Ο Χαρίτσης, αναφερόμενος
αγορά αεροσκαφών F-35, είπε ότι «θα επιβαρύνει οικονομικά τη χώρα» (τα F
35 που αγωνιούσαμε αν θα τα πάρει η Τουρκία, μάλλον τα δίνουν δώρα στα
λούνα παρκ ενώ μόνο εμείς θα τα πληρώσουμε)....
Τον Οκτώβρη ο Ντόναλντ Τραμπ συναντήθηκε
με τον με τον Φινλανδό Πρόεδρο Σάουλι Νιινίστο.
Σε κάποια στιγμή στην
συνέντευξης, όπως κάθονταν δίπλα – δίπλα στις καρέκλες, ο αγροίκος Τραμπ
με διαχυτικότητα χτύπησε τον Φινλανδό Πρόεδρο στο πόδι.
Αυτός έκπληκτος
δυσανασχέτησε και έκανε μια κίνηση το χεριού σαν να του έλεγε
«μαζέψου».
Στο παγκόσμιο twitter έγινε πάρτι, αλλά
τα σχόλια ήταν είτε χιουμοριστικά είτε καταδικαστικά για την συμπεριφορά
Τραμπ. Όχι για τον Φινλανδό.
Ας σκεφτούμε τι θα έκαναν οι ελληνικές
αντιπολιτεύσεις εάν συνέβαινε σε Ελληνα πολιτικό. Και ειδικά αν
συνέβαινε προχθές στην συνάντηση Μητσοτάκη - Τραμπ…
Ένα μήνα πριν, τον Σεπτέμβρη, ο
Αυστραλός Πρωθυπουργός Σκοτ Μόρισον επισκέφθηκε τις ΗΠΑ για συνάντηση με
τον Τραμπ. Ηταν η πρώτη επίσκεψη Αυστραλού Πρωθυπουργού μετά από 13
χρόνια. Παρόλα αυτά, και παρόλο που
Ετσι ο Σκοτ Μόρισον υπέμενε σιωπηλός και
αμήχανος τη βάσανο τη συνέντευξης, αφού οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων
επικεντρώθηκαν στην Ουκρανία και τον υιό του αντιπάλου του Τζο Μπάιντεν,
τον Χάντερ ( ως γνωστόν ο Τραμπ ζήτησε βοήθεια από τον πρόεδρο της
Ουκρανίας, μήπως ο υιός Μπάιντεν ήταν μπλεγμένος σε σκάνδαλα, ώστε να
στριμώξει δι αυτών τον πατέρα αντίπαλό του - είναι ο λόγος για τον οποίο
τρέχει η έρευνα εις βάρος του με την κατηγορία της «προδοσίας», και με
το ερώτημα της παραπομπής). Ουδείς στην Αυστραλία κατηγόρησε τον
Μόρισον.
Αλλά και παλιότερα: Στην συνάντηση
Ομπάμα με τον Ιταλό Πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι, παρότι η ατζέντα της
συνάντησης ήταν ενδιαφέρουσα ( Μεταναστευτική κρίση Ευρώπης και στήριξη
στο δημοψήφισμα Ρέντσι για αναθεώρηση του Ιταλικού Συντάγματος), οι
δημοσιογράφοι είχαν τη δική τους ατζέντα.
Ρωτούσαν για τις εκλογές και
τον πόλεμο, καθώς υπήρχε σε εξέλιξη η επιχείρηση για την ανακατάληψης
της Μοσούλης και οι μάχες εναντίον του Ισλαμικού Κράτους.
Όταν αυτό γίνεται με μεγαλύτερες χώρες,
λογικό ήταν να γίνει και στην συνάντηση Τραμπ Μητσοτάκη.
Την ατζέντα δεν
την έβαλε καν ο Τραμπ.
Την έβαλαν οι δημοσιογράφοι, δηλαδή η
επικαιρότητα, σε μια στιγμή που ανθρωπότητα κρατάει την ανάσα της. Μετά
την δολοφονία Σουλειμανί και τις απειλές αντεκδίκησης εκ μέρους των
Ιρανών, ουδείς μπορούσε να γνωρίζει εκείνη την ώρα (και ακόμη φυσικά
μετά το χθεσινό διάγγελμα Τραμπ), αν η Μέση Ανατολή Β δεν θα πνιγεί πάλι
στο αίμα σε μια μετωπική σύγκρουση.
Ουσιαστικά σε τέτοιες συναντήσεις το τι
έχει διαμειφθεί το μαθαίνει κανείς εν τη πράξει κάποιους μήνες αργότερα.
Δεν θα βασιστούμε στην ικανοποίηση Μητσοτάκη και κυβερνητικών κύκλων,
που λογικό είναι να δηλώνουν ικανοποιημένοι. Χωρίς να γνωρίζουμε τι
ειπώθηκε κατ’ ιδίαν (παρότι δεν είμαστε σίγουροι εάν έχει σημασία τι
συζητάει κάποιος αρχηγός με τον Τραμπ, είναι ανάλογα με τη μέρα) τα
εμφανή ήταν:
Δεν είμαστε κέντρο του σύμπαντος και η
αμερικανική και κατ΄ επέκταση η διεθνής κοινή γνώμη δεν ενδιαφέρεται για
μας και τα ελληνοτουρκικά. Ενδιαφερόταν μόνο τότε που κινδυνεύαμε να
γίνουμε κράτος «lehman brothers» και φοβούνταν ότι θα τους έπαιρναν τα
σκάγια.
Ο Μητσοτάκης εμβόλιμα παρενέβη, διέκοψε
τον Τραμπ, και - έστω κι έτσι - αναφέρθηκε στην τουρκολυβική συμφωνία,
την οποία χαρακτήρισε παράνομη. Γνωστοποιήθηκαν και οι διαφορές μας με
την Τουρκία, ενώ εξασφαλίσαμε συμμετοχή, στην προμήθεια των F 35 - που
ναι θα τα πληρώσουμε, αλλά έχουμε δίπλα την Τουρκία και πάντα θα
χρειάζεται να εξοπλιζόμαστε. Τέλος ο Τραμπ μίλησε θετικά για την
ελληνική οικονομία – όση σημασία έχει αυτό.
Εξ αυτών, ήταν μίζερη η αντίδραση
πρωτίστως του ΣΥΡΙΖΑ και δευτερευόντως του ΚΙΝΑΛ (η αξιολόγηση γίνεται
με βάση την οξύτητα αντίδρασης). Ενώ ο Ελληνας Πρωθυπουργός σχεδόν ήταν
ακόμη στον Λευκό Οίκο, ο ΣΥΡΙΖΑ τον κατηγόρησε ότι παρακολουθούσε τον
Τραμπ να δίνει μόνος του συνέντευξη, η οποία λέει, δεν ήταν προσβλητική
για τον Μητσοτάκη αλλά για τη χώρα, που τη μετατρέπει σε κομπάρσο
εξελίξεων (ένα δίκιο το έχει. Που είναι οι ένδοξοι καιροί που ο Αλέξης
έλεγε ότι ο Τραμπ είναι διαβολικός αλλά είναι για καλό, και καθησύχαζε
τους πάντες «we ate the camel, now we have the queue».
Ο δε εκπρόσωπος Χαρίτσης, αναφερόμενος
αγορά αεροσκαφών F-35, είπε ότι «θα επιβαρύνει οικονομικά τη χώρα» (τα F
35 που αγωνιούσαμε αν θα τα πάρει η Τουρκία, μάλλον τα δίνουν δώρα στα
λούνα παρκ ενώ μόνο εμείς θα τα πληρώσουμε).
Για αμηχανία έκανε λόγο ο εκπρόσωπος Τύπου Χρηστίδης αλλά τουλάχιστον χαρακτήρισε την συνάντηση ούτε επιτυχία ούτε φιάσκο.
Κοντολογίς, ενώ δεν ξέρουμε τι πέτυχε ο
Μητσοτάκης, ξέρουμε ότι η κριτική της αντιπολίτευσης πάσχει από
σοβαρότητα ( χωρίς να είμαστε σίγουροι για το τι θα έλεγε η ΝΔ σε μια
παρόμοιας συγκυρίας συνάντηση Τσίπρα με Τραμπ).
Αλλά αφού ο Κατρούγκαλος
απεφάνθη ότι η συνάντηση του Τσίπρα με τον Τραμπ σε σχέση με αυτή του
Μητσοτάκη, είναι… «Μέρα με τη νύχτα»… τι λόγος μας πέφτει εμάς!
Γ. Σιδέρης
liberal.gr