Η χθεσινή εκδήλωση των γεφυροποιών, αποδείχθηκε τελικά πως ήταν μια
σύναξη Συριζαίων.
Μέχρι και πρόεδρος της βουλής επιστρατεύθηκε που
-λησμονώντας για πολλοστή φορά τον θεσμικό του ρόλο- κάθισε «πρώτο
τραπέζι πίστα».
Φτώχεια καταραμένη.
Αλλά το εγχείρημα—σωσίβιο για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν καταδικασμένο ευθύς εξ αρχής. Τα όσα έγιναν από το 2011 μέχρι και τις ημέρες μας δεν αφήνουν πολλά περιθώρια συγκλίσεων και συνεργασιών. Δεν είναι τυχαίο πως δύο προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς, την στήριξη των οποίων επεδίωκαν αυτοί που απεργάζονταν την «γέφυρα», ο Γ.Α.Παπανδρέου και ο Κ.Λαλιώτης, δήλωσαν πίστη στον πολιτικό χώρο που υπηρέτησαν από το 1974. Και ήταν λογικό. Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς.
Αλλά για ποιο λόγο να δώσει
κάποιος χέρι βοηθείας στον πνιγμένο; Στην πολιτική, ως γνωστό, δεν υπάρχουν καλοί Σαμαρείτες. Υπάρχει η ψυχρή πολιτική εκτίμηση και τίποτα άλλο. Υπάρχουν βέβαια και οι προσωπικές φιλοδοξίες, αλλά αυτές υπάρχουν ούτως ή άλλως στην πολιτική. Αλλωστε, ο μέσος όρος ηλικίας των συγκεντρωθέντων ήταν 70 plus.
Κουρασμένα παλικάρια, και αυτή η κούραση και η μπαγιατίλα αποτυπώθηκε και στο κείμενο των 105 υπογραφών. Σαν να ερχόταν από την δεκαετία του 70. Οπως και αυτή η παλαιοκομμουνιστική πρακτική της δημιουργίας προθαλάμων για την μετέπειτα συνεργασία. Αν κάποιος ανατρέξει στην ιστορία της Αριστεράς θα βρεί πολλές παρόμοιες κινήσεις που πήγαν άκλαφτες.
Ούτε σε αυτό δεν πρωτοτύπησαν.
Το ερώτημα, πέραν όλων αυτών, είναι : ποια η πολιτική διακύβευση του εγχειρήματος; Όλη αυτή η φασαρία γίνεται για να φανεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ μετατοπίζεται από την ριζοσπαστική-μαρξιστική—Αριστερά, στην Κεντροαριστερά;
Σιγά τα ωά! Αν αυτό επιθυμεί ο Α.Τσίπρας θα μπορούσε να το πράξει μόνος του χωρίς τους «πρόθυμους». Μια γενναία συγγνώμη για τα όσα έπραξε στο παρελθόν, ένας γενναίος ανασχηματισμός χωρίς Πολλάκηδες, Ρασπούτιν και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις και ένα έκτακτο συνέδριο που θα επικύρωνε αυτήν την στροφή.
Φτώχεια καταραμένη.
Αλλά το εγχείρημα—σωσίβιο για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν καταδικασμένο ευθύς εξ αρχής. Τα όσα έγιναν από το 2011 μέχρι και τις ημέρες μας δεν αφήνουν πολλά περιθώρια συγκλίσεων και συνεργασιών. Δεν είναι τυχαίο πως δύο προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς, την στήριξη των οποίων επεδίωκαν αυτοί που απεργάζονταν την «γέφυρα», ο Γ.Α.Παπανδρέου και ο Κ.Λαλιώτης, δήλωσαν πίστη στον πολιτικό χώρο που υπηρέτησαν από το 1974. Και ήταν λογικό. Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς.
Αλλά για ποιο λόγο να δώσει
κάποιος χέρι βοηθείας στον πνιγμένο; Στην πολιτική, ως γνωστό, δεν υπάρχουν καλοί Σαμαρείτες. Υπάρχει η ψυχρή πολιτική εκτίμηση και τίποτα άλλο. Υπάρχουν βέβαια και οι προσωπικές φιλοδοξίες, αλλά αυτές υπάρχουν ούτως ή άλλως στην πολιτική. Αλλωστε, ο μέσος όρος ηλικίας των συγκεντρωθέντων ήταν 70 plus.
Κουρασμένα παλικάρια, και αυτή η κούραση και η μπαγιατίλα αποτυπώθηκε και στο κείμενο των 105 υπογραφών. Σαν να ερχόταν από την δεκαετία του 70. Οπως και αυτή η παλαιοκομμουνιστική πρακτική της δημιουργίας προθαλάμων για την μετέπειτα συνεργασία. Αν κάποιος ανατρέξει στην ιστορία της Αριστεράς θα βρεί πολλές παρόμοιες κινήσεις που πήγαν άκλαφτες.
Ούτε σε αυτό δεν πρωτοτύπησαν.
Το ερώτημα, πέραν όλων αυτών, είναι : ποια η πολιτική διακύβευση του εγχειρήματος; Όλη αυτή η φασαρία γίνεται για να φανεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ μετατοπίζεται από την ριζοσπαστική-μαρξιστική—Αριστερά, στην Κεντροαριστερά;
Σιγά τα ωά! Αν αυτό επιθυμεί ο Α.Τσίπρας θα μπορούσε να το πράξει μόνος του χωρίς τους «πρόθυμους». Μια γενναία συγγνώμη για τα όσα έπραξε στο παρελθόν, ένας γενναίος ανασχηματισμός χωρίς Πολλάκηδες, Ρασπούτιν και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις και ένα έκτακτο συνέδριο που θα επικύρωνε αυτήν την στροφή.
Απλά πράγματα.
Ο Α.Τσίπρας έχει αποδείξει πως είναι διδάκτωρ στην εσωκομματική
ίντριγκα και στην ανθρωποφαγία. Διαθέτει πλούσιους τίτλους σπουδών. Οι
«πρόθυμοι» είναι αναλώσιμα γατάκια. Μόλις επιτελέσουν το έργο τους θα
τους «αδειάσει».
Βέβαια, αυτοί με το μυαλό τους πιστεύουν πως γράφουν Ιστορία, με
γιώτα κεφαλαίο. Νομίζουν πως ρυμουλκούν τον Αλέξη στα νερά τους. Ενα από
τα χαρακτηριστικά των «αφελών αλαζόνων» είναι πως πιστεύουν ότι αυτοί
θα τιθασεύσουν το θηρίο. Οταν διαπιστώσουν την λάθος εκτίμηση τους είναι
αργά.
Ας ρωτήσουν και τον Πάνο.
Και ποιο είναι το έργο τους; θα αναρωτηθεί ο αναγνωστής. Μα, να
δώσουν στον Αλέξη με την παρουσία τους και τις υπογραφές τους τον
σοσιαλδημοκρατικό λούστρο, κατά τρόπο ανώδυνο γι΄αυτόν. Χωρίς
αυτοκριτική και ιδεολογικοπολιτικές παραχωρήσεις. Να τον βοηθήσουν να
κουρσέψει την Κεντροαριστερά, αναίμακτα για τον ίδιο και την παρεούλα
του.
Βέβαια, αν κρίνω από την ποιότητα αυτών που υπέγραψαν το σχετικό
κείμενο, αυτό το εγχείρημα μοιάζει καταδικασμένο. Στις δε ευρωεκλογές
αλλά και στις περιφερειακές, όταν ο χάρτης θα είναι βαμμένος μπλε, θα
αντιληφθεί ο Τσίπρας πως οι παλαιοκομμουνιστικές πρακτικές δεν έχουν
πέραση.
Η μεταστροφή του για να είναι αποτελεσματική, θα πρέπει να
συνοδεύεται και από δημόσια αυτοκριτική, στο όριο της ταπείνωσης ή
διαφορετικά θα πορευθεί με τον Πολάκη και την Μεγαλοοικονόμου.
Ξέχασα! Και τον Τέρενς.
Σ. Μουμτζής
liberal.gr