Οι Κερκυραίοι, συνέχισαν το έθιμο που κρατά από την Ενετοκρατία, όταν λόγω της απαγόρευσης των θρησκευτικών εκδηλώσεων κατά τις νυχτερινές ώρες, τους επιτρεπόταν να γιορτάζουν την Ανάσταση του Κυρίου, νωρίς το μεσημέρι.
Σύμφωνα με το έθιμο, που τις ρίζες του τις συναντάμε τον 16ο αιώνα, μετά το πέρας της λιτανείας του Ιερού Σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνα, που σήμερα έγινε εντός του ομώνυμου ναού, κεκλεισμένων των θυρών, τελείται ο Εσπερινός της Αναστάσεως. Κατά τη θρησκευτική παράδοση, όταν ο Μητροπολίτης ψάλλει τον στίχο «Ανάστα, ο Θεός, κρινον την γην...» οι καμπάνες όλων των εκκλησιών της πόλης σημαίνουν χαρμόσυνα και από τα μπαλκόνια των σπιτιών οι κάτοικοι ρίχνουν παλιά πήλινα δοχεία, δηλαδή τους «μπότηδες» που είναι γεμάτοι με νερό. Οι «μπότηδες» έχουν στενό στόμιο και δυο χερούλια στο πλάι για τη μεταφορά τους, ενώ είναι δεμένοι με κόκκινες κορδέλες. Με το σπάσιμο τους εκδιώκονται τα «μολύσματα», τα κακά και μοχθηρά πνεύματα, ενώ σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση, το σπάσιμο των «Μπότηδων αναπαριστά με τους κρότους, την οργή για τη προδοσία του Ιούδα. Οι παρευρισκόμενοι στο έθιμο, που σήμερα, παρά τα αυστηρά μέτρα της Αστυνομίας, ήταν αρκετοί Κερκυραίοι, έσπευσαν να μαζέψουν τα κομμάτια από τα σπασμένα πήλινα κανάτια και να τα πάρουν σπίτι για να τα φυλάξουν στο εικονοστάσι τους, καθώς σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση φέρνουν τύχη και ευημερία.