Ο αμερικάνος
Ένας Έλληνας τρώει ήσυχα-ήσυχα το δείπνο σε ένα εστιατόριο, όταν ένας
τυπικός Αμερικάνος τουρίστας, μασώντας προκλητικά τσίχλα, έρχεται και κάθεται
απροσκάλεστος δίπλα του. Ο ΄Έλληνας τον αγνοεί, και ο Αμερικάνος
δυσαρεστημένος, ξεκινάει την παρακάτω κουβέντα.
- Aμερικάνος: Τρώτε ολόκληρο το ψωμί, εσείς οι Έλληνες;
- Έλληνας (βαριεστημένα): Φυσικά.
- Αμερικάνος: Εμείς όχι. Τρώμε μόνο το εσωτερικό, το εξωτερικό το βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, το κάνουμε κρουασάν και τα πουλάμε στους Έλληνες.
Ο Έλληνας ακούει ατάραχος.
- Αμερικάνος: Τρώτε μαρμελάδα εσείς οι Έλληνες;
- Έλληνας: Φυσικά.
- Αμερικάνος: Εμείς πάλι όχι. Τρώμε φρέσκα φρούτα. Τα υπολείμματα, κουκούτσια, φλούδες, κλπ, τα βάζουμε σε ένα κοντέινερ, τ’ ανακυκλώνουμε, τα κάνουμε μαρμελάδα και τα πουλάμε στους Έλληνες.
Ατάραχος ο Έλληνας τον ακούει δίχως να μειδιάσει. Και ρωτά με τη σειρά του.
- Έλληνας: Τα προφυλακτικά τι τα κάνετε αφού πηδήξετε;
- Αμερικάνος: Τα πετάμε φυσικά.
- Έλληνας: Εμείς, πάλι, όχι. Τα βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, τα κάνουμε τσίχλες και τα πουλάμε στους Αμερικάνους. Αυτά με άρωμα φρούτων γίνονται ανάρπαστα!
- Aμερικάνος: Τρώτε ολόκληρο το ψωμί, εσείς οι Έλληνες;
- Έλληνας (βαριεστημένα): Φυσικά.
- Αμερικάνος: Εμείς όχι. Τρώμε μόνο το εσωτερικό, το εξωτερικό το βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, το κάνουμε κρουασάν και τα πουλάμε στους Έλληνες.
Ο Έλληνας ακούει ατάραχος.
- Αμερικάνος: Τρώτε μαρμελάδα εσείς οι Έλληνες;
- Έλληνας: Φυσικά.
- Αμερικάνος: Εμείς πάλι όχι. Τρώμε φρέσκα φρούτα. Τα υπολείμματα, κουκούτσια, φλούδες, κλπ, τα βάζουμε σε ένα κοντέινερ, τ’ ανακυκλώνουμε, τα κάνουμε μαρμελάδα και τα πουλάμε στους Έλληνες.
Ατάραχος ο Έλληνας τον ακούει δίχως να μειδιάσει. Και ρωτά με τη σειρά του.
- Έλληνας: Τα προφυλακτικά τι τα κάνετε αφού πηδήξετε;
- Αμερικάνος: Τα πετάμε φυσικά.
- Έλληνας: Εμείς, πάλι, όχι. Τα βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, τα κάνουμε τσίχλες και τα πουλάμε στους Αμερικάνους. Αυτά με άρωμα φρούτων γίνονται ανάρπαστα!
Η ψησταριά
Εκείνη, ξαπλωμένη μπρούμυτα, εκείνος από πάνω την περιεργάζεται.
-"Γυναίκα, να σου πω κάτι; Έχεις παχύνει; Ο πισινός σου είναι μεγάλος
σαν ψησταριά!"
Η γυναίκα φορτώνει αλλά δεν απαντά.
Το βράδυ είναι καλεσμένοι σε σπίτι φίλων για barbecue.
Μόλις βλέπει ο άντρας την ψησταριά, ζητάει μια μεζούρα, τη μετράει,
μετράει μετά και τον πισινό της γυναίκας του και της ψιθυρίζει:
-"Είχα δίκιο, ο πισινός σου είναι σαν ψησταριά ακριβώς!".
Χαμηλών τόνων η γυναίκα, πάλι δεν απαντά.
Το βράδυ γυρίζουν στο σπίτι, πέφτουν για ύπνο. Ο σύζυγος όμως έχει ορεξούλες. Στριφογυρίζει από δω, στριφογυρίζει από κει, χαϊδολογήματα,
τριψίματα. Γρήγορα έρχεται η πληρωμένη απάντηση της γυναίκας:
-" Δεν πιστεύω να θες να ανάψω ολόκληρη ψησταριά για ένα λουκανικάκι τόσο δα;!"
-"Γυναίκα, να σου πω κάτι; Έχεις παχύνει; Ο πισινός σου είναι μεγάλος
σαν ψησταριά!"
Η γυναίκα φορτώνει αλλά δεν απαντά.
Το βράδυ είναι καλεσμένοι σε σπίτι φίλων για barbecue.
Μόλις βλέπει ο άντρας την ψησταριά, ζητάει μια μεζούρα, τη μετράει,
μετράει μετά και τον πισινό της γυναίκας του και της ψιθυρίζει:
-"Είχα δίκιο, ο πισινός σου είναι σαν ψησταριά ακριβώς!".
Χαμηλών τόνων η γυναίκα, πάλι δεν απαντά.
Το βράδυ γυρίζουν στο σπίτι, πέφτουν για ύπνο. Ο σύζυγος όμως έχει ορεξούλες. Στριφογυρίζει από δω, στριφογυρίζει από κει, χαϊδολογήματα,
τριψίματα. Γρήγορα έρχεται η πληρωμένη απάντηση της γυναίκας:
-" Δεν πιστεύω να θες να ανάψω ολόκληρη ψησταριά για ένα λουκανικάκι τόσο δα;!"