Η έρευνα αυτή προσφέρει μια ακριβέστερη και πιο
μακροπρόθεσμη άποψη από ό,τι τα μέχρι σήμερα στοιχεία για τη διαρκή
επίδραση που μπορεί να έχει η γειτονιά που μεγαλώνει κανείς στις
ανθυγιεινές συνήθειες και την παχυσαρκία
Τα
παιδιά που μεγαλώνουν σε φτωχές γειτονιές έχουν σχεδόν το 1/3
περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν παχυσαρκία ως ενήλικες, σύμφωνα
με νέα έρευνα του Πανεπιστημίου Cornell.
Η έρευνα αυτή προσφέρει μια ακριβέστερη και πιο μακροπρόθεσμη άποψη από ό,τι τα μέχρι σήμερα στοιχεία για τη διαρκή επίδραση που μπορεί να έχει η γειτονιά που μεγαλώνει κανείς στις ανθυγιεινές συνήθειες και την παχυσαρκία, επιβεβαιώνοντας δε, ότι ο κίνδυνος παχυσαρκίας είναι μεγαλύτερος για τους εφήβους.
Ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης “Childhood neighborhood disadvantage, timing of exposure, and obesity across adulthood. Health & Place”, Steven Alvarado, καθηγητής κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο Cornell ανέφερε ότι σύμφωνα με τα ευρήματα αυτής, το να μεγαλώνει κανείς σε μια φτωχική γειτονιά μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο στην υγεία του ενώ, αυξάνονται οι πιθανότητες να γίνει ένας παχύσαρκος ενήλικας.
Μεταξύ των ερωτηθέντων που έλαβαν μέρος στη μελέτη διαπιστώθηκε ότι η πιθανότητα να παρουσιάσουν παχυσαρκία είναι 13% μεγαλύτερη μεταξύ των παιδιών ηλικίας έως 10 ετών και 29% υψηλότερη για παιδιά ηλικίας 11 έως 18 ετών. Συνολικά, οι πιθανότητες αυξήθηκαν κατά 31%.
Ο καθηγητής Alvarado εξήγησε ότι "φτωχές" γειτονιές θεωρήθηκαν αυτές που οι κάτοικοι έχουν μεσαία εισοδήματα, έχουν υψηλά ποσοστά ανεργίας, οι κάτοικοι ζούσαν σε συνθήκες φτώχειας κλπ.
Αλλά η μέτρηση της σχέσης μιας γειτονιάς με τα αποτελέσματα των ενηλίκων, συμπεριλαμβανομένης της παχυσαρκίας, είναι πολύπλοκη. Οι ερευνητές πρέπει να εξετάσουν κι άλλους παράγοντες που δεν περιλαμβάνονται στα δεδομένα τους, οι οποίοι θα μπορούσαν να εξηγήσουν οποιαδήποτε σχέση μεταξύ των γειτονιών της παιδικής ηλικίας και της παχυσαρκίας στην ενηλικίωση.
Τα γονίδια, για παράδειγμα, ή το υψηλό επίπεδο γονικού στρες που σχετίζεται με την αστάθεια των νοικοκυριών μπορεί να είναι πιο υπεύθυνα για το μεταγενέστερο κέρδος βάρους των παιδιών.
Η μελέτη κάλυψε αυτούς τους παράγοντες με τη σύγκριση των αδελφών. Τα αδέλφια μοιράζονται σε μεγάλο βαθμό τα ίδια γονίδια και τις συνήθειες γονικής μέριμνας, αλλά μπορεί να έχουν βιώσει διαφορετικές περιστάσεις γειτονιάς που μεγαλώνουν, επειδή οι οικογένειές τους μετακόμισαν ή οι γειτονιές τους άλλαξαν με την πάροδο του χρόνου μεταξύ των γεννήσεων των αδελφών.
Η μελέτη του Alvarado είναι η πρώτη που προσαρμόζεται σε κριτήρια όπως οι εμπειρίες των παππούδων σε ξεχωριστά σχολεία και γειτονιές, ενώ διερευνά τη σχέση μεταξύ της ανάπτυξης σε δύσκολες γειτονιές και της παχυσαρκίας των ενηλίκων.
Όπως τόνισε ο καθηγητής, τα αποτελέσματα δείχνουν επίσης, ότι η καλυτέρευση ζωής σε κάθε γειτονιά θα μπορούσε πιθανώς να είναι ο καταλύτης για οποιεσδήποτε προδιαθέσεις για την παχυσαρκία στην ενηλικίωση.
Η έρευνα αυτή προσφέρει μια ακριβέστερη και πιο μακροπρόθεσμη άποψη από ό,τι τα μέχρι σήμερα στοιχεία για τη διαρκή επίδραση που μπορεί να έχει η γειτονιά που μεγαλώνει κανείς στις ανθυγιεινές συνήθειες και την παχυσαρκία, επιβεβαιώνοντας δε, ότι ο κίνδυνος παχυσαρκίας είναι μεγαλύτερος για τους εφήβους.
Ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης “Childhood neighborhood disadvantage, timing of exposure, and obesity across adulthood. Health & Place”, Steven Alvarado, καθηγητής κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο Cornell ανέφερε ότι σύμφωνα με τα ευρήματα αυτής, το να μεγαλώνει κανείς σε μια φτωχική γειτονιά μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο στην υγεία του ενώ, αυξάνονται οι πιθανότητες να γίνει ένας παχύσαρκος ενήλικας.
Μεταξύ των ερωτηθέντων που έλαβαν μέρος στη μελέτη διαπιστώθηκε ότι η πιθανότητα να παρουσιάσουν παχυσαρκία είναι 13% μεγαλύτερη μεταξύ των παιδιών ηλικίας έως 10 ετών και 29% υψηλότερη για παιδιά ηλικίας 11 έως 18 ετών. Συνολικά, οι πιθανότητες αυξήθηκαν κατά 31%.
Ο καθηγητής Alvarado εξήγησε ότι "φτωχές" γειτονιές θεωρήθηκαν αυτές που οι κάτοικοι έχουν μεσαία εισοδήματα, έχουν υψηλά ποσοστά ανεργίας, οι κάτοικοι ζούσαν σε συνθήκες φτώχειας κλπ.
Αλλά η μέτρηση της σχέσης μιας γειτονιάς με τα αποτελέσματα των ενηλίκων, συμπεριλαμβανομένης της παχυσαρκίας, είναι πολύπλοκη. Οι ερευνητές πρέπει να εξετάσουν κι άλλους παράγοντες που δεν περιλαμβάνονται στα δεδομένα τους, οι οποίοι θα μπορούσαν να εξηγήσουν οποιαδήποτε σχέση μεταξύ των γειτονιών της παιδικής ηλικίας και της παχυσαρκίας στην ενηλικίωση.
Τα γονίδια, για παράδειγμα, ή το υψηλό επίπεδο γονικού στρες που σχετίζεται με την αστάθεια των νοικοκυριών μπορεί να είναι πιο υπεύθυνα για το μεταγενέστερο κέρδος βάρους των παιδιών.
Η μελέτη κάλυψε αυτούς τους παράγοντες με τη σύγκριση των αδελφών. Τα αδέλφια μοιράζονται σε μεγάλο βαθμό τα ίδια γονίδια και τις συνήθειες γονικής μέριμνας, αλλά μπορεί να έχουν βιώσει διαφορετικές περιστάσεις γειτονιάς που μεγαλώνουν, επειδή οι οικογένειές τους μετακόμισαν ή οι γειτονιές τους άλλαξαν με την πάροδο του χρόνου μεταξύ των γεννήσεων των αδελφών.
Η μελέτη του Alvarado είναι η πρώτη που προσαρμόζεται σε κριτήρια όπως οι εμπειρίες των παππούδων σε ξεχωριστά σχολεία και γειτονιές, ενώ διερευνά τη σχέση μεταξύ της ανάπτυξης σε δύσκολες γειτονιές και της παχυσαρκίας των ενηλίκων.
Όπως τόνισε ο καθηγητής, τα αποτελέσματα δείχνουν επίσης, ότι η καλυτέρευση ζωής σε κάθε γειτονιά θα μπορούσε πιθανώς να είναι ο καταλύτης για οποιεσδήποτε προδιαθέσεις για την παχυσαρκία στην ενηλικίωση.