έχει ,και αν είναι τυφλή, μονόφθαλμη, αν ξέρει να δικάζει και να καταδικάζει!
Όμως σε περιπτώσεις σαν αυτήν της κοπελίτσας στη Ρόδο, πρέπει να βρει η δικαιοσύνη το μεγαλύτερο τσεκούρι της και να χτυπήσει στο κεφάλι τους βρωμερούς δολοφόνους! 
Γιατί αν δεν το κάνει η δικαιοσύνη ,θα την ξεχάσει και ο πολίτης και την επόμενη φορά θα δικάσει αυτός με τα ίδια του τα χέρια….. 
Τα μονάκριβα κορίτσια μας, που τα μεγαλώσαμε με κόπο με βάσανα και αίμα, το ότι τα στείλαμε κάπου μακριά να σπουδάσουν, δεν σημαίνει ότι τα αφήσαμε έρμαια, βορά στα χέρια του κάθε ανώμαλου για να τα ξοδέψει με όποιον τρόπο νομίζει αυτός! Λυπάμαι ειλικρινά που δεν υπάρχει η θανατική ποινή για να επιβληθεί πάραυτα σε αυτά τα βρωμερά ζώα! 
Γιατί έτσι θα γλίτωναν και οι επόμενες ερμες ψυχούλες! 
 Ενώ τώρα με τα δικολαβίστικα τους οι συνήγοροι, θα μας πουν ότι ήταν νέοι ,με πρότερο έντιμο βίο, εν βρασμώ ψυχής ,ήταν χρήστες ναρκωτικών και δεν ήξεραν τι έκαναν! Και έτσι θα πάνε δήθεν …πέντε-δέκα χρόνια φυλακή, και σε δύο-τρία θα είναι έξω να φοβίζουν την κοινωνία και να κάνουν το σπουδαίους ! 
Ενας πατέρας όμως που έχασε το παιδάκι του με αυτόν τον τρόπο, δεν μπορεί να το ανεχτεί αυτό!
 Η δικαιοσύνη τελειώνει και αυτόν και τις επιλογές του ετσι, και τον στέλνει να πάρει την καραμπίνα και να τινάξει τα μυαλά του ανωμάλου, που έστειλε στον άλλο κόσμο ότι πιο πολύτιμο είχε! 
Δικάστε τους σκληρά όσο σκληρότερα γίνεται, να ξέρουμε και εμείς οι πολίτες ότι έχουμε κάπου να ακουμπήσουμε σε αυτή τη χώρα, και επίσης ότι έχουμε κάτι να φοβόμαστε αν έχουμε κατά νου να κάνουμε κάτι…...

Θόδωρος Γαλανόπουλος