Η Λεονάρδου γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε μουσική, θέατρο, χορό και πολεμικές τέχνες. Υπήρξε μαθήτρια του Γιέρζυ Γκροτόφσκι στη Νότιο Ιταλία, παρακολούθησε σεμινάριο ινδικού θεάτρου Κατάκαλι στην Ινδία και «αφρικάνικη τελετουργική μαγεία στο θέατρο» στη Νότιο Αφρική όπου έζησε 4 χρόνια.
Είχε συμμετάσχει σε πολλές συναυλίες με την ορχήστρα του Μίκη Θεοδωράκη. Επίσης συμμετείχε στις κασέτες του Νικόλα Άσιμου (Παράνομη κασέτα Νο.000008 και Το φανάρι του Διογένη). Έγινε γνωστή αρχικά από τη συμμετοχή της στην ταινία του 1983 "Ρεμπέτικο" του Κώστα Φέρρη με τον οποίο είχε συνυπογράψει και το σενάριο. Η ταινία βασιζόταν στη ζωή της Μαρίκας Νίνου.
Είχε βραβευθεί το 1984 με το βραβείο Α' Γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1984 για το «Ρεμπέτικο», το 1985 έλαβε το 1ο κορφιάτικο βραβείο γυναικείου ρόλου για το «Ρεμπέτικο», το 1985 το 1ο κρατικό βραβείο σεναρίου για το «Ρεμπέτικο», το 1996 το Β' κρατικό βραβείο γυναικείου ρόλου για την ταινία «Ακροπόλ» του Παντελή Βούλγαρη, το 1986 της απονεμήθηκε τιμητική διάκριση της Ακαδημίας της Αλεξάνδρειας για το σύνολο της ταινίας «Ρεμπέτικο», το 1985 βραβείο Β΄ Γυναικείου ρόλου και επίσης ειδική μνεία Ακαδημίας Αλεξανδρείας.
Το 1995 κυκλοφόρησε το πρώτο προσωπικό της άλμπουμ "Δεν Έχω Χρόνο Μάτια Μου" με 11 τραγούδια που είχαν γράψει οι Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Μάνος Ξυδούς, Φίλιππος Πλιάτσικας, Νικόλας Άσιμος, Λάκης Παπαδόπουλος, Γιάννης Ζαχαρόπουλος κ.ά. Σε 2 τραγούδια μαζί με τη Λεονάρδου τραγουδούσαν οι Μπάμπης Στόκας και Θανάσης Ζαχαρόπουλος.
Είχε αρκετές συμμετοχές σε άλμπουμ άλλων καλλιτεχνών, πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες και θεατρικές παραστάσεις, ενώ διακρίθηκε ως μία εμβληματική φυσιογνωμία στο ρεμπέτικο τραγούδι αλλά και στην υποκριτική.
real.gr