Προκαλείται συχνότερα σε άτομα ηλικίας μεταξύ 10 και 30 ετών, ενώ σπανίως εμφανίζεται σε παιδιά κάτω των 2 ετών.
Πρόκειται για μια ιατρική κατάσταση έκτακτης ανάγκης, που σχεδόν πάντα απαιτεί άμεση χειρουργική επέμβαση, αφού τις περισσότερες φορές προκαλεί πόνο στο συγκεκριμένο σημείο, αλλά κυρίως γιατί, εάν αφεθεί αθεράπευτη, ελλοχεύει ο κίνδυνος ρήξης της και διάχυσης μολυσματικών ουσιών σε όλη την κοιλιά. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε περιτονίτιδα, μια σοβαρή φλεγμονή του περιτοναίου, της μεμβράνης που επικαλύπτει τα κοιλιακά όργανα, που μπορεί να έχει πολύ σοβαρές επιπτώσεις.
Μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι το ένα τρίτο των παιδιών παρουσιάζει μια πιο επιπλεγμένη μορφή σκωληκοειδίτιδας, η οποία απαιτεί μεγαλύτερη παραμονή στο νοσοκομείο και μερικές φορές αρκετές χειρουργικές επεμβάσεις. Οι αιτίες της επιπλεγμένης σκωληκοειδίτιδας και του τρόπου αποφυγής της παραμένουν άγνωστες.
Στοχεύοντας στην αναζήτησή τους, η ερευνητική ομάδα από τη Σουηδία μελέτησε 605 παιδιά ηλικίας κάτω των 15 ετών, που υποβλήθηκαν σε σκωληκοειδεκτομή μεταξύ 2007 και 2017. Σύγκρινε τα αποτελέσματα 102 παιδιών με IgE μεσολαβούμενη αλλεργία (στην πλειονότητα των περιπτώσεων το αντίσωμα, που τυπικά ευθύνεται για μια αλλεργική αντίδραση, ανήκει στον IgE ισότυπο) και 503 χωρίς αυτή την αλλεργία.
Όπως δήλωσε ο Martin Salo, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Lund και ιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Skåne, από τη μελέτη αυτών των παιδιών και αφού λήφθηκαν υπόψη παράγοντες, που είναι γνωστό ότι αυξάνουν τον κίνδυνο σοβαρής σκωληκοειδίτιδας, όπως η μικρότερη ηλικία και τα μακροχρόνια συμπτώματα, «διαπιστώσαμε ότι η πιο συχνή μορφή αλλεργίας, όπως η αλλεργία στη γύρη και στο τρίχωμα των ζώων, συσχετίστηκε με τρεις φορές χαμηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης επιπλεγμένης σκωληκοειδίτιδας».
Ο γενικός χειρουργός Δρ. Αναστάσιος Ξιάρχος, πρόεδρος της Επιστημονικής Εταιρείας Ορθοπρωκτικής Χειρουργικής, επεσήμανε: «Αιτία πρόκλησης της σκωληκοειδίτιδας είναι η απόφραξη της απόφυσης, συχνά από κόπρανα, λόγω δυσκοιλιότητας, πέτρες, ξένο σώμα ή από όγκο.
Τα συμπτώματά της περιλαμβάνουν πόνο κοντά στον ομφαλό ή την άνω κοιλία, που μπορεί να γίνει οξύς, απώλεια της όρεξης, ναυτία, έμετος, πυρετός, πρήξιμο στην κοιλιά και κράμπες, δυσκοιλιότητα ή διάρροια. Επί αυτών των συμπτωμάτων ο ασθενής θα πρέπει να επισκεφθεί αμέσως τον χειρουργό, προκειμένου να αποφύγει επιπλοκές, που θα μπορούσαν να απειλήσουν ακόμη και την ζωή του, αν δεν αντιμετωπιστούν γρήγορα με ισχυρά αντιβιοτικά».
Η διάγνωση της σκωληκοειδίτιδας μπορεί να είναι δύσκολη.
Τα συμπτώματα είναι συχνά ασαφή και μοιάζουν με άλλες παθήσεις, όπως προβλήματα της χοληδόχου κύστης ή λοίμωξη της ουροδόχου κύστης.
Οι εξετάσεις που διενεργούνται, πέραν της κλινικής εξέτασης για την ανίχνευση της φλεγμονής, είναι εξετάσεις ούρων, για τη διαπίστωση της ύπαρξης λοίμωξης του ουροποιητικού συστήματος, αιματολογικές εξετάσεις, οι οποίες επιβεβαιώνουν ή όχι την καταπολέμηση της λοίμωξης, και απεικονιστικές εξετάσεις, όπως αξονική τομογραφία και υπέρηχος.
Η χειρουργική επέμβαση είναι η μόνη θεραπευτική επιλογή στις περιπτώσεις οξείας σκωληκοειδίτιδας.
healthmag.gr