Γεννήθηκε στο Καζακστάν την 1η Οκτωβρίου το 1956. Το 1968 ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα στο αγώνισμα κι από τότε έλαβε μέρος σε τέσσερις Ολυμπιακούς Αγώνες (Μόντρεαλ 1976, Μόσχα 1980, Λος Άντζελες 1984 και Σεούλ 1988).
Κατέκτησε 2 Ολυμπιακά μετάλλια, ενώ από 1998 μέχρι και το 2000 υπήρξε προπονητής της εθνικής ομάδας ανδρών μαζί με τον Δημήτρη Θανόπουλο και τον Αριστείδη Γρηγοράκη.
Διακρίσεις
Χάλκινο μετάλλιο στην Ελληνορωμαϊκή Πάλη, Λος Άντζελες 1984
Χάλκινο μετάλλιο στην Ελληνορωμαϊκή Πάλη, Σεούλ 1988
ΟΛΥΜΠΙΑΚΕΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ: 1976, 1980, 1984 (3ος), 1988 (3ος)
ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΜΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕΣ: Δύο χάλκινα μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα (1978, 1986), δύο ασημένια μετάλλια (1983, 1986) και ένα χάλκινο σε ευρωπαϊκό (1976), μεσογειονίκης (1975, ελευθέρα και ελληνορωμαϊκή, 1979, 1987). Στη συλλογή του έχει δύο κύπελλα κόσμου (1982, 1983) ενώ ήταν πρώτος το 1985 στο «Super Champion». Αθλητής της χρονιάς το 1978, το 1983 και το 1988 (ΠΣΑΤ).
Η ιστορία του
Μια από τις μεγαλύτερες μορφές της ελληνικής πάλης και μόλις ο δεύτερος παλαιστής μας, μετά το Γαλακτόπουλο, που είναι κάτοχος δύο Ολυμπιακών μεταλλίων. Ξεκίνησε προπονήσεις στο άθλημα των Ολυμπιονικών εξαιτίας ενός απλού γεγονότος: ολόκληρη η παρέα του ήταν ήδη παλαιστές, οπότε υπήρχε ανοιχτή πρόσκληση. Ήταν στις αρχές του 1969 όταν ο Μπάμπης βρισκόταν στο 12ο έτος της ηλικίας του. Σε ηλικία 15 χρονών αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδος στους άνδρες.
Σπουδαίο ταλέντο, με ιδιαίτερες ικανότητες στη λεγόμενη «πάνω πάλη», έγραψε χρυσές σελίδες δόξας. Το 1984, στο Λος Άντζελες, έχασε την πρόκριση στον τελικό ύστερα από ισοπαλία στα σημεία, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα, στη Σεούλ, πήρε το δεύτερό του χάλκινο μετάλλιο παρόλο που αντιμετώπιζε πρόβλημα τραυματισμού.
Απέκτησε δυο παιδιά, την Ελένη, και τον Δημήτρη.