Η εμπλοκή του Γιαν. Αλευρά στην εκλογή Προέδρου

Όπως συμβαίνει συνήθως σε κάθε εκλογική διαδικασία (από την πιο απλή π.χ. στην πολυκατοικία μας έως την ανώτερη βαθμίδα, όπως είναι η εκλογή προέδρου Δημοκρατίας) θα υπάρχουν θέματα προς επίλυση, συζήτηση κλπ, αφού δεν είναι δυνατό να προβλεφθούν όλες οι πτυχές. Υπάρχουν όμως και τα παραθυράκι των νόμων και των διατάξεων που κάποιοι τα εκμεταλλεύονται.

Γράφει ο δημοσιογράφος ΑΝΤ. ΧΑΖΑΠΗΣ

Σε δύο τέτοιες περιπτώσεις εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας έχει «αναμειχθεί» ο Μεσσήνιος πολιτικός Γιάννης Αλευράς  

Η ΠΡΩΤΗ
Μετά την μεταπολίτευση, ο Γιαν. Αλευράς, (γεννημένος και μεγαλωμένος στη Μεσσήνη) υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, του οποίου και εκλέχθηκε βουλευτής Α΄ Αθηνών στις εκλογές (1974, 1977  και 1981. Στις 12 Δεκεμβρίου του 1977 ορίστηκε  κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ μαζί με τον Αναστάσιο Πεπονή και (αργότερα) τον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο.
Το 1981 εκλέχθηκε πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων και επανεκλέχθηκε το 1985 και το 1989. Στις 10 Μαρτίου 1985 ανέλαβε προσωρινός  Πρόεδρος της Δημοκρατίας (αφού οι κείμενες διατάξεις ορίζουν ως αναπληρωτή του προέδρου - για οποιοδήποτε λόγο - τον πρόεδρο της Βουλής), ύστερα από την παραίτηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή (πριν τη λήξη της θητείας της), μέχρι τις 29 Μαρτίου του ίδιου έτους και την εκλογή αργότερα στην προεδρία του Αρεοπαγίτη  Χρήστου Σαρτζετάκη.
Στις 22 Φεβρουαρίου 1990 προτάθηκε από το ΠΑΣΟΚ για Πρόεδρος της Δημοκρατίας αλλά έλαβε 125 ψήφους έναντι των 153 του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Στις εκλογές του 1993 εκλέχθηκε με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ
Η προσωρινή θητεία του Αλευρά στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα δημιούργησε διαδικαστικό πρόβλημα καθώς η Νέα Δημοκρατία και ορισμένοι συνταγματολόγοι (όπως ο Αριστόβουλος Μάνεσης) αμφισβήτησαν το κατά πόσο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έστω και αν αυτός είναι προσωρινός, μπορεί να ψηφίσει για τον επόμενο Πρόεδρο.
Στον αντίποδα, οι καθηγητές Γεώργιος Κασιμάτης  και  Ευάγγελος Βενιζέλος υποστήριξαν ότι δεν υπήρχε κανένα απολύτως ζήτημα. Η οριακή εκλογή του νέου Προέδρου Χρήστου Σαρτζετάκη (με 181 από τους 180 που απαιτούνταν) όξυνε το όλο σκηνικό χωρίς παρ' όλα αυτά να υπάρξει κάποιο ζήτημα, πέραν της κατάργησης της μυστικής ψηφοφορίας για την εκλογή του Προέδρου στην αναθεώρηση του Συντάγματος (1985—1986).