Το 2017, η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ λίγο έλειψε να βρεθεί στο καναβάτσο,
εξαιτίας της υπόθεσης πώλησης πεπαλαιωμένου στρατιωτικού υλικού,
ουσιαστικά "ληγμένων" βλημάτων προς απόσυρση, στη Σαουδική Αραβία.
Η Νέα
Δημοκρατία, από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκείνη την
περίοδο, μετέτρεψε το θέμα του χειρισμού της πώλησης εκ μέρους του
υπουργείου Άμυνας, και ειδικά του τότε πολιτικού προϊσταμένου του, Πάνου
Καμμένου, σε μείζον ζήτημα πολιτικής διαμάχης.
Παρά τον μεγάλο
θόρυβο που προκάλεσε τότε, σήμερα η ΝΔ, από τη θέση της κυβέρνησης, όλως
περιέργως τηρεί σιγή ιχθύος. Πολύ περισσότερο, όχι μόνον συνεχίζει τα
στενά πάρε - δώσε του ΣΥΡΙΖΑ με το Ριάντ, αλλά τα διευρύνει ακόμα πιο
πολύ, στέλνοντας μια μοίρα αντιαεροπορικών συστημάτων, "Πάτριοτ"
στη Σαουδική Αραβία, ενώ, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, εξετάζει
σοβαρά, αν δεν έχει κιόλας αποφασίσει, να στείλει και μια ελληνική φρεγάτα στα στενά του Ορμούζ Κάτι που ενισχύει και η επίσκεψη που πραγματοποιεί στη Σαουδική Αραβία και στον στενό σύμμαχό της, Αραβικά Εμιράτα, αυτές τις ημέρες ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης.
Βρώμικα ντηλ με "σάπιες" βόμβες
Η
υπόθεση της πώλησης "ληγμένου" στρατιωτικού υλικού της Ελλάδας στη
Σαουδική Αραβία αποτέλεσε μια σοβαρή πολιτική δοκιμασία για την τότε
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η ΝΔ φαινόταν να πιστεύει ότι, αν δεν ρίξει την
κυβέρνηση με τις καταγγελίες της γι' αυτό το θέμα, τουλάχιστον θα της
καταφέρει καίριο πλήγμα. Πόσο μάλλον, αφού η εικόνα που προέβαλε τότε η
αξιωματική αντιπολίτευση ήταν αυτή του σκανδάλου.
Βέβαια, έκτοτε η
ΝΔ δεν "άγγιξε" ξανά αυτό το θέμα. Κι' αυτό, παρά το γεγονός ότι
σήμερα, ευρισκόμενη στην κυβέρνηση έχει όλη την άνεση να ερευνήσει
διεξοδικά την υπόθεση, βγάζοντας από το αρχείο του υπουργείου Άμυνας όλα
τα σχετικά έγγραφα της πώλησης.
Πέραν, όμως, της πολιτικής
αναταραχής στο εσωτερικό, η μεγάλη ζημιά που έγινε, σύμφωνα με καλά
πληροφορημένες πηγές, ήταν στις σχέσεις Ελλάδας - Σαουδικής Αραβίας, και
στην διεθνή εικόνα της χώρας μας. Ο λόγος ήταν ότι η Ελλάδα πιάστηκε με
τη γίδα στην πλάτη. Έκανε μια βρώμικη μπίζνα, πουλώντας στρατιωτικό
υλικό προς απόσυρση, και ειδικότερα παλιά αμερικανικά βλήματα, σε μια
χώρα, η οποία πιθανώς θα βομβάρδιζε με αυτά την Υεμένη ή θα κατέληγαν στα χέρια κάποιων σκληροπυρηνικών ομάδων στη Συρία, καταστρέφοντας πόλεις και χωριά.
Ήταν
μεν ένα βρώμικο ντηλ, από ανθρωπιστικής απόψεως, αλλά, δυστυχώς, κάτι
"συνηθισμένο" στα διεθνή δεδομένα. Πόσο μάλλον, όταν όλες οι μεγάλες
δυνάμεις, ειδικά εκείνες που διαθέτουν πολεμική βιομηχανία, πουλούσαν
μαζικά όπλα και πυρομαχικά στη Σ.Αραβία για να χρησιμοποιηθούν στο
μακελειό της Υεμένης. Μπροστάρηδες σε αυτές τις μπίζνες ήταν και είναι
οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία και άλλες δυνάμεις.
Έτσι, και η
Ελλάδα θεώρησε ευκαιρία να ξεφορτωθεί πυρομαχικά που θα έπρεπε να
αποσύρει, και παράλληλα να βγάζει κανά φραγκάκι, προκειμένου να καλύψει
κάποιες ελάχιστες από τις πολλές και μεγάλες τρύπες των αναγκών των
Ενόπλων Δυνάμεών της. Εξάλλου, η πώληση ήταν μόλις έναντι του ποσού των
60-70 εκατομμυρίων ευρώ.
Σιγή ιχθύος
Όμως, η
πολιτική αντιπαράθεση εντός της Ελλάδας, και η αναπαραγωγή των ειδήσεων
διεθνώς, έφερε σε εξαιρετικά δυσμενή θέση την ίδια τη Σαουδική Αραβία. Η
πάμπλουτη πετρελαιοπαραγωγός χώρα, βρέθηκε στο διεθνές στόχαστρο των
επικριτών της για ύποπτες μπίζνες.
Έτσι, η Αθήνα, όπως αναφέρουν
καλά πληροφορημένοι διπλωματικοί κύκλοι, βρέθηκε "κατηγορούμενη" από το
Ριάντ, ότι δεν είναι ικανή να κάνει ούτε το παραμικρό ντηλ παρασκηνίου,
δίχως αυτό να αποκαλυφθεί, και να γίνει ο κάθε συμβαλλόμενος με την
ελληνική πλευρά... διεθνώς ρεζίλι. Να σημειωθεί ότι, εξαιτίας του
θορύβου που προκλήθηκε, είχε τεθεί ευθέως ζήτημα ανάκλησης της πώλησης.
Ενδεχομένως,
στο Ριάντ δεν είχε φτάσει ακόμα -το παγκοσμίως πασίγνωστο- ότι η Ελλάδα
είναι από τις χώρες όπου ουδείς μπορεί να κρατήσει μυστικό. Αρκούσε
ένας αξιωματικός στο υπουργείο Άμυνας να βγάλει στη
φόρα την κόντρα του με τον Π.Καμμένο, εξαιτίας σοβαρών και
χοντροκομμένων "παρατυπιών", όπως καταγγέλθηκε τότε, ως προς τις
συνοπτικές διαδικασίες πώλησης του στρατιωτικού υλικού στη Σαουδική
Αραβία. Ο αξιωματικός αυτός, τον οποίο αποστράτευσε (!) ο Π.Καμμένος,
επί κυβέρνησης ΝΔ, σύμφωνα με πλείστα δημοσιεύματα, επέστρεψε στο
υπουργείο Άμυνας. Αρκούσε, επίσης, ένας νεαρός διπλωμάτης,
στενός συγγενής πρώην επικεφαλής της ΕΥΠ, να έχει μεγαλύτερες
φιλοδοξίες από τη θέση που κατείχε, για να τιναχτούν όλα στον αέρα.
Τα
υπόλοιπα, σε πολιτικό επίπεδο, στο πλαίσιο του αντιπολιτευτικού οίστρου
της εποχής, ανέλαβε να τα διεκπεραιώσει η ΝΔ, η οποία, αναμφισβήτητα,
ναι μεν ορθώς καυτηρίασε τα απαράδεκτα, κακώς κείμενα της διαδικασίας
πώλησης, πλην όμως, όπως δείχνουν τα έως τώρα στοιχεία, μετέτρεψε ένα
μέτριας σημασίας ζήτημα, σε μείζον πολιτικό. Σήμερα, βέβαια, ωσάν να μην
συνέβη τίποτε τότε, από τη θέση της ως κυβέρνηση κάνει επιθέσεις αγάπης
στο Ριάντ, στέλνοντας "Πάτριοτ" και φρεγάτα, και ζητώντας χρήμα και
επενδύσεις.
Με την Σαουδική Αραβία ή με το Κατάρ;
Εκείνο
το διάστημα, στη Σαουδική Αραβία, στενή σύμμαχο των ΗΠΑ, βρισκόταν σε
εξέλιξη μεγάλες αλλαγές στην ηγεσία της και μαζικών εκκαθαρίσεων του
"παλαιού συστήματος" από τον διάδοχο, Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν.
Ένα άκρως αμφιλεγόμενο -αν και απολύτως προβλεπτό για τα δεδομένα του
συστήματος της Σ.Αραβίας- πρόσωπο, το οποίο, από τη μια εμφανίζεται ως
"μεταρρυθμιστής" και από την άλλη ως "κατσαπλιάς" και μακελάρης ακόμα
και αντιφρονούντων δημοσιογράφων. Ενδεικτική, άλλωστε, είναι η υπόθεση
της στυγνής δολοφονίας Κασόγκι, την οποία
εκμεταλλεύτηκε και συνεχίζει να εκμεταλλεύεται στο έπακρο η Τουρκία,
παρά το ότι ο Ν.Τράμπ φαίνεται πως έχει δώσει συγχωροχάρτι στον Σαλμάν.
Την
ίδια περίοδο βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη το μακελειό στην Υεμένη, για το
οποίο επίσης νίπτει τας χείρας της η Δύση, με το επιχείρημα -δήθεν- ότι
στην σπαρασσόμενη από τον πόλεμο χώρα έχει βάλει πόδι το Ιράν, ενώ
κατόπιν ξέσπασε η αντιπαράθεση ανάμεσα στην Σαουδική Αραβία και το
Κατάρ. Στο τελευταίο έσπευσε να παράσχει αφειδώς στρατιωτική υποστήριξη η
Τουρκία, έναντι πλουσιοτάτων χρηματικών και ενεργειακών (φυσικό αέριο)
ανταλλαγμάτων του Κατάρ προς την Τουρκία.
Καθίστατο, πλέον, εμφανές ότι στην ευρύτερη περιοχή διαμορφώνονταν δυο στρατόπεδα.
Αλλά με σχέση στενή συμμαχίας και άλλα με σχέση χαλαρής συμμαχίας ή
λυκοσυμμαχίας, ενώ πλησίον αυτών κινούνται και κράτη - μπαλαντέρ. Τα
εξής: Από τη μια το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα, με τις ΗΠΑ αλλού σε ρόλο επόπτη και αλλού σε ρόλο σθεναρού υποστηρικτή. Και από την άλλη, Τουρκία, Κατάρ, με το Ιράν και τη Ρωσία
σε έναν ιδιότυπο ρόλο "ανεξάρτητων" παικτών, που προβαίνουν σε
συμμαχίες ή σε αντιπαραθέσεις, συγκυριακά, ανάλογα με τα συμφέροντά
τους. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι το μικρό και ανίσχυρο -πλην
πλουσιότατο σε ενεργειακούς πόρους- Κατάρ, έχει κάνει ανοίγματα στο
Ιράν, λόγω της αντιπαράθεσής του με την Σ.Αραβία. Ουδόλως τυχαία είναι,
επίσης, και η στήριξη που παρέχει το Κατάρ στην Τουρκία, στην "λιβυκή
εκστρατεία" της, καθώς και στην "κυβέρνηση" - μαριονέτα της Τρίπολης.
Μπροστά
σε αυτό το σκηνικό, η Αθήνα θεώρησε -και συνεχίζει να πιστεύει- ότι και
αυτή πρέπει να είναι ενταγμένη σε κάποιο από αυτά τα στρατόπεδα. Και,
ως όλα δείχνουν, έχει επιλέξει την Σαουδική Αραβία. Τα πλουσιοπάροχα
δώρα του Κατάρ, το οποίο, εξαιτίας του εμπάργκο της Σ.Αραβίας, άνοιξε
τις πόρτες του στην Ελλάδα για να πουλήσουν οι επιχειρηματίες της ό,τι
τραβούσε η καρδιά τους στο μικρό εμιράτο, μάλλον απορρίπτονται από την
Αθήνα. Εξάλλου, οι εμπορικές συναλλαγές με την Σ.Αραβία και οι μπίζνες
που κάνει το ελληνικό "κεφάλαιο" με το Ριάντ θεωρούνται υπερπολλαπλάσιες σε όγκο, σε σχέση με αυτές προς την Ντόχα.
Κύκλοι
στην Αθήνα που φέρονται να πίεσαν, τόσο επί κυβέρνησης ΝΔ, όσο και
ΣΥΡΙΖΑ, για "μπίζνες" με το Κατάρ, φαίνεται πως εισέπραξαν τις "απειλές"
της Σαουδικής Αραβίας ότι "σε περίπτωση ανοιγμάτων προς την Ντόχα, θα
υπάρξουν σοβαρές συνέπειες για τις ελληνικές επιχειρήσεις που
δραστηριοποιούνται στην Σ.Αραβία". Τα πράγματα ήταν απαγορευτικά για την
Αθήνα, αλλά και "βολικά", δεδομένου ότι στοιχιζόταν με ένα στρατόπεδο,
το οποίο, στην παρούσα φάση, θεωρεί αντίπαλό της την Άγκυρα.
Να σημειωθεί ότι τα προηγούμενα χρόνια, αντίστοιχα ανοίγματα ζητούσαν κάποιοι κύκλοι να γίνουν και προς την κατεύθυνση της Τεχεράνης, αλλά, προφανώς, κατόπιν πιέσεων και του μπάρμπα Σαμ,
οδηγήθηκαν σε... αδιέξοδο. Άλλωστε, σύμφωνα με διπλωματικούς κύκλους,
οι υποσχέσεις που είχε δώσει το Ιράν στην Ελλάδα για γενναία χρηματική
"ένεση" ουδέποτε έγιναν πράξη.
Σε αυτόν ακριβώς τον "καμβά"
δείχνει ότι εκινείτο και η προηγούμενη και η σημερινή κυβέρνηση. Άλλοτε
πιο διστακτικά, άλλοτε εμφανέστερα. Πάντως, η αποστολή "Πάτριοτ" και
φρεγάτας στον Περσικό αποτελεί ποιοτική αναβάθμιση, αφού υποδηλώνει σαφή
εμπλοκή και της Ελλάδας απέναντι στο Ιράν, και, ως εκ τούτου, τα
ανταλλάγματα του Ριάντ προς την Αθήνα δεν μπορούν να περιοριστούν ούτε
σε έναν απλό εκσυγχρονισμό μιας συστοιχίας "Πάτριοτ", ούτε μόνον σε
κέρδη προς ελληνικές επιχειρήσεις.
Ανεξαρτήτως των παραπάνω, τέλος, και με δεδομένο ότι χώρες όπως τα Εμιράτα και το Κατάρ, έχουν μετατραπεί σε "Ελβετία της Μέσης Ανατολής",
οι οποίες προσφέρουν ασφαλές καταφύγιο σε ποταμούς χρήματος, σκόπιμο
είναι να διερευνηθεί κάποια στιγμή εάν στην περιοχή υπάρχει αποθηκευμένο
και χρήμα από "περίεργες" δραστηριότητες με επίκεντρο την Ελλάδα.