Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου
Έχουμε κράτος ανάλγητο, βγαλμένο από καταραμένη γέννα που γαλουχήθηκε
σε τροφούς με δόντια δαιμόνων και πολιτικούς άρπαγες από αχόρταγη ράτσα.
Οσάκις σουφρώνουν την ψήφο του λαού, ρίχνουν στη φορτηγίδα τον πλούτο,
τον παίρνουν, χρεώνουν στο λαουτζίκο τις κλεψιές και σαν το σκλαβάκι τον
τρέχουν πίσω από το κάγκελο και τον στέλνουν στο δικαστή.
Όσοι απόχτησαν μια χαμοκέλα, ένα καλύβι πλίνθινο, το κόκαλό τους να στεγάσουν το τριμμένο,
κάνουν τον παλικαρά να του διαφεντέψουν τη νομή, να μη το χάσουν. Όλη
μέρα δουλειά να πληρώσουν τη δόση, το φόρο, τον ΕΝΦΙΑ, κάθε χαράτσι που
του ‘βαλε το τέρας κράτος. Οι άνεργοι νέοι τραβάνε για την ξενιτιά, οι
απολυμένοι για σαλίγκια στο βουνό, οι αλεσμένοι σκουντούφληδες από το
δόντι του χρόνου για τις μονές του Άγιου Πέτρου.
Χρόνια τώρα μας έχει θερίσει η πείνα. Πείνα που ζηλεύεις το γάτο όταν
τρώει στο περιεχόμενο των κάδων. Οι τσέπες σου άδειες χωρίς ένα ευρώ, οι
θέσεις εργασίας σκορπισμένες σαν τους μεμέτηδες στα Δερβενάκια. Και εν
μέσω αυτών των δεινών ο χειμών ενέσκηψε αρκτικός. Κανένα μαραφέτι δεν
βρέθηκε να μερεμετίσει τις τρύπες της οικίας μας που μπάζουν κρύο, ν’
ανοίξει τη στρόφιγγα να γεμίσει πετρέλαιο το τεπόζιτο του καλοριφέρ, να
‘ρθει το κούτσουρο στα παραγώνι, το ξύλο να γεμίσει της στόφας την
κοιλιά και να θερμάνει τους γλιτσασμένους τοίχους. Το μαγκάλι επέστρεψε
από την αποθήκη, γέμισε θανατηφόρο κάρβουνο, ντουμάνι το σπίτι αιθάλη
και διοξείδιο. Στα τζάκια σωρώθηκε σκουπίδι, ύλη πλαστική, σάπιο ξύλο,
αρχείο βγαλμένο από μπαούλο. Στις τρώγλες των αλλοδαπών κλεμμένο
νάιλον, πλαστικά στέγαστρα, σωλήνες της υδρορροής.
Στις
γειτονιές οι μαγκούφηδες ζεσταίνονται με λιοκόκι, με κόκαλα και
στρώματα παρμένα από τα ρέματα, σουφρωμένα εικονίσματα από τα
μοναστήρια, με ξεβρασμένα σάπια ξάρτια και ξύλα από φαγωμένες πλώρες.
Ως προς τα άλλα το μέλλον
της πατρίδας και του πλανήτη διαγράφεται ευοίωνο. Όπου να ‘ναι θα
τρώμε με χρυσά κουτάλια, οι ηλεκτρονικές συσκευές δε θα έχουν
καλώδια, θα φτιάχνουν έτοιμα γεύματα, θα μετατρέπουν το ζεστό νερό σε
καφέ, τα οχήματα θα διαθέτουν ρομποτικές κεφαλές και θα ταξιδεύουν με
κοιμισμένο οδηγό. Ο Άρης θα δεχτεί σκάφη επανδρωμένα από γήινους
βρικόλακες, ο πληθυσμός του βρώμικου πλανήτη μας θα πλημμυρίσει από εφτά
δισεκατομμύρια πεινασμένους.
Οι
κινέζοι θα δένονται να μην παίζουν πηδώντας απ’ τα παράθυρα της
φάμπρικας και η ανθρωπότης η εν αμαρτίαις περιπεσούσα θα υποφέρει από
βαρεμάρα! Η λέξη δουλειά θα είναι το πάτερ ημών μας και οι ευημερούντες
του παμχάφτη καπιταλισμού θα γκρεμίζονται για πλάκα από τους Καιάδες. Τι
μας περιμένει!