Τα παιδιά και οι οικογένειές τους φτάνουν στο τέλος αυτής της μακρόχρονης και εξαντλητικής προσπάθειας, και τα συναισθήματα είναι πολλά και ανάμικτα. Το άγχος και η αγωνία των εξετάσεων και της «επόμενης μέρας» είναι αισθητά, όσο καλή προετοιμασία κι αν έχει γίνει.
Τι κάνουμε τώρα;...
«"Φέτος δίνουμε Πανελλήνιες", ακούω από πολλές μαμάδες! "Πώς θα τα πάμε άραγε;"... Και φυσικό είναι, όταν κάποιος επενδύει για το μέλλον, είτε γονιός είτε παιδί-υποψήφιος, να μην αρέσκεται στην αποτυχία και να προσδοκά το καλύτερο», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η φιλόλογος Αγγελική Αναγνώστου, και εξηγεί:
«Ας μην ξεχνάμε όμως, αγαπητοί γονείς, ότι δεν "περνάμε εξετάσεις" ως γονείς, δεν κρινόμαστε ως "επαρκείς" ή "ανεπαρκείς" γονείς από την επίδοση του παιδιού μας στις Πανελλήνιες! Δεν χρειάζεται να μπαίνουμε σε συναγωνισμό ή ανταγωνισμό για να αποδείξουμε πόσο "καλοί" γονείς είμαστε...».
Όπως και να έχει πάντως, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα των εξετάσεων, σύμφωνα με την ίδια, τα παιδιά θα πρέπει να αποχωριστούν από την προστατευτική «φωλιά» του στενού οικογενειακού τους περιβάλλοντος, θα πρέπει να προχωρήσουν, να βρουν τον δικό τους δρόμο, αυτόν που τους ταιριάζει και τα κάνει ευτυχισμένα. Και γι΄ αυτό, το πιο πολύτιμο είναι να έχουν πίστη στον εαυτό τους και τις δυνατότητες και τις δυνάμεις τους και, φυσικά, τον αυτοσεβασμό τους.