Αν παρακολουθείς αυτές τις μέρες τα δελτία ειδήσεων, το πιθανότερο είναι να έχεις μείνει αποσβολωμένος, από την προσπάθεια των δημοσιογράφων για ενημέρωση.
Αν μπορεί να ονομαστεί ενημέρωση η τρίχα που γίνεται τριχιά. Ένα ξέφρενο παραλήρημα ξεκινάει κάθε βράδυ, μέσα στο οποίο ακούμε για το νηστίσιμο μενού του Άκη, για τις χειροπέδες που δεν μπήκαν επειδή είναι εβδομήντα χρόνων, για τις πύλες του Άδη που σπάνε λίγο πριν σπάσουν τα κανάτια στην Κέρκυρα, για το ιερό φως που ανάβει μόνο του, για τα χαμηλά ποσοστά των δυο μεγάλων κομμάτων που «έχουν επιφέρει αγωνία στα επιτελεία Ρίτσα» και το καλύτερο «μην ξεχάσετε να πάρετε ζακετάκι το βράδυ της Ανάστασης». Ειδήσεις ενός παράλληλου σουρεαλιστικού σύμπαντος, όλες ειπωμένες με ψυχρό ύφος πολεμικού ανταποκριτή του CNN.Πάντα έτσι ήταν. Μόνο που τώρα τελευταία το «ανθρώπινο πρόσωπο της ενημέρωσης», το «πρώτο θέμα στο δελτίο μας η ανεργία των νέων» ή ακόμα και οι δήθεν εκρήξεις των παρουσιαστών με τις σχηματισμένες ρυτίδες στο καθαρό τους κούτελο(hint), έριχναν λίγη στάχτη στα μάτια.
Τώρα όμως έχουμε σοβαρότερα θέματα. Έρχονται εκλογές. Πρέπει να προκληθεί σασπένς, να δώσουμε την αίσθηση ότι «ο κοσμάκης καίγεται να ενημερωθεί». Να προλάβουμε το αποκλειστικό.
Τους βλέπει άραγε κανείς; Σύμφωνα με τις μετρήσεις ένα μεγάλο ποσοστό του κόσμου δεν τους έχει γυρίσει την πλάτη. Για να πατήσεις το off του τηλεκοντρόλ όταν ο μπούφος της ενημέρωσης δείξει οκτώ, απ΄ ότι φαίνεται θα πρέπει να βρεις την δύναμη του αλκοολικού απέναντι στο μπουκάλι. Είμαστε εθισμένοι.
Φοβάμαι ότι όποιος αντέχει να παρακολουθεί μια ολόκληρη ώρα ελληνικό δελτίο ειδήσεων χωρίς να βαρεθεί, να εκνευριστεί, να μουντζώσει την οθόνη, να κατεβάσει μερικά «καντήλια» τότε σίγουρα ανήκει σε ένα «ειδικό» κοινό. Ένα κοινό που λατρεύει το trash των ειδήσεων και μπορεί ακόμα να γελάει. Με τα χάλια μας.lifo.gr