Όταν στο Μάτι ο κ. Τσίπρας είχε πει σε πυρόπληκτη εκείνο το περίφημο «κι
αν έπαιρνες τα 2000 ευρώ θα τα σπατάλαγες», δεν πιστεύαμε στα αφτιά
μας.
Προχτές, πάλι, είπε:
«Γιατί διαμαρτύρονται οι συνταξιούχοι; Γιατί
παίρνουν λιγότερα από εκεί που δεν έπαιρναν καθόλου»; Ρεσιτάλ
αλαζονείας. Δεν έγινε ξαφνικά. Ούτε και «διαφθείρονται» οι ηγέτες με
πούρα και γιοτ. Είτε το έχεις μέσα σου…
Ο κ. Τσίπρας έχει πάρει στην πλάτη του την εκλογική αναμέτρηση. Όχι τυχαία. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Τσίπρας έχει πάρει στην πλάτη του την εκλογική αναμέτρηση. Όχι τυχαία. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό υπήρχε το 2012, το 2015. Σήμερα υπάρχει μόνο
Αλέξης Τσίπρας. Αυτοί που θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ το κάνουν επειδή
εξακολουθούν και πιστεύουν τον Αλέξη. Οι περισσότεροι το έχουν πάρει
απόφαση, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πεθάνει. Είναι μία μεταφυσική προσέγγιση,
σύμφωνα με την οποία ο μεγάλος ηγέτης δεν ευθύνεται για το παραμικρό.
Αυτός απλά… προήδρευε. Είναι κι αυτός ένας τρόπος για να μην
έρχεται
κανείς αντιμέτωπος με το πραγματικό πρόβλημα. Ότι στο τέλος το πρόβλημα
δεν είναι ούτε στον Τσίπρα, ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στον ψηφοφόρο…
Ο Αλέξης, λοιπόν, αναγκάζεται πλέον να βγαίνει περισσότερο προς τα έξω. Αν έβγαινε ο… ανύπαρκτος ΣΥΡΙΖΑ το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ χειρότερο. Υποχρεώνεται έτσι να εκτεθεί. Και πράγματι… εκτίθεται. Η εικόνα που παρουσιάζει δεν είναι εκείνη που είχαν περίτεχνα κτίσει οι σύντροφοί του. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι το παιδί του λαού, ο άνθρωπος που καταλαβαίνει την λαϊκή ψυχή. Είναι ένα προϊόν του κομματικού σωλήνα, εμφανώς ακοινώνητος, ένας άνθρωπος που επειδή ακριβώς δεν έχει εργασιακές εμπειρίες δεν μπορεί να αντιληφθεί την καθημερινότητα του μέσου ανθρώπου.
Του φαίνεται «περίεργο» που οι συνταξιούχοι εξοργίστηκαν από το φιλοδώρημα που βρήκαν στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς αντί της 13ης σύνταξης που τους είχε υποσχεθεί. Δεν ξέρει τι σημαίνει να περιμένει κάποιος 600, 800 ή 1000 ευρώ για να καλύψει «τρύπες» και να του δίνουν στο τέλος σαν ελεημοσύνη 200 ευρώ. Και από πάνω να τον μαλώνουν γιατί δεν είναι… ευχαριστημένος.
Το θεωρεί απόλυτα φυσιολογικό να λέει τρεις μέρες πριν τις εκλογές ««Ο συνταξιούχος πρέπει να γνωρίζει πως η σύνταξή του θα είναι στο ψηφοδέλτιο που θα πάρει». Να εξαγοράζει ψήφους. Με τόσο απροκάλυπτο τρόπο που δεν είχε κάνει η Δεξιά στα χειρότερά της.
Αυτή η κυβέρνηση δεν είναι τυχαία η χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος. Έχει ως αρχηγό της τον χειρότερο πρωθυπουργό που έχει ποτέ περάσει. Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, να είναι και η κυβέρνησή του κάτι διαφορετικό. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να είναι το λαϊκό παιδί, διότι δεν αγαπάει τον λαό. Τον αντιμετωπίζει όπως η μαντάμ Σουσού. Με αλαζονεία και κακοήθεια. Αυτός ο πρωθυπουργός θα πρέπει να μας απαλλάξει από την παρουσία του το συντομότερο δυνατόν. Και ύστερα να τον ξεχάσουμε. Όπως τα κακά όνειρα…
Θανάσης Μαυρίδης
Ο Αλέξης, λοιπόν, αναγκάζεται πλέον να βγαίνει περισσότερο προς τα έξω. Αν έβγαινε ο… ανύπαρκτος ΣΥΡΙΖΑ το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ χειρότερο. Υποχρεώνεται έτσι να εκτεθεί. Και πράγματι… εκτίθεται. Η εικόνα που παρουσιάζει δεν είναι εκείνη που είχαν περίτεχνα κτίσει οι σύντροφοί του. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι το παιδί του λαού, ο άνθρωπος που καταλαβαίνει την λαϊκή ψυχή. Είναι ένα προϊόν του κομματικού σωλήνα, εμφανώς ακοινώνητος, ένας άνθρωπος που επειδή ακριβώς δεν έχει εργασιακές εμπειρίες δεν μπορεί να αντιληφθεί την καθημερινότητα του μέσου ανθρώπου.
Του φαίνεται «περίεργο» που οι συνταξιούχοι εξοργίστηκαν από το φιλοδώρημα που βρήκαν στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς αντί της 13ης σύνταξης που τους είχε υποσχεθεί. Δεν ξέρει τι σημαίνει να περιμένει κάποιος 600, 800 ή 1000 ευρώ για να καλύψει «τρύπες» και να του δίνουν στο τέλος σαν ελεημοσύνη 200 ευρώ. Και από πάνω να τον μαλώνουν γιατί δεν είναι… ευχαριστημένος.
Το θεωρεί απόλυτα φυσιολογικό να λέει τρεις μέρες πριν τις εκλογές ««Ο συνταξιούχος πρέπει να γνωρίζει πως η σύνταξή του θα είναι στο ψηφοδέλτιο που θα πάρει». Να εξαγοράζει ψήφους. Με τόσο απροκάλυπτο τρόπο που δεν είχε κάνει η Δεξιά στα χειρότερά της.
Αυτή η κυβέρνηση δεν είναι τυχαία η χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος. Έχει ως αρχηγό της τον χειρότερο πρωθυπουργό που έχει ποτέ περάσει. Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, να είναι και η κυβέρνησή του κάτι διαφορετικό. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να είναι το λαϊκό παιδί, διότι δεν αγαπάει τον λαό. Τον αντιμετωπίζει όπως η μαντάμ Σουσού. Με αλαζονεία και κακοήθεια. Αυτός ο πρωθυπουργός θα πρέπει να μας απαλλάξει από την παρουσία του το συντομότερο δυνατόν. Και ύστερα να τον ξεχάσουμε. Όπως τα κακά όνειρα…
Θανάσης Μαυρίδης
liberal.gr