Ακούγοντας κανείς τον υπεύθυνο της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ τον κ. Μηλιό να μιλάει στο ραδιόφωνο, τα συμπεράσματα που μπορούσε να βγάλει κανείς ήταν δύο: Ή ότι το τι είναι οικονομική πολιτική και πως εφαρμόζεται, ο ΣΥΡΙΖΑ θα το μάθει στου κασίδι το κεφάλι, δηλαδή σε βάρος όλων ημών.
Ή ότι ο κ. Μηλιός είναι μία ακόμη επιβεβαίωση –με εξαίρεση τον μακαρίτη Ξενοφώντα Ζολώτα- της άποψης του Μπίσμαρκ πως αρκούν τρεις καθηγητές για να φαλιρίσει η χώρα.
Οι απαντήσεις του κ. Μηλιού ήταν περίπου οι εξής. Ότι η λαϊκή κυριαρχία θα κατατροπώσει και τις αγορές και τα Μνημόνια!
Οι αοριστολογίες του στο ζενίθ λες και η Οικονομία, τα μεγέθη, οι αριθμοί δεν είναι κάτι το χειροπιαστό.
Προφανώς κατά τον κ. Μηλιό, ως κυρίαρχος λαός σε περίπτωση χρηματοδοτικού αδιεξόδου, όταν και αν έλθει η ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, θα βγούμε όλοι στο δρόμο χαμογελώντας και οι αγορές, οι κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων και κάθε πιστωτής μας, θα τα μετατρέψει τα χαμόγελα αυτά σε ευρώ και, έτσι, θα αρχίσουμε να ξοφλούμε τα χρέη μας. Σταδιακά, βέβαια, γιατί και τα χαμόγελα δεν μας περισσεύουν.
Θα ήθελα πράγματι να γνώριζα τι θα έλεγε στους φοιτητές του, λ.χ. στο μάθημα των δημοσιονομικών ο κ. Μηλιός, αναφερόμενος στις δαπάνες αλλά κυρίως στα έσοδα. Τι θα τους έλεγε για το πως δημιουργείται ανάπτυξη σε μία χώρα. Με παπαρολογίες του τύπου θα πληρωσει το μεγάλο κεφάλαιο, που θα το έχει βάλει στα πόδια; Με υδροκέφαλο δημόσιο τομέα θα καταπολεμήσει την ανεργία;
Τι θέλει ο πολίτης τελικά; Τι ζητάει; Ένα στοιχειωδώς καλό οικονομικό περιβάλλον ώστε να υπάρχει κατανάλωση για τον ελεύθερο επαγγελματία και τον εμποράκο, να επιβιώνουν οι όποιες επιχειρήσεις έχουν μείνει, μικρές ή μεγάλες, για να πληρώνεται και ο μισθωτός και να έχουν και εισφορές τα Ταμεία του. Ποιος μπορεί να του τα εξασφαλίσει; Ούτε αυτός ο ψεύτης που είπε λεφτά υπάρχουν αλλά εκ των υστέρων διαπίστωσε ότι οι τσέπες του ήταν τρύπιες. Ούτε αυτός που πριν ανέβει στην εξουσία έκανε σωστές αναλύσεις για το πως θα βγούμε από τα αδιέξοδα αλλά, μόλις την πήρε στα χέρια του έκανε ό, τι και οι προηγούμενοι. Ούτε ασφαλώς οι επερχόμενοι που δεν ξέρουν τι τους γίνεται ή τι τους περιμένει και, αοριστολογώντας, γεμίζουν το ποπολο με ψευδείς πάλι ελπίδες.
Ποιός λοιπόν; Ο ευρών αμειφθήσεται. Με τη διάσωση της χώρας και άρα, και του ίδιου...
πηγή