28.4.18

Τίποτε δεν είναι «δωρεάν», ούτε καν το βόσκημα σε έναν αγρό αν είσαι πρόβατο !

Χθες συνέβη στην πόλη  που λέγεται Αθήνα κάτι το μοναδικό. 

Σε ένα σταθμό του Μετρό(κρατικός οργανισμός, με κρατικούς διορισμένους υπαλλήλους και από τα δικά μας μέρη, με κρατικούς μάνατζερ και μισθούς που καμία σχέση δεν έχουν με των πληβείων της «αγοράς»-οργανισμός που χρηματοδοτείται από τους φόρους όλων των Ελλήνων)έκλεισαν οι μπάρες που είναι ορθάνοιχτες εδώ και μήνες και αφήνουν τον κάθε τζαμπατζή να μπαινοβγαίνει εκεί που μερικά κορόιδα πληρώνουν ακριβώς επειδή είναι κορόιδα.
Στον σταθμό των Αμπελοκήπων λοιπόν, ξαφνικά χθες επικράτησε πανικός γιατί δεν μπορούσαν να βγουν εκατοντάδες κλέφτες του «δημοσίου πλούτου» και δεν μπορούσαν να μπουν άλλοι τόσοι.
Όπως είπαν τα ΜΜΕ «φάνηκε το μέγεθος της λαθρεπιβίβασης».
Αυτό το «λαθρο» προκαλεί βέβαια, διότι ως γνωστόν κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος, ούτε ο απατεώνας, ο τσίφτης, που έχει, αλλά δεν γουστάρει να δώσει ένα ευρώ για να διασχίσει τη μισή Αττική.
Να μην τα πολυλογούμε όμως.
 Επειδή τίποτε δεν είναι αληθινά «δωρεάν», ούτε καν το βόσκημα σε έναν αγρό αν είσαι πρόβατο, τελικά κάποιος πληρώνει.
 Και μαντέψτε ποιος πληρώνει:
Ναι, φίλε Μεσσήνιε  (κι)εσύ πληρώνεις για να έχει κρατικό Μετρό η Αθήνα και να φτιάχνει και η Θεσσαλονίκη.
Όπως έχουμε ξαναπεί από δω, εμείς έχουμε ιδιωτικές μετακινήσεις και οι δύο μεγαλύτερες πόλεις της χώρας έχουν κρατικές.
Πληρώνουμε όλοι μαζί το κόστος αλλά εισιτήριο έπρεπε να πληρώνουν όσοι μετακινούνται. Ε, και πάλι πληρώνουμε όλοι μαζί!
 Διότι, μη γελιέστε τα λεφτά είναι υπολογισμένα και αφού δεν χτυπάνε χιλιάδες άνθρωποι κάθε μέρα εισιτήριο, το πληρώνουμε όλοι μαζί!
Δεν χρειάζεται να πούμε πως λέγεται μια χώρα που θεωρείται ακτιβισμός το να μην πληρώνεις εισιτήριο.
Δεν χρειάζεται να πούμε για τη αβελτηρία και των προηγούμενων.
 Και δεν χρειάζεται να πούμε πόσο ανίκανος πρέπει να είναι ο υπουργός που λέει τον Οκτώβριο ότι όλα είναι έτοιμα, μετά λέει ότι θα γίνει αυτό τον Φεβρουάριο και στο τέλος εγκλωβίζονται όλοι, δίκαιοι και άδικοι, τον Απρίλιο σε μια στάση.
Προκύπτει, λοιπόν, το ερώτημα:
Τι κάνουν οι εκπρόσωποι του καταναλωτή;
Τι κάνουν οι ακτιβιστές όλων των ειδών στη Καλαμάτα, στην Πάτρα ή στον Βόλο κλπ ;
Τι κάνουν οι «δεν πληρώνω»;
Τι κάνουν όλοι για την επιβάρυνσή τους για ένα αγαθό που δεν απολαμβάνουν;
Γιατί στην Καλαμάτα ακόμα δεν έχει φτιαχτεί μια «επιτροπή αγώνα»;
Θα σας πω το γιατί.
Για τον ίδιο λόγο που κανείς δεν απορεί γιατί ο μέσος μισθός στον ιδιωτικό τομέα είναι 500-600 ευρώ  ευρώ ενώ στη ΔΕΗ είναι τα τριπλάσια.
 Για τον ίδιο λόγο που θεωρούν «ξεπούλημα» όλοι την αποδέσμευση της χώρας από τον λιγνίτη.
Για τον ίδιο λόγο που στην Ελλάδα μπορείς να λες πως το να μετακινείσαι τσάμπα μέσα στην πόλη είναι … «ανθρώπινο δικαίωμα»!
Για τον ίδιο λόγο που είδαν όλοι την ύπαιθρο και τα χωριά να εγκαταλείπονται για να πάνε για διορισμό «τα παιδιά» στις πόλεις των δημοσίων υπαλλήλων και τον ΟΤΑ…
Για την αγιοσύνη του «δωρεάν και δημοσίου» εκάστοτε «αγαθού».