Μία απλή περιγραφή της πολιτικής πραγματικότητας που έχει πλέον σχηματιστεί στο δήμο Καλαμάτας είναι αρκετή.
Το δεύτερο καλό με τις επιλογές του δημάρχου είναι ότι δικαιώνει όσους προδίκαζαν αυτά που συμβαίνουν τώρα αλλά και επιβεβαιώνει όλες τις εικαζόμενες συμφωνίες που έγιναν κάτω από το τραπέζι. Η περίφημη συνεργασία για την οποία όλες οι παρατάξεις ρητόρευαν πριν τις εκλογές έπρεπε να διαμορφώνεται με δημόσιες πολιτικές συμφωνίες βάση των οποίων θα έκριναν οι πολίτες ποιον θα ψηφίσουν. Αντίθετα αποδεικνύεται ότι το παλιό πολιτικό προσωπικό συγχέει την συνεργασία με την συναλλαγή. Ανταλλάσσουν θέσεις και αξιώματα με ψήφους και στηρίξεις ικανοποιώντας τις προσωπικές τους ατζέντες. Αυτό που συμβαίνει εδώ και ένα μήνα στο δήμο Καλαμάτας, όπως έχουμε ξαναπεί, είναι μία τραγική διαστρέβλωση της έννοιας της Δημοκρατίας. Δεν πρέπει όμως να μας κάνει εντύπωση, ειδικά από ανθρώπους που συμπορεύονται με την ακροδεξιά. Προφανώς ο Κος Βασιλόπουλος και όσοι συνεργάζονται μαζί του προτιμούν να στηριχθούν στην ακροδεξιά και όχι σε ένα Δημοτικό Συμβούλιο που μέχρι τώρα διαψεύδει όλα τα καταστροφολογικά σενάρια ακυβερνησίας, ψηφίζοντας με γνώμονα την λογική και το δημόσιο συμφέρον και όχι με βάση πολιτικές επιδιώξεις.
Βέβαια ο νυν Δήμαρχος δεν θα είχε και άλλη επιλογή. Για να ανοίξει η πόρτα της εξουσίας του Δήμου Καλαμάτας έπρεπε να κρυφτούν πίσω του κι άλλες παρατάξεις. Μία παράταξη μπήκε και βγήκε - αν και με απώλειες -, μια παράταξη μπαινοβγαίνει κατά το δοκούν και η τελευταία παράταξη μπήκε από το ακροδεξιό παράθυρο.
Τέτοιες συμφωνίες πάντα θα εκθέτουν τη Δημοτική αρχή.
Το τρίτο καλό με τις επιλογές του Δημάρχου είναι ότι δικαιώνει την επιλογή μας να ασχοληθούμε με τα κοινά του Τόπου μας.
Η Καλαμάτα Τόπος Ζωής είναι “προϊόν” της ανάγκης μας να ζήσουμε σε ένα Τόπο που εξελίσσεται, που κάνει πράξη την μετάβαση στο οραματικό αύριο, που θα γίνει Τόπος αναφοράς για εμάς και τα παιδιά μας. Δικαιώνει την επιλογή μας να μην αφήσουμε αυτό το αύριο στα χέρια ιδιοτελών πολιτικών καριέρας, καιροσκόπων και υποκριτικά μετανιωμένων ακροδεξιών. Δικαιώνει την επιλογή μας να ξενυχτάμε για να μελετάμε, να ετοιμάζουμε προτάσεις, να παρεμβαίνουμε, να μαθαίνουμε, να ελέγχουμε και κυρίως για να παλεύουμε αυτό το αύριο να μην είναι απλά καλύτερο από το χτες αλλά να είναι το αύριο που μας αξίζει. Και σίγουρα στην πόλη δεν αξίζει υποκρισία και φασισμός.