Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας το πήγε ακόμα πιο βαθιά: συνέδεσε την επίθεση με τις αποκαλύψεις για τα Paradise Papers, κάνοντας λόγο για «παρακράτος». Ε, μετά πήραν και τα τρολ γραμμή. «Οι αποκαλύψεις για τη μεταφορά χρημάτων στο εξωτερικό, οδήγησαν εξωθεσμικά κέντρα στη προβοκάτσια προκειμένου να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη». Υποθέτω και η σύλληψη του υπόπτου για τη δολοφονία της εφοριακού στο Β’ Νεκροταφείο εντάσσεται στο παρακρατικό σχέδιο, με συμμετοχή της ΕΛΑΣ. Να ξεκινήσουμε από τα βασικά: όταν ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός Εθνικής Αμυνας μιλάνε για «προβοκάτσια» και «παρακράτος», οφείλουν και να το αποδεικνύουν. Ειδικά ο υπουργός. Τι ακριβώς προσδιορίζει ως «παρακράτος»; Ξέρει κάτι ο υπουργός Εθνικής Αμυνας για τη δράση παρακρατικών μηχανισμών και δεν το μοιράζεται μαζί μας ή με τη Δικαιοσύνη; Αλλά και ο Πρωθυπουργός, όταν μιλάει για προβοκάτσια, τι ακριβώς εννοεί; Μήπως τη Νέα Δημοκρατία που θέλει να τον εκθέσει για τα περί αισθήματος ασφάλειας;
Μήπως το ΠΑΣΟΚ που διεκδικεί δημοσιότητα λίγο πριν από τις εκλογές; Μήπως εκείνους που θίγονται από τα Paradise Papers;
Λες και αν πέσουν σφαίρες στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, δεν θα γίνουν οι απαραίτητοι έλεγχοι της Εφορίας. Η «προβοκάτσια» είναι η διαχρονική επίκληση της Αριστεράς για την άρνηση του προφανούς. Μόνο που εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με αντάρτικο, αλλά με μία Πολιτεία, υποτίθεται, ευνομούμενη. Πώς είναι, λοιπόν, δυνατό ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός Εθνικής Αμυνας να σπέρνουν ανεδαφικές εκτιμήσεις και θεωρίες συνωμοσίας; Και τι θα πουν στην κοινή γνώμη όταν τους ρωτήσει πώς αντιμετώπισαν το παρακράτος; Δεν θα πουν τίποτα γιατί η κοινή γνώμη θα ξεχάσει να ρωτήσει.
Ιδού κι ένα εύστοχο σχόλιο του Τζίμη Πανούση για τη σχέση της Αριστεράς με την προβοκάτσια.