Έχει βάθος εκατοντάδων μέτρων, ενώ λέγεται πως αν σημειωθεί έκρηξη η τέφρα που θα διασκορπίσει στον ουρανό θα ξεπεράσει σε ύψος ακόμα και το βουνό του Έβερεστ. Θα καλύψει τις πόλεις που βρίσκονται κοντά, ενώ θα προκαλέσει τη δημιουργία σκοτεινών σύννεφων που θα κρύβουν τις ακτίνες του ήλιου για καιρό.
Ως εκ τούτου οι θερμοκρασίες στον πλανήτη θα μειωθούν σημαντικά, τα φυτά θα καταστραφούν και οι περισσότερες γεωργικές εκτάσεις θα αφανιστούν. Στην πραγματικότητα, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών θεωρεί πως μετά την έκρηξη του εν λόγω ηφαιστείου η τροφή που υπάρχει για τον κόσμο σε ολόκληρο τον πλανήτη θα εξαφανίζονταν τελείως μέσα σε διάστημα δύο μόλις μηνών.
Τα υπερηφαίστεια δημιουργούνται όταν το μάγμα της γης, ανεβαίνει μέχρι τον φλοιό της χωρίς να τον διαπερνά. Η πίεση σε αυτούς τους τεράστιους θόλους λάβας αυξάνεται με την πάροδο των αιώνων, μέχρι που ο φλοιός της γης υποχωρεί από την πίεση, απελευθερώνοντας στην ατμόσφαιρα πετρώματα, αέρια και πυρωμένο μάγμα.
Οι επιστήμονες που έχουν εντοπίσει είκοσι υπερηφαίστεια σε όλo των πλανήτη, προειδοποιούν πως κάθε 100.000 χρόνια κάποιο από αυτά εκρήγνυται, απειλώντας τη ζωή στη γη. Το συγκεκριμένο ηφαίστειο όμως του Γελοουστόουν τα τελευταία 2 εκατομμύρια χρόνια έχει ξεσπάσει τρεις φορές. Η τελευταία φορά που σημειώθηκε ένα τέτοιο περιστατικό ήταν 600.000 χρόνια πριν. Οι εμπειρογνώμονες εκτιμούν όμως πως η επόμενη έκρηξη μπορεί να καθυστερήσει εκατομμύρια χρόνια.
Το φιλόδοξο σχέδιο
Υπάρχει άραγε τρόπος να μην σημειωθούν άλλες εκρήξεις και ο πλανήτης να μην κινδυνεύσει -από αυτή τουλάχιστον την απειλή; Η απάντηση που δίνουν οι επιστήμονες της NASA είναι θετική. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Business Insider, oι ίδιοι ασχολήθηκαν με τη μελέτη του εν λόγω υπερηφαιστείου κάτω από το εθνικό πάρκο και προσπάθησαν να βρουν μια λύση για να ρίξουν σε βάθος αιώνων, την πίεση κάτω από τον θόλο μάγματος, εκμηδενίζοντας τον κίνδυνο της ολικής καταστροφής.
Πρακτικά το Γελοουστόουν είναι μία τεράστια «γεννήτρια». Το 60% με 70% αυτής της ενέργειας εκλύεται στην ατμόσφαιρα μέσω του νερού και των πιδάκων του, αλλά το υπόλοιπο συσσωρεύεται στον θάλαμο μάγματος, αυξάνοντας την πίεση στην «εύθραυστη» κορυφή του. Όταν η πίεση θα ξεπεράσει ένα συγκεκριμένο όριο, ο θάλαμος θα σπάσει και το πάρκο θα εκραγεί.
Μία λύση θα ήταν η κατασκευή ενός τεράστιου φράγματος νερού πάνω από το Γελοουστόουν, ωστόσο οι ειδικοί παραδέχονται πως η πρακτική αυτή θα σπαταλούσε τεράστιες ποσότητες «πολύτιμου νερού» που μετά την «χλιαρή θέρμανση τους» στη λεκάνη του φράγματος, δεν θα μπορούσε εύκολα να αξιοποιηθεί.
Υπάρχει όμως και μία άλλη υδάτινη λύση που σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της NASA θα στοίχιζε μεν 3,46 δισεκατομμύρια δολάρια -δηλαδή το 20% του ετήσιου προϋπολογισμού της NASA- αλλά θα απέδιδε τα πολλαπλάσια, από την πρώτη κιόλας φάση: η κατασκευή ενός θερμοηλεκτρικού σταθμού που θα αποδίδει όσο έξι συμβατικοί σταθμοί. Στέλνοντας με πίεση νερό μέσα στον θάλαμο μάγματος από μικρές τρύπες, το αποτέλεσμα θα ήταν η επιστροφή μεικτών αερίων θερμοκρασίας 350 βαθμών Κελσίου που θα μπορούσαν να συλλεχθούν και μέρος της θερμότητάς τους να μετατραπεί σε ηλεκτρική ενέργεια.
Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα πως το φιλόδοξο σχέδιο τους θεωρητικά θα λειτουργούσε, θα το δοκίμαζαν όμως ποτέ; Πιθανότατα όχι. Kι αυτό γιατί θα δαπανούνταν πολλά χρήματα αλλά και αρκετός χρόνος, αφού για την εφαρμογή του, θα χρειάζονταν χιλιετίες και αυτοί που το συνέλαβαν δεν θα έβλεπαν ποτέ την ολοκλήρωσή του.
Όπως και να ’χει, για καλή τύχη όλων μας το ηφαίστειο εξακολουθεί να κοιμάται. Ας ελπίσουμε να παραμείνει σε βαθύ ύπνο για καιρό ακόμα...