Όσοι δεν έχουν υπάρξει ούτε για ένα λεπτό στη ζωή τους αριστεροί, δεν τους ενδιαφέρει αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η αληθινή αριστερά ή ένα εθνολαϊκιστικό μόρφωμα με προοδευτική προβιά. Θα έπρεπε να αρκεί η παρατήρηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολιτικό κόμμα που η ικανή και αναγκαία συνθήκη ύπαρξής του σήμερα είναι η καταφυγή στο παρελθόν και μάλιστα στις ιστορικές περιόδους που καταγράφουμε τη συλλογική μας αποτυχία ως έθνος: στους δύο εμφυλίους και τη Χούντα. Χωρίς τις αναφορές του στο παρελθόν το οποίο βέβαια δεν το βλέπει ως πηγή έμπνευσης και άντλησης ιστορικών διδαγμάτων αλλά το έχει ορίσει αυθαίρετα ως νομιμοποιητική αρχή της σημερινής του ύπαρξης, ΣΥΡΙΖΑ απλώς δεν υπάρχει.
Φυσικά και η πολιτική δράση, ο τρόπος που πολιτεύεται και κυβερνά πηγάζει από την ιδεολογία του. Η αυταρχική ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ είναι η αφετηρία των πρακτικών διακυβέρνησης που εφαρμόζει.Έχει όμως σημασία αν αυτό που ζούμε από το 2015 είναι η αυθεντική ή η ιμιτασιόν αριστερά; Καθόλου.
Αν κάτι θα έχει καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο η απαξίωση των αριστερών φαντασιώσεων που στοιχειώνουν όσους έχουν υπάρξει και είναι αριστεροί. Η πολιτεία του ΣΥΡΙΖΑ θα λειτουργεί και ως εσαεί απόδειξη ότι τις προοδευτικές ευαισθησίες δεν τις φέρει κανείς κατ’αποκλειστικότητα σε αυτή τη χώρα. Υπάρχουν θιασώτες των δικαιωμάτων στα αριστερά, στο κέντρο και τη δεξιά.
Προς επίρρωση του ισχυρισμού μας ανθολογούμε δύο ρεπορτάζ για δύο πολύ σοβαρά ζητήματα που μας θυμίζουν το αίσχος της πολιτείας του ΣΥΡΙΖΑ σε δύο τομείς που μέχρι το 2015 διαφήμιζε ως “δικούς του”.
Διαβάσαμε προχθές ότι μέσα στο Μάρτιο θα ξεκινήσει τη λειτουργία του το μουσουλμανικό Τέμενος. Ποια είναι η έννοια στο Μαξίμου; Το πως θα το εκμεταλλευτούν επικοινωνιακά τη στιγμή που οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι, οι Μουσουλμάνοι της Ελλάδος καταγγέλλουν ότι αυτό που έχει χτιστεί στο Βοτανικό δεν θυμίζει καθόλου τέμενος. Αυτό βέβαια δεν θα εμποδίσει την κυβέρνησης των εθνολαϊκιστών από το να στήσει ένα πανηγυράκι εγκαινίων.
Οι πρόσφυγες που ζήτησαν δευτεροβάθμια εξέταση του αιτήματός τους για άσυλο την περίοδο από τον Σεπτέμβριο 2015 ως τον Απρίλιο 2016, όταν δεν λειτουργούσαν οι δευτεροβάθμιες επιτροπές, ακόμα περιμένουν. Τον περασμένο Μάιο, ο νόμος 4540/2018 του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής όριζε τη συγκρότηση αυτών των επιτροπών και περιλάμβανε την εκτίμηση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους ότι θα χρειαστεί δαπάνη 650.000 ευρώ για 6 μήνες. Σήμερα, 10 μήνες μετά, όχι μόνο δεν έχουν συγκροτηθεί οι επιτροπές, αλλά το υπουργείο βρίσκεται σε αναζήτηση χρηματοδότη.
Αυτή είναι η ευαισθησία α λα ΣΥΡΙΖΑ. Οι άνθρωποι είναι ακατάλληλοι. Και ως τέτοιοι πρέπει να πάνε στα σπίτια τους.