«Επιστολή της Α. Β. προς τον Εφημέριο της
Ενορίας του Πεταλιδίου.
Αθήνα, 18/06/18
Σεβαστέ μου Πάτερ, την ευχή σας,
Θα ήθελα
κι εγώ να σας ιστορήσω κάτι θαυμαστό που έζησα με την χάρη της Παναγίας
Πεταλιδιώτισσας. Ήθελα από καιρό να σας γράψω την θαυμαστή παρουσία τής Μεγαλόχαρης
στην ζωή μου και τώρα πήρα την απόφαση γιατί θεώρησα ότι η δημοσίευση του θαύματος
είναι προς δόξαν Θεού και ψυχικό
όφελος των προσκυνητών και αναγνωστών αυτού του κειμένου.
Είναι
μερικές φορές που σού παρουσιάζεται αναπάντεχα κάποιο πρόβλημα, μικρό ή μεγάλο, που σε ταράσσει, σε βασανίζει και σε ταλαιπωρεί, και εντελώς ξαφνικά
εκεί που δεν το περιμένεις, σου έρχεται η λύση
από το πουθενά και δεν μπορείς να την ερμηνεύσεις. Έτσι, την δέχεσαι όπως
είναι και συνεχίζεις ευχαριστώντας τον Θεό για την θεία του Πρόνοια, που χωρίς Αυτήν δεν κινείται ούτε φύλλο.
Ονομάζομαι
Α. Β. και μένω στα Βριλήσσια Αττικής μαζί με την οικογένειά μου.
Ένα βράδυ και συγκεκριμένα 21 Μαρτίου
2018 είδα στον ύπνο μου ότι βρισκόμουν
στην αποθήκη του σπιτιού μου και ότι
ήταν γεμάτη με βαρέλια.
Άνοιξα ένα από
περιέργεια για να δω τι περιείχε και ήταν
γεμάτο λάδι και μικρές ελιές. Άνοιξα και τα υπόλοιπα και είχαν κι αυτά
λάδι με ελιές και από την αποθήκη του σπιτιού μου βρέθηκα
σε ένα πολύ όμορφο παραθαλάσσιο μέρος
μαζί με την μητέρα μου όπου είχαμε πάει για να κάνουμε μπάνιο. Όμως έλεγα
μέσα μου πως δεν το περίμενα ότι θα κάναμε μπάνιο τον Μάρτιο μήνα.
Αυτό
το μέρος δεν το είχα επισκεφτεί ποτέ στην ζωή μου και ούτε γνώριζα την ονομασία
του. Φεύγοντας από την παραλία έξω από το χωριό προς
την κατεύθυνση της Κορώνης ανεβήκαμε στον κεντρικό δρόμο, όπου στην απέναντι
πλευρά ήταν ένα ξενοδοχείο του κυρίου
Σ. (όπως ρώτησα και έμαθα
ύστερα) χτυπήσαμε την
πόρτα του ξενοδοχείου αλλά δεν ήταν κάνεις
για να μας βοηθήσει να βρούμε κάποιο μεταφορικό μέσο να γυρίσουμε πίσω γιατί είχαμε
χαθεί και δεν ξέραμε που βρισκόμασταν, μας έπιασε μια απελπισία και μια απογοήτευση.
Εκείνη την στιγμή,
μας πλησίασε μια γυναίκα πολύ όμορφη,
με ξανθά μαλλιά,
γύρω στα
45ήταν, η οποία σταμάτησε στον
δρόμο από την απέναντι πλευρά από το σημείο που βρισκόμασταν,
και μας είπε ότι θα μας πάρει εκείνη με το
αυτοκίνητό της για να μας γυρίσει πίσω. Είχε ένα μεγάλο λευκό
αυτοκίνητο, το οποίο το είχε αφήσει στην απέναντι πλευρά όπου ήταν το ξενοδοχείο.
Εγώ μέσα μου αισθανόμουν πολύ περίεργα και ήμουν
σε δίλημμα αν θα μπω ή όχι, αλλά όμως όταν έκανε την αναστροφή και
ήρθε μπροστά μου δεν είχα
αυτή την ανησυχία και αμέσως μέσα μπήκα. Αφού έκατσα στη θέση
του συνοδηγού δεν την κοιτούσα στο πρόσωπο της πάρα μόνο έβλεπα τα μαλλιά της να
λάμπουν.
Ξεκίνησε και πήγε και σταμάτησε
λίγα μέτρα πιο πέρα, για να μπει και η μητέρα μου.
Φεύγοντας από εκεί,
έλεγα: τι ωραίο μέρος είναι
αυτό, χωρίς να αναφέρω
την ονομασία του. Η κατεύθυνση μας ήταν προς τον οικισμό.
Όπως προχωρούσε το αυτοκίνητο μέσα στο χωριό υπάρχει μια μεγάλη
στροφή όπου έχει και έναν στενό δρόμο στα δεξιά και κατηφορίζεις
προς την θάλασσα και εκεί
στην στροφή είναι ένα σπίτι με πολλά λουλούδια,
που μου έκαναν εντύπωση και γύρισε και αυτή και τα κοίταξε.
Όπως προχωρήσαμε λίγα μετρά πιο πέρα υπάρχει μια διασταύρωση,
εκεί πήγε και σταμάτησε
το αυτοκίνητο της
στη μέση του δρόμου όπου από την
κατηφόρα κατέβαιναν τα αυτοκίνητα, τα οποία δεν ακουμπούσαν το αυτοκίνητο που οδηγούσε η γυναίκα,
παρά περνούσαν δεξιά και
αριστερά του οχήματός της, χωρίς,
επαναλαμβάνω, να το ακουμπάνε.
Έκπληκτη κοιτούσα τι γινόταν,
και ακούω να μου λέει:
-«Γιατί φοβάσαι»; και μια λάμψη άρχιζε να την λούζει!
–«Ποια είσαι»; την ρωτάω και γω
με τη σειρά μου.
–Είμαι εδώ για σένα…», μου ξαναλέει χωρίς
να απαντήσει στην ερώτησή
μου.
–«Ποιά είσαι»; Την ξαναρωτάω.
Και τότε μου λέει ότι είναι η ΚΥΡΑ ΤΟΥ ΠΕΤΑΛΙΔΙΟΥ! Και μου έδειξε πως λίγο ποιο πάνω στην ανηφόρα
της διασταύρωσης που κατέβαιναν τα
αυτοκίνητα ότι ήταν το σπίτι
της και το Πάσχα έρχεται πολύς κόσμος εκεί. Μου είπε να πάω και εγώ, αλλά είπε μην έρθεις τώρα
γιατί από αύριο θα
βρίσκομαι απέναντι στην Καλαμάτα. Ρίγος πέρασε όλο μου το σώμα καθώς μου έλεγε
αυτά.
Όταν ξύπνησα, είχα τόσο έντονες
τις εικόνες στο μυαλό μου από την τοποθεσία σαν να τις είχα ζήσει στην πραγματικότητα.
Την
επόμενη μέρα είπα το όνειρο που είδα στις φίλες μου, οι οποίες δεν το πήραν και
στα σοβαρά, αλλά μέσα μου είχα μια ανησυχία και πήρα την απόφαση να το πω στην
μητέρα μου. Καθώς της εξιστορούσα το όνειρο μου, δεν θυμόμουν την ονομασία που
μου είπε η γυναίκα παρά μόνο ότι το όνομα του μέρους περιείχε το γράμμα λ και
ότι είναι απέναντι από την Καλαμάτα. Μόλις τέλειωσα η μητέρα μου είπε ότι είναι πολύ καλό το όνειρο και ότι μάλλον η Παναγία ήθελε
να πάω στην εκκλησία
Της, για να προσκυνήσω και να
ανάψω ένα κεράκι στην χάρη Της.
Να αναφέρω στο σημείο αυτό ότι το όνειρο το είδα
την προηγούμενη μέρα πριν αναχωρήσει η εικόνα της Παναγίας για την πόλη της Καλαμάτας προς προσκύνημα.
Το ίδιο
βράδυ, αφού ξάπλωσα στο κρεβάτι
για να κοιμηθώ, χάζεψα λίγο στο κινητό
μου. Μπήκα σε μια ενημερωτική
ιστοσελίδα για να διαβάσω καμιά είδηση. Και η πρώτη είδηση που διάβασα έλεγε:
«Στην Καλαμάτα η εικόνα της Παναγίας
της Πεταλιδιώτισσας για 6ήμερο προσκύνημα».
Ένα ρίγος πέρασε πάλι όλο μου το σώμα
και ένιωθα μια συγκίνηση. Για την Παναγία την Πεταλιδιώτισσα δεν είχα ακούσει
ποτέ,
γι αυτό και αμέσως αναζήτησα στο internet
να μάθω για την ιστορία της Εικόνας αυτής.
Διάβασα ότι βρίσκεται
στο Πεταλίδι Μεσσηνίας, το μέρος αυτό δεν το γνώριζα, ούτε είχα ακούσει ποτέ κάτι σχετικό
και ότι η Παναγία είναι προστάτιδα του Πεταλιδίου,
είναι θαυματουργή,
αγκαλιάζει και ευλογεί όλα τα παιδιά Της σε όλα
τα μήκη και πλάτη του κόσμου.
Το Πεταλίδι δεν γνώριζα
που βρίσκεται.
Έτσι μπήκα αμέσως στο Googlemaps
για να δω που ακριβώς είναι
το μέρος αυτό. Είδα ότι είναι λίγα
χιλιόμετρα έξω από την Καλαμάτα. Πάτησα πάνω στη φωτογραφία
που βγάζει το Googlemaps
και διαπίστωσα ότι ήταν το
ίδιο μέρος που είχα δει στον ύπνο μου το προηγούμενο βράδυ.
Αναγνώρισα το δρόμο που είχαμε χαθεί,
το ξενοδοχείο, το σπίτι με τα πολλά λουλούδια, την ανηφόρα από όπου έρχονταν τα αυτοκίνητα
και ύστερα έμαθα από αυτό το σημείο ότι περνάει λιτανευτικά το Ιερό Εικόνισμα
της Παναγίας, δηλαδή ό,τι είχα δει στο όνειρο μου.
Τα είδα και όταν βρέθηκα στο Πεταλίδι.
Μόλις
το είπα στην οικογένειά
μου αποφασίσαμε να περάσουμε το Πάσχα
στην Καλαμάτα και φυσικά να επισκεφτούμε το Πεταλίδι για να προσκυνήσουμε την
Αγία και Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Πεταλιδιώτισσας.
Πράγματι,
το Μεγάλο Σάββατο το μεσημέρι,
φτάσαμε στο Πεταλίδι,
ένα πανέμορφο μέρος. Επισκεφτήκαμε τον Ιερό
Ναό της Παναγίας, προσκυνήσαμε την ιερά και χαριτόβρυτη Εικόνα Της,
προσφέροντάς Της λάδι
(διότι στο όνειρο είδα τα βαρέλια με το
λάδι) και ένα από τα ωραιότερα φυτά
της Άνοιξης, μια βουκαμβίλια,
για να στολίσει τον προαύλιο χώρο του
Ναού, το σπίτι της όπως μου είπε στο όνειρο.
Η Παναγία
η Πεταλιδιώτισσα είναι προστάτιδα των εγκυμονουσών γυναικών,
των νηπίων, των γονέων,
των μη εχόντων τέκνα και των ταλαιπωρούμενων από διάφορες ασθένειες
ψυχής και σώματος. Για αρκετούς μήνες
ένιωθα ένα βάρος μέσα μου, λόγω και κάποιων δυσάρεστων καταστάσεων
που είχα περάσει,
όμως, από τη στιγμή που προσκύνησα την ιερά
Εικόνα Της, το βάρος που ένοιωθα μου έφυγε
τελείως.
Αν ο Θεός και η Παναγία
με αξιώσουν να αποκτήσω παιδί, έχω τάξει να το βαφτίσω
στον Ιερό Ναό της Ζωοδόχου Πηγής στο Πεταλίδι.
Ευχαριστώ
την Παναγία την Πεταλιδιώτισσα, την Κυρά του Πεταλιδίου που μου φανερώθηκε
στον ύπνο μου για να Την
γνωρίσω, μεγάλη η μεσιτεία Της και θαυμαστή η δύναμη Της.
Εύχομαι
να δίνει την ευλογία Της, να βοηθάει και να
προστατεύει όλο τον
κόσμο με τελευταία εμένα και την οικογένειά μου.
Με σεβασμό και εκτίμηση, πάτερ μου,
Αγγελική Β.»