Πραγματικά
χρειάζεται περίσσιο θράσος από έναν πολιτικό που μέχρι τις 6 Ιουλίου
κρατούσε τα κλειδιά της χώρας, να πηγαίνει στη Βουλή και να κατηγορεί τη
νέα κυβέρνηση η οποία δεν έχει κλείσει ούτε μήνα.
Κι όμως, το έκανε και σίγουρα θα το ξανακάνει ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος αποδεικνύει κάθε φορά που εμφανίζεται ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πώς δεν έμαθε από τα παθήματά του. Και κυρίως πως δεν μπορεί ακόμη να καταλάβει ότι για να γίνεις μεγάλος ηγέτης της Κεντροαριστεράς – αντίβαρο στη δεξιά (όποια κι αν είναι αυτή), χρειάζεται πολλά προτερήματα. Που προφανώς δε διαθέτει.
Ο Αλέξης Τσίπρας πήγε χθες στη Βουλή και κούνησε το δάκτυλο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη με αφορμή το νομοσχέδιο για το επιτελικό κράτος.
Τι είπε ούτε λίγο ούτε πολύ; Ότι η ΝΔ άλωσε το κράτος, ότι ο Μητσοτάκης βάλλει κατά των δημοκρατικών θεσμών και της κοινής λογικής.
Είπε επίσης ότι
η μόνη δουλειά που έκανε η κυβέρνηση ήταν τα χατίρια στον Λάτση και 205 εκατ. ευρώ επιπλέον μειώσεις στον ΕΝΦΙΑ αλλά για τα μεγάλα βαλάντια.
Τρομακτικό. Μέσα σε 29 ημέρες ο Μητσοτάκης μετατράπηκε σε Ορμπαν ή Μπολσονάρο, κατέλυσε τη Δημοκρατία, εγκαθίδρυσε κομματικό κράτος, έβαλε στρατιές μετακλητών, εξυπηρέτησε τα συμφέροντα επιχειρηματιών και πλούσιων με μεγάλες περιουσίες.
Και αναρωτιέται κανείς. Ποιος τα λέει όλα αυτά; Τα λέει ο μέχρι πριν από ένα μήνα πρωθυπουργός της χώρας.
Τα λέει αυτός που επί 4,5 χρόνια ήταν αρχηγός του κράτους και που αποδοκιμάστηκε ακριβώς για τις πρακτικές που ο ίδιος τώρα καταγγέλλει τους άλλους ότι έκαναν σε ένα μήνα.
Μιλάει ο Τσίπρας για άλωση του κράτους και για στρατιές μετακλητών. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βόλεψε χιλιάδες κομματικά στελέχη του ίδιου του κόμματος, των ΑΝΕΛ και του παλαιού ΠΑΣΟΚ που μετακινήθηκε ξαφνικά προς τα αριστερά.
Ξεχνάει ο πρώην πρωθυπουργός ή απλά πρόκειται για φθηνή αντιπολίτευση το γεγονός ότι στα γραφεία υπουργών κουμάντο έκαναν άνθρωποι που προσκύνησαν το σύστημα Μαξίμου;
Ξεχνάει ότι όλοι οι γενικοί γραμματείς έπιασαν θέσεις ευθύνης χωρίς καμιά ουσιαστική αξιολόγηση; Και μπορεί κάποιοι να ήταν πετυχημένοι.
Μπορεί να έκαναν σοβαρή δουλειά γιατί όντως είχαν όρεξη να δουλέψουν. Ομως, πως μπορεί να μιλά για άλωση του κράτους ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν η επιτομή της κομματικοποίηση του δημόσιου τομέα;
Να μιλήσουμε για το διαχωρισμό καλών και κακών μίντια με τα δεύτερα να χαρακτηρίζονται «πόρνες» της διαπλοκής από τον πρώην… επιτελάρχη του Τσίπρα, τον κ. Καρτερό;
Ποιος ξεχνά την προσπάθεια να κλείσουν εφημερίδες και ενημερωτικά sites κι όταν αυτό δεν επιτεύχθηκε έγινε προσπάθεια ελέγχου τους με «κομματάρχες» που θα έδιναν τη γραμμή;
Ποιος ξεχνά ότι συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης δημιουργήθηκαν εν μια νυκτί επί ΣΥΡΙΖΑ και αν και ανυπόληπτα έπαιρναν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ «διαφήμιση» από ελεγχόμενους από την κυβέρνηση επιχειρηματίες;
Μίλησε ο κ. Τσίπρας για εξυπηρέτηση του κ. Λάτση για το Ελληνικό. Αυτός που που επί 4,5 χρόνια έβρισκε κάθε τρόπο για να μπλοκάρει η μεγαλύτερη αστική ανάπλαση στην Ευρώπη. Που θυμήθηκε ακόμη και τους κορμοράνους του Βοτανικού ή τα αρχαία στον αεροδιάδρομο που λειτουργούσε επί δεκαετίες.
Κι αντί να κάνει την αυτοκριτική του που μετέτρεψε την Ελλάδα σε χώρα ανυπόληπτη στα μάτια των ξένων, κουνάει το δάκτυλο σε όποιον κάνει προσπάθεια για να ξεμπλοκάρει ένα έργο που θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια.
Μιλάει για κράτος Λεβιάθαν και για υπερεξουσίες στο Μαξίμου ο κ. Τσίπρας.
Μα ο ίδιος επί 4,5 χρόνια δεν είχε υποβαθμίσει το ρόλο των υπουργών και του υπουργικού συμβουλίου δίνοντας υπερξουσίες σε κολλητούς του ή σε ελεγχόμενα από αυτόν στελέχη του;
Ποιος είχε δώσει τον έλεγχο των τραπεζών στον Αλέκο Φλαμπουράρη αν και δεν είχε ιδέα από τράπεζες;
Ποιος του είχε δώσει να εκτελεί τις… δύσκολες αποστολές ή να φέρει επενδύσεις, αλλά ποτέ δεν το έπραξε γιατί δεν είχε καν τα προσόντα να το κάνει;
Ποιος εξευτέλισε τους αρμόδιους υπουργούς μεταθέτοντας τις εξουσίες από τα υπουργικά γραφεία στο Μαξίμου;
Ήταν ή όχι το Μαξίμου το «άντρο» των υπερεξουσιών οι οποίες ελέγχονταν από τον ίδιο τον Τσίπρα και από ανθρώπους του όπως ο Φλαμπουράρης, ο Δραγασάκης, ο Βερναρδάκης και φυσικά ο πανταχού παρών Νίκος Παππάς;
Και ξαφνικά ο Τσίπρας κατηγορεί τον Μητσοτάκη ότι γίνεται Ορμπάν ή Μπολσονάρου θέλοντας να αγγίξει τις… ευαίσθητες χορδές των δήθεν δημοκρατών που αποδοκιμάζουν τις πρακτικές των εν λόγω εκλεγμένων ηγετών.
Όμως δεν μιλά για τις συνθήκες που επικρατούν στην αγαπημένη του Βενεζουέλα. Δεν λέει το βασικότερο. Ότι κυβέρνησε ο ίδιος με σύμμαχο τους ακροδεξιούς ψεκασμένους των ΑΝΕΛ. Ότι μοίρασε την εξουσία με ό,τι πιο λαϊκίστικο υπήρξε στη χώρα αυτή.
Κι ότι χρησιμοποίησε πρακτικές… Ερντογάν σπιλώνοντας υπολήψεις, χτυπώντας τις οικογένειες πολιτικών αντιπάλων, ρίχνοντας λάσπη σε αθώους, απειλώντας άλλους με διώξεις γιατί απλά δεν έκαναν τη… δουλειά του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Τσίπρας ξεχνά ότι μόλις πριν από ένα μήνα 7 στους 10 ψηφοφόροι τον αποδοκίμασαν, τον έστειλαν στα έδρανα της αντιπολίτευσης, του είπαν να κάνει αυτοκριτική, να πετάξει τα βαρίδια και τους «πολάκηδες», να ξαναφτιάξει το κόμμα του και ο ίδιος να γίνει ηγέτης αν θέλει να αναλάβει ξανά τα ηνία της εξουσίας.
Οχι, ο κ. Τσίπρας δεν έμαθε από τα λάθη του και δείχνει έτοιμος να κάνει χειρότερα από αυτά που έκανε για να ανέλθει στην εξουσία. Δεν θα έχει πρόβλημα να φέρει το χάος προκειμένου να αποκτήσει ξανά αυτά που πιστεύει ότι άδικα του στέρησε ο… ελληνικός λαός.
Και τα μισητά ΜΜΕ βεβαίως. Όλα αυτά φταίνε κι όχι ο ίδιος και το γεγονός ότι ξεπούλησε τις αρχές της Αριστεράς, τις ελπίδες του κόσμου, την αγωνία του για το μέλλον του.
Ακόμη δεν έχει καταλάβει ότι ο ελληνικός λαός του έριξε τρία απανωτά χαστούκια. Ακόμη δεν έχει αντιληφθεί ότι δεν είναι πλέον… άχαστος.
Κι ακόμη δεν έχει διαβάσει ότι «κρείττον του λαλείν το σιγάν», μέχρι τουλάχιστον να διαμορφώσει ένα νέο, αληθινό αφήγημα και όραμα για την Ελλάδα.
Κι όχι τις ψεύτικες ελπίδες με τις οποίες τάισε την Ελλάδα επί χρόνια.
Κι όμως, το έκανε και σίγουρα θα το ξανακάνει ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος αποδεικνύει κάθε φορά που εμφανίζεται ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πώς δεν έμαθε από τα παθήματά του. Και κυρίως πως δεν μπορεί ακόμη να καταλάβει ότι για να γίνεις μεγάλος ηγέτης της Κεντροαριστεράς – αντίβαρο στη δεξιά (όποια κι αν είναι αυτή), χρειάζεται πολλά προτερήματα. Που προφανώς δε διαθέτει.
Ο Αλέξης Τσίπρας πήγε χθες στη Βουλή και κούνησε το δάκτυλο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη με αφορμή το νομοσχέδιο για το επιτελικό κράτος.
Τι είπε ούτε λίγο ούτε πολύ; Ότι η ΝΔ άλωσε το κράτος, ότι ο Μητσοτάκης βάλλει κατά των δημοκρατικών θεσμών και της κοινής λογικής.
Είπε επίσης ότι
η μόνη δουλειά που έκανε η κυβέρνηση ήταν τα χατίρια στον Λάτση και 205 εκατ. ευρώ επιπλέον μειώσεις στον ΕΝΦΙΑ αλλά για τα μεγάλα βαλάντια.
Κοίτα ποιος μιλάει
Ο κ. Τσίπρας επανέλαβε την κριτική του ΣΥΡΙΖΑ στο νομοσχέδιο για το επιτελικό κράτος που μεταξύ άλλων, όπως είπε, μετατρέπει το πρωθυπουργικό γραφείο σε Λεβιάθαν με στρατιές μετακλητών και σχολίασε ότι τις πρώτες νομοθετικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης «θα τις ζήλευε ακόμη και η κυβέρνηση Όρμπαν στην Ουγγαρία», «μπορεί και η κυβέρνηση Μπολσονάρο στη Βραζιλία, αν λάβουμε υπόψη μας και τους υμνητές της Χούντας που έχετε διορίσει σε κυβερνητικές θέσεις».Τρομακτικό. Μέσα σε 29 ημέρες ο Μητσοτάκης μετατράπηκε σε Ορμπαν ή Μπολσονάρο, κατέλυσε τη Δημοκρατία, εγκαθίδρυσε κομματικό κράτος, έβαλε στρατιές μετακλητών, εξυπηρέτησε τα συμφέροντα επιχειρηματιών και πλούσιων με μεγάλες περιουσίες.
Και αναρωτιέται κανείς. Ποιος τα λέει όλα αυτά; Τα λέει ο μέχρι πριν από ένα μήνα πρωθυπουργός της χώρας.
Τα λέει αυτός που επί 4,5 χρόνια ήταν αρχηγός του κράτους και που αποδοκιμάστηκε ακριβώς για τις πρακτικές που ο ίδιος τώρα καταγγέλλει τους άλλους ότι έκαναν σε ένα μήνα.
Μιλάει ο Τσίπρας για άλωση του κράτους και για στρατιές μετακλητών. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βόλεψε χιλιάδες κομματικά στελέχη του ίδιου του κόμματος, των ΑΝΕΛ και του παλαιού ΠΑΣΟΚ που μετακινήθηκε ξαφνικά προς τα αριστερά.
Ξεχνάει ο πρώην πρωθυπουργός ή απλά πρόκειται για φθηνή αντιπολίτευση το γεγονός ότι στα γραφεία υπουργών κουμάντο έκαναν άνθρωποι που προσκύνησαν το σύστημα Μαξίμου;
Ξεχνάει ότι όλοι οι γενικοί γραμματείς έπιασαν θέσεις ευθύνης χωρίς καμιά ουσιαστική αξιολόγηση; Και μπορεί κάποιοι να ήταν πετυχημένοι.
Μπορεί να έκαναν σοβαρή δουλειά γιατί όντως είχαν όρεξη να δουλέψουν. Ομως, πως μπορεί να μιλά για άλωση του κράτους ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν η επιτομή της κομματικοποίηση του δημόσιου τομέα;
Εκβιασμοί και ΜΜΕ
Να μιλήσουμε για την προσπάθεια ελέγχου των μέσων ενημέρωσης; Την προσπάθεια να φιμωθούν δημοσιογράφοι με απειλές και εκβιασμούς;Να μιλήσουμε για το διαχωρισμό καλών και κακών μίντια με τα δεύτερα να χαρακτηρίζονται «πόρνες» της διαπλοκής από τον πρώην… επιτελάρχη του Τσίπρα, τον κ. Καρτερό;
Ποιος ξεχνά την προσπάθεια να κλείσουν εφημερίδες και ενημερωτικά sites κι όταν αυτό δεν επιτεύχθηκε έγινε προσπάθεια ελέγχου τους με «κομματάρχες» που θα έδιναν τη γραμμή;
Ποιος ξεχνά ότι συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης δημιουργήθηκαν εν μια νυκτί επί ΣΥΡΙΖΑ και αν και ανυπόληπτα έπαιρναν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ «διαφήμιση» από ελεγχόμενους από την κυβέρνηση επιχειρηματίες;
Μίλησε ο κ. Τσίπρας για εξυπηρέτηση του κ. Λάτση για το Ελληνικό. Αυτός που που επί 4,5 χρόνια έβρισκε κάθε τρόπο για να μπλοκάρει η μεγαλύτερη αστική ανάπλαση στην Ευρώπη. Που θυμήθηκε ακόμη και τους κορμοράνους του Βοτανικού ή τα αρχαία στον αεροδιάδρομο που λειτουργούσε επί δεκαετίες.
Κι αντί να κάνει την αυτοκριτική του που μετέτρεψε την Ελλάδα σε χώρα ανυπόληπτη στα μάτια των ξένων, κουνάει το δάκτυλο σε όποιον κάνει προσπάθεια για να ξεμπλοκάρει ένα έργο που θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια.
Μιλάει για κράτος Λεβιάθαν και για υπερεξουσίες στο Μαξίμου ο κ. Τσίπρας.
Μα ο ίδιος επί 4,5 χρόνια δεν είχε υποβαθμίσει το ρόλο των υπουργών και του υπουργικού συμβουλίου δίνοντας υπερξουσίες σε κολλητούς του ή σε ελεγχόμενα από αυτόν στελέχη του;
Ποιος είχε δώσει τον έλεγχο των τραπεζών στον Αλέκο Φλαμπουράρη αν και δεν είχε ιδέα από τράπεζες;
Ποιος του είχε δώσει να εκτελεί τις… δύσκολες αποστολές ή να φέρει επενδύσεις, αλλά ποτέ δεν το έπραξε γιατί δεν είχε καν τα προσόντα να το κάνει;
Ποιος εξευτέλισε τους αρμόδιους υπουργούς μεταθέτοντας τις εξουσίες από τα υπουργικά γραφεία στο Μαξίμου;
Ήταν ή όχι το Μαξίμου το «άντρο» των υπερεξουσιών οι οποίες ελέγχονταν από τον ίδιο τον Τσίπρα και από ανθρώπους του όπως ο Φλαμπουράρης, ο Δραγασάκης, ο Βερναρδάκης και φυσικά ο πανταχού παρών Νίκος Παππάς;
Το παραμάγαζο του ΣΥΡΙΖΑ
Κατηγορούν τη νέα κυβέρνηση του ενός μηνός για το επιτελικό κράτος, ότι φτιάχνουν κομματικά παραμάγαζα όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, συγκεκριμένοι υπουργοί και κομματικά στελέχη, ελεγχόμενα ΜΜΕ, είχαν φτιάξει ένα κράτος – μπαμπούλα που όποιος τολμούσε να θίξει ήταν αυτόματα εχθρός της χώρας κι έπρεπε να συντριβεί.Και ξαφνικά ο Τσίπρας κατηγορεί τον Μητσοτάκη ότι γίνεται Ορμπάν ή Μπολσονάρου θέλοντας να αγγίξει τις… ευαίσθητες χορδές των δήθεν δημοκρατών που αποδοκιμάζουν τις πρακτικές των εν λόγω εκλεγμένων ηγετών.
Όμως δεν μιλά για τις συνθήκες που επικρατούν στην αγαπημένη του Βενεζουέλα. Δεν λέει το βασικότερο. Ότι κυβέρνησε ο ίδιος με σύμμαχο τους ακροδεξιούς ψεκασμένους των ΑΝΕΛ. Ότι μοίρασε την εξουσία με ό,τι πιο λαϊκίστικο υπήρξε στη χώρα αυτή.
Κι ότι χρησιμοποίησε πρακτικές… Ερντογάν σπιλώνοντας υπολήψεις, χτυπώντας τις οικογένειες πολιτικών αντιπάλων, ρίχνοντας λάσπη σε αθώους, απειλώντας άλλους με διώξεις γιατί απλά δεν έκαναν τη… δουλειά του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Τσίπρας ξεχνά ότι μόλις πριν από ένα μήνα 7 στους 10 ψηφοφόροι τον αποδοκίμασαν, τον έστειλαν στα έδρανα της αντιπολίτευσης, του είπαν να κάνει αυτοκριτική, να πετάξει τα βαρίδια και τους «πολάκηδες», να ξαναφτιάξει το κόμμα του και ο ίδιος να γίνει ηγέτης αν θέλει να αναλάβει ξανά τα ηνία της εξουσίας.
Οχι, ο κ. Τσίπρας δεν έμαθε από τα λάθη του και δείχνει έτοιμος να κάνει χειρότερα από αυτά που έκανε για να ανέλθει στην εξουσία. Δεν θα έχει πρόβλημα να φέρει το χάος προκειμένου να αποκτήσει ξανά αυτά που πιστεύει ότι άδικα του στέρησε ο… ελληνικός λαός.
Και τα μισητά ΜΜΕ βεβαίως. Όλα αυτά φταίνε κι όχι ο ίδιος και το γεγονός ότι ξεπούλησε τις αρχές της Αριστεράς, τις ελπίδες του κόσμου, την αγωνία του για το μέλλον του.
Ακόμη δεν έχει καταλάβει ότι ο ελληνικός λαός του έριξε τρία απανωτά χαστούκια. Ακόμη δεν έχει αντιληφθεί ότι δεν είναι πλέον… άχαστος.
Κι ακόμη δεν έχει διαβάσει ότι «κρείττον του λαλείν το σιγάν», μέχρι τουλάχιστον να διαμορφώσει ένα νέο, αληθινό αφήγημα και όραμα για την Ελλάδα.
Κι όχι τις ψεύτικες ελπίδες με τις οποίες τάισε την Ελλάδα επί χρόνια.
Βασ. Κανέλλης
in.gr