Δεν είσαι ποτέ σίγουρος ότι η μάσκα προσώπου σου προσφέρει απόλυτη προστασία
Ο ιός υπάρχει παντού σε ένα νοσοκομείο που νοσηλεύει ασθενείς με κορονοϊό και δεν είσαι ποτέ σίγουρος ότι η μάσκα προσώπου και η ενδεικνυόμενη ένδυση, σου προσφέρει απόλυτη προστασία, λέει ο κ. Χαλβατσιώτης, μάχιμος γιατρός στην Β΄ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική του Αττικόν, που είναι νοσοκομείο αναφοράς. Όταν φεύγεις από το χώρο που νοσηλεύονται ασθενείς, θα πληκτρολογήσεις σε υπολογιστές ή διάφορα χειριστήρια, θα μπεις σε ανελκυστήρες οι οποίοι έχουν περιορισμένο ατμοσφαιρικά χώρο με πιθανή την ύπαρξη μικροσταγονιδίων, που θεωρητικά μπορεί να αναπνεύσεις, αλλά και θα βρεθείς μαζί με το υπόλοιπο προσωπικό σε χώρους ανάπαυσης ή ενδιαίτησης, αναφέρει ο καθηγητής
Lancet: Το 20% του υγειονομικού προσωπικού της Ιταλίας νοσεί
«Όπως σημειώνει ο εκδότης του ιατρικού περιοδικού «Lancet» στην έκδοση της 21ης Μαρτίου, χιλιάδες επιστήμονες υγείας στην Κίνα αλλά και το 20% του υγειονομικού προσωπικού της Ιταλίας νόσησαν από τον ιό και μερικοί τελικά δεν τα κατάφεραν. Το σίγουρο όμως είναι ότι όλοι υπέφεραν και υποφέρουν από σωματική αλλά και ψυχολογική εξουθένωση».
Το 41% των ασθενών στην Κίνα μολύνθηκε ενδοσοκομειακά
Την ίδια ώρα δεδομένα από την Κίνα μιλούν για μεγάλη ενδονοσομειακή μόλυνση των ίδιων των ασθενών. Στην πόλη Wuhan της Κίνας το 41% των ασθενών μολύνθηκε ενδονοσοκομειακά, σύμφωνα με τον Γενικό Διευθυντή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας Tedros Ghebreyesus. Αλλά και ο υπεύθυνος του Προγράμματος Επείγουσας Ιατρικής του Οργανισμού Mike Ryan, έχει πει ότι η κερκόπορτα της εισόδου του κορονοϊού στο νοσοκομείο, είναι το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών. «Η προσωπική μου εμπειρία από το Αττικόν και η πληροφόρηση που έχω από συναδέλφους για τα νοσοκομεία τους είναι ενθαρρυντική, καθώς έχουν οργανώσει ανεξάρτητους εξειδικευμένους χώρους υποδοχής νοσούντων από τον κορονοϊό ή υπόπτων περιστατικών», τονίζει ο διακεκριμένος παθολόγος.
Στα άκρα οι ψυχικές αντοχές των υγειονομικών
Ειδικά για την ψυχική επιβάρυνση ο κ. Χαλβατσιώτης εξηγεί ότι ο φόβος της πιθανής μεταφοράς του ιού σε καρδιολογικούς ασθενείς που νοσηλεύονται για παράδειγμα σε μονάδες εμφραγμάτων ή σε ασθενείς με κακοήθειες που λαμβάνουν χημειοθεραπεία και που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, με αυξημένη νοσηρότητα και θνητότητα, γεμίζει το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό με ενοχές και τύψεις και φτάνει τις ψυχικές αντοχές στα άκρα. «Απεύχομαι να συμβεί εδώ ό,τι συμβαίνει στην Ιταλία, όπου τα χειρουργεία έχουν γίνει μονάδες εντατικής θεραπείας και οι ασθενείς νοσηλεύονται σε διαδρόμους και γραφεία, πολλές φορές μάλιστα διασωληνωμένοι». Η αδυναμία να συνδράμεις στη σωτηρία ασθενών και οι αποφάσεις ζωής που καλείσαι να πάρεις για το ποιους ασθενείς θα επιλέξεις να αφήσεις αβοήθητους, λόγω της έλλειψης ικανού αριθμού αναπνευστήρων, σε φορτίζει ψυχικά, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση και αποτελεί ένα μεγάλο ηθικό δίλλημα, τονίζει ο καθηγητής. «Ο μακρύς χρόνος διασωλήνωσης που απαιτείται, μέχρι και 20 ημέρες για τους περισσότερους ασθενείς, επιτείνει ακόμη περισσότερο το πρόβλημα έλλειψης αναπνευστήρων. Ευτυχώς εξ όσων γνωρίζω μέχρι ώρας, η κατάσταση στη χώρα μας είναι απόλυτα ελεγχόμενη»
Η έλλειψη προστατευτικού υλικού μπορεί να είναι πλασματική
Όσον αφορά τις ελλείψεις προστατευτικού υλικού για τους επιστήμονες υγείας, που είναι ένα διεθνές ζήτημα, ο κ. Χαλβατσιώτης αναφέρει ότι η έλλειψη μπορεί να είναι πραγματική λόγω καθυστερήσεων προμηθείας, αλλά και πλασματική, γιατί η πανδημία εξελίσσεται και οδηγεί σε ιδιαίτερα αυξημένες, ίσως και μη προβλέψιμες απαιτήσεις. «Έτσι οι αρχές οφείλουν να έχουν διαθέσιμο υλικό περισσότερο από το προβλεπόμενο για τις αβέβαιες μελλοντικές μας ανάγκες». Για τις υπηρεσίες υγείας ο καθηγητής αναφέρει ότι είναι σε εγρήγορση και πιθανά να απαιτηθεί να αναπτύξουν τις επιχειρησιακές τους δυνατότητες σε εξαντλητικούς ρυθμούς για πολλούς μήνες. «Στη χώρα μας έχει αρχίσει με αργούς ρυθμούς η πρόσληψη νέου προσωπικού, αλλά οι διαδικασίες θα πρέπει να επιταχυνθούν, γιατί κανείς δεν γνωρίζει από πριν την εξέλιξη του φαινομένου. Τα υγειονομικά στελέχη και οι αναπνευστήρες είναι απολύτως απαραίτητοι, αλλά δεν είναι συγκρίσιμη η αντοχή των μηχανών με τον άνθρωπο. Για να μπορέσει όμως ένα υπερφορτωμένο σύστημα να αντέξει στο χρόνο, οφείλει να προστατεύσει και να προφυλάξει το ανθρώπινο δυναμικό του». Δεν χωρά όμως καμιά αμφιβολία ότι αυτή την στιγμή οι επιστήμονες υγείας σε κάθε χώρα αποτελούν το πολυτιμότερο κομμάτι που διαθέτουν και οφείλουν να το διαφυλάξουν. Ας τους δοθεί λοιπόν η ιδιαίτερη φροντίδα που τους αρμόζει, προτείνει ο κ. Χαλβατσιώτης και καταλήγει: Κάθε υγειονομικός μπορεί ίσως να διερωτηθεί «αν ο ίδιος τελικά συμβάλλει στην θεραπεία των ασθενών ή μήπως μπορεί να αποτελέσει μέρος του προβλήματος του κορονοϊού για τον συνάνθρωπό του», όπως αναφέρει ο συνάδελφος Christian Rose σε ένα άρθρο του στο «New England Journal of Medicine».
*Ο κ.Χαλβατσιώτης είναι και Αντιπρόεδρος Συλλόγου Μελών ΔΕΠ Ιατρικής Σχολής Αθηνών
Τάνια Η. Μαντουβάλου