Μέχρι τώρα είχαμε την απόπειρα του ΣΥΡΙΖΑ να «κάτσει στο σκαμνί τα λαμόγια».
Το κίνητρο το είχε ορίσει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο Πολάκης, όταν είχε πει ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ χρειαζόταν μερικά κοινωνικά μέτρα και «να βάλει μερικούς μέσα» για να κερδίσει τις εκλογές.
Μόνο που τι σήμαινε αυτό στην πράξη το είδαμε.
Μπήκε μπροστά η μηχανή των δικογραφιών που σκοπό δεν είχαν την αποκάλυψη σκανδάλων ή την εξάλειψη μηχανισμών διαφθοράς, αλλά απλώς την δημιουργία εντυπώσεων.
Με πρωτοπόρο τον ειδικό στις δικογραφίες τέτοιου είδους τέως αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλο.
Με αποτέλεσμα πραγματικά πολιτικά σκάνδαλα, με εξίσου πραγματικές πολιτικές ευθύνες, όπως αυτό της Novartis, όχι μόνο να μην διερευνώνται πραγματικά αλλά και να εμπεδώνεται στην κοινή γνώμη η αντίληψη ότι κανείς τελικά δεν έχει κόστος για τις επιλογές του.
Δεν έχουμε ανάγκη για μια
επανάληψη μιας ίδιας διαδικασίας από τη μεριά της νέας κυβέρνησης.
Δεν χρειαζόμαστε εξεταστικές,προανακριτικές και άρσεις ασυλίας για τη δημιουργία εντυπώσεων.
Δε πρέπει να εμπεδωθεί στην κοινωνία ότι κάθε κόμμα που ανεβαίνει στην εξουσία διώκει και μερικούς υπουργούς της προηγούμενης κυβέρνησης με σκοπό τη δημιουργία εντυπώσεων.
Προφανώς και δεν χρειαζόμαστε ούτε ατιμωρησία ούτε και συγκάλυψη.
Υπάρχουν πολλά ανοιχτά ερωτήματα για το πώς πολιτικά πρόσωπα χειρίστηκαν κρίσιμα ζητήματα σε βάθος χρόνου και όχι μόνο στις κυβερνήσεις του Αλέξη Τσίπρα.
Υπάρχουν πραγματικά σκάνδαλα, πραγματικές λοβιτούρες και πραγματικές πολιτικές ευθύνες για καταστροφικές πολιτικές σε βάθος δεκαετίας και βάλε.
Γιατί αυτά είναι το κοινό νήμα που συνδέει την ανευθυνότητα με την οποία φτάσαμε στα μνημόνια, το γεγονός ότι εν μέσω μνημονίων και κοινωνικής καταστροφής κάποιοι «έκαναν δουλίτσες», το ότι βρέθηκε κάποιος σαν τον Πάνο Καμμένο να διαχειρίζεται κρίσιμες πλευρές του κυβερνητικού έργου.
Η νέα κυβέρνηση έχει μια ευκαιρία να πάει σε αυτά τα ζητήματα με άλλο τρόπο από όλες τις προηγούμενες.
Να ερευνήσει πραγματικά ζητήματα και όχι απλώς να αποδώσει κατηγορίες.
Να αποκαλύψει μηχανισμούς και όχι απλώς να στοχοποιήσει πρόσωπα.
Να βρει τρόπους να μην έχουμε επανάληψη των ίδιων φαινομένων, αντί απλώς να κάνει επικοινωνιακό θόρυβο χωρίς αποτέλεσμα.
Διαφορετικά, απλώς σε μερικά χρόνια θα κάνουμε την ίδια συζήτηση με αφορμή κάποια άλλη κυβέρνηση.
Και κάποιοι θα συνεχίζουν να λένε «στην υγειά των κορόιδων».
Το κίνητρο το είχε ορίσει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο Πολάκης, όταν είχε πει ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ χρειαζόταν μερικά κοινωνικά μέτρα και «να βάλει μερικούς μέσα» για να κερδίσει τις εκλογές.
Μόνο που τι σήμαινε αυτό στην πράξη το είδαμε.
Μπήκε μπροστά η μηχανή των δικογραφιών που σκοπό δεν είχαν την αποκάλυψη σκανδάλων ή την εξάλειψη μηχανισμών διαφθοράς, αλλά απλώς την δημιουργία εντυπώσεων.
Με πρωτοπόρο τον ειδικό στις δικογραφίες τέτοιου είδους τέως αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλο.
Με αποτέλεσμα πραγματικά πολιτικά σκάνδαλα, με εξίσου πραγματικές πολιτικές ευθύνες, όπως αυτό της Novartis, όχι μόνο να μην διερευνώνται πραγματικά αλλά και να εμπεδώνεται στην κοινή γνώμη η αντίληψη ότι κανείς τελικά δεν έχει κόστος για τις επιλογές του.
Δεν έχουμε ανάγκη για μια
επανάληψη μιας ίδιας διαδικασίας από τη μεριά της νέας κυβέρνησης.
Δεν χρειαζόμαστε εξεταστικές,προανακριτικές και άρσεις ασυλίας για τη δημιουργία εντυπώσεων.
Δε πρέπει να εμπεδωθεί στην κοινωνία ότι κάθε κόμμα που ανεβαίνει στην εξουσία διώκει και μερικούς υπουργούς της προηγούμενης κυβέρνησης με σκοπό τη δημιουργία εντυπώσεων.
Προφανώς και δεν χρειαζόμαστε ούτε ατιμωρησία ούτε και συγκάλυψη.
Υπάρχουν πολλά ανοιχτά ερωτήματα για το πώς πολιτικά πρόσωπα χειρίστηκαν κρίσιμα ζητήματα σε βάθος χρόνου και όχι μόνο στις κυβερνήσεις του Αλέξη Τσίπρα.
Υπάρχουν πραγματικά σκάνδαλα, πραγματικές λοβιτούρες και πραγματικές πολιτικές ευθύνες για καταστροφικές πολιτικές σε βάθος δεκαετίας και βάλε.
Γιατί αυτά είναι το κοινό νήμα που συνδέει την ανευθυνότητα με την οποία φτάσαμε στα μνημόνια, το γεγονός ότι εν μέσω μνημονίων και κοινωνικής καταστροφής κάποιοι «έκαναν δουλίτσες», το ότι βρέθηκε κάποιος σαν τον Πάνο Καμμένο να διαχειρίζεται κρίσιμες πλευρές του κυβερνητικού έργου.
Η νέα κυβέρνηση έχει μια ευκαιρία να πάει σε αυτά τα ζητήματα με άλλο τρόπο από όλες τις προηγούμενες.
Να ερευνήσει πραγματικά ζητήματα και όχι απλώς να αποδώσει κατηγορίες.
Να αποκαλύψει μηχανισμούς και όχι απλώς να στοχοποιήσει πρόσωπα.
Να βρει τρόπους να μην έχουμε επανάληψη των ίδιων φαινομένων, αντί απλώς να κάνει επικοινωνιακό θόρυβο χωρίς αποτέλεσμα.
Διαφορετικά, απλώς σε μερικά χρόνια θα κάνουμε την ίδια συζήτηση με αφορμή κάποια άλλη κυβέρνηση.
Και κάποιοι θα συνεχίζουν να λένε «στην υγειά των κορόιδων».