Η 90χρονη πόντια γιαγιά της διασποράς… αντιστέκεται… Εμείς;
του Δημήτρη Σαϊτάκη
Τις μέρες αυτές που γιορτάζουμε την εθνική παλιγγενεσία, στο νου κάθε Έλληνα έρχονται εικόνες από τους αγώνες και τις αιματηρές θυσίες των προγόνων, τους ξεριζωμούς από πάτρια εδάφη και την προσφυγιά, τους πολέμους που σημάδεψαν και άφησαν βαθιές τις πληγές σχεδόν σε κάθε οικογένεια, τον εθνικό διχασμό, την τεράστια προσπάθεια των γονιών μας για την δημιουργία της σύγχρονης Ελλάδας που εμείς σήμερα καταφέραμε χρεοκοπώντας την, να την έχουμε παραδώσει ολοσχερώς στους ξένους δανειστές μαζί με όλα τα ασημικά για λίγα αργύρια για την επιβίωσή μας…
Θα έπρεπε να είναι δυσβάστακτο το βάρος στην συνείδηση όλων μας από την -για οικονομικούς λόγους- απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και της ελευθερίας της χώρας μας…
Θα έπρεπε σήμερα να νιώθουμε ντροπή, όταν -προσποιούμενοι απόδοση τιμών- κλίνουμε το γόνυ σε όλους αυτούς, που διαχρονικά θυσίασαν τη ζωή τους ή απαρνήθηκαν πολλά από την προσωπική τους ζωή για ένα καλύτερο μέλλον της πατρίδας μας, ενώ παράλληλα συνεχίζουμε να υπογράφουμε επανωτά Μνημόνια και ενδοτικές σε ξένα συμφέροντα συμφωνίες…
Θα έπρεπε να μας κατατρέχουν οι τύψεις, όταν σήμερα με την ανημποριά και την ανικανότητά μας αναγκάσαμε την αφρόκρεμα των νέων επιστημόνων μας, να διασκορπιστεί στα πέρατα της γης για να επιβιώσει προσφέροντας την επιστημονική γνώση για την ανάπτυξη και όφελος ξένων χωρών, ενώ η δική μας χώρα βυθίζεται στην στασιμότητα και τον συνεχή οικονομικό μαρασμό…
Ακόμη και όταν οι Έλληνες της διασποράς διακρίνονται και προοδεύουν στο εξωτερικό δεν παραλείπουμε, να το εκμεταλλευόμαστε με την θέσπιση ειδικών βραβείων (βλέπε ΒΡΑΒΕΙΑ ΑΡΓΩ 2019), ώστε να παίρνουμε κάτι και από την δική τους λάμψη…
Θα περίμενε κανείς ότι από το παράδειγμά τους θα αντλούσαμε ιδέες και εμπειρία για την καλύτερη οργάνωση της της χώρας… Μάταια όμως.
Οι Έλληνες της διασποράς, οι ομογενείς, πάντα θα ελπίζουν να διαμορφωθούν εκείνες οι συνθήκες για να επιστρέψουν κάποτε, να προσφέρουν στην γη των γονιών τους τις επιστημονικές τους γνώσεις, να χαρούν την πατρίδα τους που τόσο αγαπούν και καθημερινά με ποικίλες εκδηλώσεις μέσα από τις Οργανώσεις της κάθε Ομογένειας έμπρακτα το αποδείχνουν…
Θα περιμένουν… ακόμη για πολύ καθώς φαίνεται…
Όσο η φτώχεια και η εξαθλίωση στη χώρα διευρύνεται,
Όσο κάποιοι αποφεύγουν να αντιμετωπίσουν κατάματα την αλήθεια και να πάψουν την συνεχή εξαπάτηση με υποσχέσεις οικονομικής ανάκαμψης και εξόδου από την κρίση, που όμως ποτέ δεν έρχεται… αλλά αντίθετα ο οικονομικός μαρασμός, οι περικοπές στην υγεία, στην παιδεία, την πρόνοια, τους μισθούς και τις συντάξεις συνεχίζονται…
Αλήθεια ποιο μπορεί να είναι το νόημα του εορτασμού της 25ης Μαρτίου, όταν ένα ανάλγητο κράτος έρχεται και προκειμένου πληρωθούν οι πιστωτές, κόβει το πενιχρό επίδομα των 330 ευρώ από την 90χρονη γιαγιά Ηλιάδη από την Γεωργία (με άλλα λόγια για την αρχαία Κολχίδα και τον Πόντο μιλάμε), που στα γεράματα της θέλησε να έλθει κοντά στα παιδιά της και όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου, να την σκεπάσει χώμα από την πατρώα γη;
Αλήθεια τι νόημα μπορεί έχουν τα ωραία και μπομπώδη λόγια αυτής της ημέρας που εκφωνούνται από τους ηγέτες μας, την στιγμή που μια περήφανη πόντια γιαγιά 90 ετών συλλαμβάνεται, γιατί φτιάχνει με τα χέρια της και πουλά παράμερα σε μια Λαϊκή Αγορά στη Θεσσαλονίκη τα ποντικά Τερλίκια (πάνινα παπούτσια) για να καταφέρει να επιβιώσει…;
Δεν ζήτησε ελεημοσύνη η γιαγιά Ηλιάδη από κανένα… Ούτε παραβίασε τους κανόνες «ανταγωνισμού» της ελεύθερης αγοράς μας φτιάχνοντας χειροποίητα πάνινα παπούτσια και πουλώντας τα σε μια γωνιά έξω από τον χώρο της υπαίθριας Λαϊκής, δίπλα σε κάτι κάδους…
Η πατρίδα αντί να την επαινέσει και ευχαριστήσει, αντί να την ενισχύσει οικονομικά, την έσυρε στα κρατητήρια ως ένα κοινό εγκληματία.
Της πήρε και αποτυπώματα και την καταχώρισε στα κατάστιχα των παρανόμων… Κανείς δεν ξέρει … Μπορεί να το επαναλάβει και να είναι υπότροπη… Να διπλασιαστεί η ποινή τότε..
Η γραφειοκρατία …οφείλει πάντα να γνωρίζει..
Δεν είμαι σίγουρος αν η κατασκευή και πώληση ποντιακών πάνινων παπουτσιών εντάσσεται στα κακουργήματα ή πλημμελήματα με τον νέο τροποποιούμενο Ποινικό Κώδικα…
Αυτό που μπορώ να σας πω με βεβαιότητα είναι, ότι με τον νέο Ποινικό Κώδικα η κατάχρηση δημόσιου χρήματος ….είναι πλέον Πλημμέλημα …
Ακόμη μπορώ να σας βεβαιώσω, ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει σε αυτή την χώρα, όταν αντιμετωπίζουμε το θέμα ως μια πιπεράτη και αναπαραγόμενη είδηση επίδειξης κρατικής αναλγησίας και μόνο, ενώ δεν αντιδρά κανείς για να ταρακουνηθούν, παραιτηθούν οι κατέχοντες θέσεις ευθύνης και στα λόγια δήθεν κοινωνικά ευαίσθητοι …
Βλέπετε η 90χρονη γιαγιά Ηλιάδη, είναι Ομογενής και δεν ανήκει σε εκείνες τις ομάδες ατόμων, που θα μπορούσε να προσελκύσει το ενδιαφέρον κάποιων ΜΚΟ για να ξεσηκωθούν… Αλλού είναι το ενδιαφέρον τους .. Εκεί που συνήθως τρέχουν και χρηματοδοτούμενα προγράμματα από την Ε.Ε. ή την Ύπατη Αρμοστεία…
Άκρως συγκινητική η Ημερήσια Διαταγή του κ. Αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου και πιστεύω ότι θα αποτελεί σημείο αναφοράς στο βιβλίο Ημερήσιων Διαταγών για τα πυκνά και πολλαπλά διδακτικά νοήματά της…
Αναρωτιέται κανείς, τι θα εισέπραττε από αυτήν την Ημερήσια Διαταγή στο κρατητήριο η 90χρονη γιαγιά Ηλιάδη, αν κάποιος της την διάβαζε…
Πολύ φοβάμαι, ότι θα ένιωθε ποιο βολικά και ποιο κοντά στην πατρίδα Ελλάδα που ονειρευόταν μέσα από το μύθο της Ιφιγένειας…
Αυτή είναι η δήθεν «ανεκτική» στο διαφορετικό κοινωνία που με «ευαισθησία» οικοδομήσαμε…
Αυτή είναι η κοινωνία μας, που δεν ανέχεται εξαιρέσεις από τον φυσικό κανόνα του προσδόκιμου μέσου όρου της ζωής… Αλλοίμονο!!! Πως θα τηρηθούν οι δεσμεύσεις απέναντι στους δανειστές για την επίλυση του συνταξιοδοτικού;
Η 90χρονη πόντια γιαγιά της διασποράς… αντιστέκεται… Εμείς;
ΥΓ:
Είναι σχεδόν βέβαιο, ότι μετά από συζητήσεις δεκαετιών τα 6 εκατομμύρια των Ελλήνων της διασποράς επιτέλους θα ψηφίζουν στέλνοντας συνολικά έως… και 3 εκπροσώπους τους στο Ελληνικό Κοινοβούλιο…
Τις μέρες αυτές που γιορτάζουμε την εθνική παλιγγενεσία, στο νου κάθε Έλληνα έρχονται εικόνες από τους αγώνες και τις αιματηρές θυσίες των προγόνων, τους ξεριζωμούς από πάτρια εδάφη και την προσφυγιά, τους πολέμους που σημάδεψαν και άφησαν βαθιές τις πληγές σχεδόν σε κάθε οικογένεια, τον εθνικό διχασμό, την τεράστια προσπάθεια των γονιών μας για την δημιουργία της σύγχρονης Ελλάδας που εμείς σήμερα καταφέραμε χρεοκοπώντας την, να την έχουμε παραδώσει ολοσχερώς στους ξένους δανειστές μαζί με όλα τα ασημικά για λίγα αργύρια για την επιβίωσή μας…
Θα έπρεπε να είναι δυσβάστακτο το βάρος στην συνείδηση όλων μας από την -για οικονομικούς λόγους- απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και της ελευθερίας της χώρας μας…
Θα έπρεπε σήμερα να νιώθουμε ντροπή, όταν -προσποιούμενοι απόδοση τιμών- κλίνουμε το γόνυ σε όλους αυτούς, που διαχρονικά θυσίασαν τη ζωή τους ή απαρνήθηκαν πολλά από την προσωπική τους ζωή για ένα καλύτερο μέλλον της πατρίδας μας, ενώ παράλληλα συνεχίζουμε να υπογράφουμε επανωτά Μνημόνια και ενδοτικές σε ξένα συμφέροντα συμφωνίες…
Θα έπρεπε να μας κατατρέχουν οι τύψεις, όταν σήμερα με την ανημποριά και την ανικανότητά μας αναγκάσαμε την αφρόκρεμα των νέων επιστημόνων μας, να διασκορπιστεί στα πέρατα της γης για να επιβιώσει προσφέροντας την επιστημονική γνώση για την ανάπτυξη και όφελος ξένων χωρών, ενώ η δική μας χώρα βυθίζεται στην στασιμότητα και τον συνεχή οικονομικό μαρασμό…
Ακόμη και όταν οι Έλληνες της διασποράς διακρίνονται και προοδεύουν στο εξωτερικό δεν παραλείπουμε, να το εκμεταλλευόμαστε με την θέσπιση ειδικών βραβείων (βλέπε ΒΡΑΒΕΙΑ ΑΡΓΩ 2019), ώστε να παίρνουμε κάτι και από την δική τους λάμψη…
Θα περίμενε κανείς ότι από το παράδειγμά τους θα αντλούσαμε ιδέες και εμπειρία για την καλύτερη οργάνωση της της χώρας… Μάταια όμως.
Οι Έλληνες της διασποράς, οι ομογενείς, πάντα θα ελπίζουν να διαμορφωθούν εκείνες οι συνθήκες για να επιστρέψουν κάποτε, να προσφέρουν στην γη των γονιών τους τις επιστημονικές τους γνώσεις, να χαρούν την πατρίδα τους που τόσο αγαπούν και καθημερινά με ποικίλες εκδηλώσεις μέσα από τις Οργανώσεις της κάθε Ομογένειας έμπρακτα το αποδείχνουν…
Θα περιμένουν… ακόμη για πολύ καθώς φαίνεται…
Όσο η φτώχεια και η εξαθλίωση στη χώρα διευρύνεται,
Όσο κάποιοι αποφεύγουν να αντιμετωπίσουν κατάματα την αλήθεια και να πάψουν την συνεχή εξαπάτηση με υποσχέσεις οικονομικής ανάκαμψης και εξόδου από την κρίση, που όμως ποτέ δεν έρχεται… αλλά αντίθετα ο οικονομικός μαρασμός, οι περικοπές στην υγεία, στην παιδεία, την πρόνοια, τους μισθούς και τις συντάξεις συνεχίζονται…
Αλήθεια ποιο μπορεί να είναι το νόημα του εορτασμού της 25ης Μαρτίου, όταν ένα ανάλγητο κράτος έρχεται και προκειμένου πληρωθούν οι πιστωτές, κόβει το πενιχρό επίδομα των 330 ευρώ από την 90χρονη γιαγιά Ηλιάδη από την Γεωργία (με άλλα λόγια για την αρχαία Κολχίδα και τον Πόντο μιλάμε), που στα γεράματα της θέλησε να έλθει κοντά στα παιδιά της και όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου, να την σκεπάσει χώμα από την πατρώα γη;
Αλήθεια τι νόημα μπορεί έχουν τα ωραία και μπομπώδη λόγια αυτής της ημέρας που εκφωνούνται από τους ηγέτες μας, την στιγμή που μια περήφανη πόντια γιαγιά 90 ετών συλλαμβάνεται, γιατί φτιάχνει με τα χέρια της και πουλά παράμερα σε μια Λαϊκή Αγορά στη Θεσσαλονίκη τα ποντικά Τερλίκια (πάνινα παπούτσια) για να καταφέρει να επιβιώσει…;
Δεν ζήτησε ελεημοσύνη η γιαγιά Ηλιάδη από κανένα… Ούτε παραβίασε τους κανόνες «ανταγωνισμού» της ελεύθερης αγοράς μας φτιάχνοντας χειροποίητα πάνινα παπούτσια και πουλώντας τα σε μια γωνιά έξω από τον χώρο της υπαίθριας Λαϊκής, δίπλα σε κάτι κάδους…
Η πατρίδα αντί να την επαινέσει και ευχαριστήσει, αντί να την ενισχύσει οικονομικά, την έσυρε στα κρατητήρια ως ένα κοινό εγκληματία.
Της πήρε και αποτυπώματα και την καταχώρισε στα κατάστιχα των παρανόμων… Κανείς δεν ξέρει … Μπορεί να το επαναλάβει και να είναι υπότροπη… Να διπλασιαστεί η ποινή τότε..
Η γραφειοκρατία …οφείλει πάντα να γνωρίζει..
Δεν είμαι σίγουρος αν η κατασκευή και πώληση ποντιακών πάνινων παπουτσιών εντάσσεται στα κακουργήματα ή πλημμελήματα με τον νέο τροποποιούμενο Ποινικό Κώδικα…
Αυτό που μπορώ να σας πω με βεβαιότητα είναι, ότι με τον νέο Ποινικό Κώδικα η κατάχρηση δημόσιου χρήματος ….είναι πλέον Πλημμέλημα …
Ακόμη μπορώ να σας βεβαιώσω, ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει σε αυτή την χώρα, όταν αντιμετωπίζουμε το θέμα ως μια πιπεράτη και αναπαραγόμενη είδηση επίδειξης κρατικής αναλγησίας και μόνο, ενώ δεν αντιδρά κανείς για να ταρακουνηθούν, παραιτηθούν οι κατέχοντες θέσεις ευθύνης και στα λόγια δήθεν κοινωνικά ευαίσθητοι …
Βλέπετε η 90χρονη γιαγιά Ηλιάδη, είναι Ομογενής και δεν ανήκει σε εκείνες τις ομάδες ατόμων, που θα μπορούσε να προσελκύσει το ενδιαφέρον κάποιων ΜΚΟ για να ξεσηκωθούν… Αλλού είναι το ενδιαφέρον τους .. Εκεί που συνήθως τρέχουν και χρηματοδοτούμενα προγράμματα από την Ε.Ε. ή την Ύπατη Αρμοστεία…
Άκρως συγκινητική η Ημερήσια Διαταγή του κ. Αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου και πιστεύω ότι θα αποτελεί σημείο αναφοράς στο βιβλίο Ημερήσιων Διαταγών για τα πυκνά και πολλαπλά διδακτικά νοήματά της…
Αναρωτιέται κανείς, τι θα εισέπραττε από αυτήν την Ημερήσια Διαταγή στο κρατητήριο η 90χρονη γιαγιά Ηλιάδη, αν κάποιος της την διάβαζε…
Πολύ φοβάμαι, ότι θα ένιωθε ποιο βολικά και ποιο κοντά στην πατρίδα Ελλάδα που ονειρευόταν μέσα από το μύθο της Ιφιγένειας…
Αυτή είναι η δήθεν «ανεκτική» στο διαφορετικό κοινωνία που με «ευαισθησία» οικοδομήσαμε…
Αυτή είναι η κοινωνία μας, που δεν ανέχεται εξαιρέσεις από τον φυσικό κανόνα του προσδόκιμου μέσου όρου της ζωής… Αλλοίμονο!!! Πως θα τηρηθούν οι δεσμεύσεις απέναντι στους δανειστές για την επίλυση του συνταξιοδοτικού;
Η 90χρονη πόντια γιαγιά της διασποράς… αντιστέκεται… Εμείς;
ΥΓ:
Είναι σχεδόν βέβαιο, ότι μετά από συζητήσεις δεκαετιών τα 6 εκατομμύρια των Ελλήνων της διασποράς επιτέλους θα ψηφίζουν στέλνοντας συνολικά έως… και 3 εκπροσώπους τους στο Ελληνικό Κοινοβούλιο…