Η συντριπτική πλειοψηφία των Νεοδημοκρατών και όχι
μόνον,να χαρακτηρίζουν τον Π.Παυλόπουλο « πολιτειακό συνεταιράκι του
Τσίπρα...
Όντως, η επιμονή του Α.Τσίπρα στο πρόσωπο του Π.Παυλόπουλου δημιουργεί ερωτηματικά.
Η πιο πιθανή εξήγηση είναι πως ο τέως πρωθυπουργός αισθάνεται την
υποχρέωση να προτείνει τον Π.Παυλόπουλο για Πρόεδρο Δημοκρατίας, ως
ένδειξη ευαρέσκειας για την στήριξη που του παρείχε στην άσκηση των
πρωθυπουργικών του καθηκόντων.
Έτσι, είναι λογικό η συντριπτική πλειοψηφία των Νεοδημοκρατών και όχι
μόνον,να χαρακτηρίζουν τον Π.Παυλόπουλο « πολιτειακό συνεταιράκι του
Τσίπρα».
Χαρακτηρισμός διόλου κολακευτικός για τον Πρόεδρο της
Δημοκρατίας.
Ο Α.Τσίπρας φαντάζομαι πως αντιλαμβάνεται ότι με αυτήν την επιμονή
του «καίει» και τις ελάχιστες πιθανότητες που υπήρχαν να προτείνει ο
Κ.Μητσοτάκης τον Παυλόπουλο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Είναι προφανές
πως ποτέ ένας πρωθυπουργός δεν θα αποδεχόταν την πρόταση του αρχηγού της
αξιωματικής αντιπολιτεύσεως για το πρόσωπο του Προέδρου της
Δημοκρατίας. Σε τέτοια θέματα πάντα την
πρωτοβουλία των κινήσεων την
έχει η εκάστοτε κυβέρνηση και καλείται να τοποθετηθεί η αντιπολίτευση.
Συνεπώς, ο Α.Τσίπρας αλλού αποβλέπει. Κάνει την εκτίμηση πως θα
δημιουργήσει εσωκομματικό πρόβλημα στην Νέα Δημοκρατία με την
υποψηφιότητα Παυλόπουλου. Παρενθετικά, θεωρώ αυτονόητο πως ο
Π.Παυλόπουλος θα πρέπει να μην δεχτεί να είναι υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ,
απέναντι σε υποψήφιο προταθέντα από την Νέα Δημοκρατία. Το ελάχιστο που
μπορεί να προσφέρει στον τόπο είναι, εγκαίρως, να δηλώσει πως δεν
ενδιαφέρεται για την επανεκλογή του.
Αν παρ΄όλα αυτά αποδεχθεί την πρόταση του Α.Τσίπρα, τότε έχουμε μπροστά μας δύο ενδεχόμενα.
Πρώτον: η Νέα Δημοκρατία να εκλέξει πανηγυρικά Πρόεδρο Δημοκρατίας.
Αν ένας ή δύο βουλευτές δεν ψηφίσουν τον προταθέντα από την Νέα
Δημοκρατία, δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Σε αυτήν την ψηφοφορία, δεν τίθεται
ζήτημα κομματικής πειθαρχίας.
Αλλωστε και ο νυν πρωθυπουργός, το 2015, ψήφισε κατά συνείδηση.
Δεύτερον: αν ο αριθμός των βουλευτών που δεν θα ψηφίσουν τον υποψήφιο
της Νέας Δημοκρατίας είναι τέτοιος που να δημιουργεί πολιτικό πρόβλημα
στον πρωθυπουργό, τότε η διενέργεια διπλών εκλογών είναι μια ασφαλής
διέξοδος για τον Κ.Μητσοτάκη.
Δεν το επιθυμούσε, αλλά αναγκάστηκε.
Είναι λογικό μια τέτοια προοπτική να τρομάζει τον Α.Τσίπρα. Αν στις
τέσσερις αλλεπάλληλες ήττες του προστεθούν και άλλες δύο, πολύ δύσκολα
θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στα αρχηγικά του καθήκοντα στο κόμμα του.
Συγχρόνως, η διενέργεια διπλών εκλογών—που θα γίνουν με λίστα—θα
δώσει την ευκαιρία στον Κ.Μητσοτάκη να ξεκαθαρίσει το εσωκομματικό
τοπίο.
Φαίνεται, πως μπορεί ο Α.Τσίπρας να «πηγαίνει για μαλλί και τελικά να βγει κουρεμένος».
Σήμερα, ο πρωθυπουργός έχει μπροστά του πολλές επιλογές, με ελάχιστα
ρίσκα. Υποθέτω πως το κριτήριο που θα επιλέξει τον υποψήφιο Πρόεδρο της
Δημοκρατίας δεν θα είναι να φέρει σε δύσκολη θέση τον Τσίπρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ
ας μην ψηφίσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η θεοποίηση των μεγάλων
πλειοψηφιών οδήγησε σε αποτυχημένες επιλογές, με τραγικά αποτελέσματα.
Αλλωστε, συναίνεση πάση θυσία δεν νοείται.
Εχω την αίσθηση πως για μιαν ακόμα φορά ο Α.Τσίπρας διαπράττει ένα
μεγάλο πολιτικό λάθος, με την επιμονή του στην υποψηφιότητα Παυλόπουλου.
Ενδεχομένως, θα βρεθεί προ οδυνηρών εκπλήξεων. Οταν ο αντίπαλος έχει ρέντα, υπάρχει και το πάσο.
ΥΓ. Οσες και όσοι μέσα από την Νέα Δημοκρατία προωθούν την
υποψηφιότητα Παυλόπουλου, αποβλέπουν και στο «στραπατσάρισμα» του προφίλ
του πρωθυπουργού.
Σ. Μουμτζής
liberal.gr