Ένα κείμενο από το «βαθύ» παρελθόν, περιγράφει, ακτινογραφεί, διεισδύσει στον πυρήνα σημερινών σαλταδόρων, τυχοδιωκτών, οπορτουνιστών και πρωταθλητών στο νεοελληνικό σπορ της κυβίστησης κοινώς κωλοτούμπα.
Αν ο εθνικισμός είναι η μάσκα κάθε παλιάνθρωπου, τότε ο ταχαριστερισμός είναι το λουστραρισμένο και ελκυστικό προσωπείο κάθε πολιτικού απατεωνίσκου!...
Ένα σύντομο κείμενο του Camillo Berneri, Ιταλού αναρχικού και
διανοούμενου που έζησε ανάμεσα στο 1897 και το 1937. Τότε που
δολοφονήθηκε από τους κομμουνιστές στην Βαρκελώνη. Τότε που είχε
αγωνιστεί κατά του φασισμού και του Μπενίτο Μουσολίνι
Αντιγράφω το κείμενο με την εξής διευκρίνηση: κάθε ομοιότητα με γνωστά πρόσωπα, με πασίγνωστα ονόματα και με σημερινούς πρωτοκλασάτους πολιτικούς δεν είναι καθόλου μα καθόλου συμπτωματική:
«Πολιτιστικό κενό και φλύαρη μεγαλοποίηση, χυδαίος πραγματισμός και επαναστατικός θεατρινισμός, αυταρχική ανεμελιά και άγριο θράσος: τα χαρακτηριστικά αυτά μπορούσαν ήδη να εντοπιστούν σε τόσους γενναίους «συντρόφους» που έγιναν φασίστες.
Αλλαξαν το χρώμα της γραβάτας τους, τον τρόπο ζωής τους και τα δημαγωγικά επιχειρήματά τους, αλλά κατά βάθος έμειναν οι ίδιοι, που ξεσηκώνουν ανατρεπτικά παραληρήματα και διαλαλούν τις ιδέες τους όπως οι πλανόδιοι έμποροι. Οταν διαδίδονται ηλιθιότητες σωρηδόν, όταν προκαλούνται εξάρσεις ενθουσιασμού χωρίς σκέψη, όταν προβάλλονται ευφυολογήματα απατεώνων αντί για καθαρές και σαφείς ιδέες, να πως φτάσαμε στον φασισμό
Συλλογιζόμαστε όλους αυτούς τους δήθεν επαναστάτες που κεντρίζουν ευχάριστα τις κακές τάσεις του κοινού τους, όλους αυτούς τους αμείλικτους φανατικούς που περνούν τον χρόνο τους καταγγέλλοντας τον «φασισμό» των αντιπάλων τους, πιστεύοντας την ίδια ώρα ότι οι ίδιοι είναι απρόσβλητοι επειδή επικαλούνται το όνομα του λαού, της αριστεράς, της χειραφέτησης
Για να υπάρξει ένας ευφυής ηγέτης, οι αντιδραστικοι αναγκάζονται μονίμως να περιμένουν να τρελαθεί ένας σοσιαλιστής (βλέπε Μουσολίνι)»
Αν τώρα στη θέση του πολιτικού όρου «φασισμός» τοποθετήσει κάποιος τους επίσης πολιτικούς χαρακτηρισμούς που συνοδεύουν γοητευτικές ιδιότητες όπως «καιροσκόπος» και «τυχοδιώκτης», τότε οι αναλογίες με την σημερινή νεοελληνική πραγματικότητα είναι κάτι παραπάνω από προφανείς. Αν ο εθνικισμός είναι η μάσκα κάθε παλιάνθρωπου, τότε ο ταχαριστερισμός είναι το λουστραρισμένο και ελκυστικό προσωπείο κάθε πολιτικού απατεωνίσκου!
Ποιοι είναι αυτοί; Βρείτε τους!
Δ. Δανίκας