Μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος…

Ο Ευκλείδης είχε καθυστερήσει. Αν ήθελε να προλάβει υπουργικό συμβούλιο θα έπρεπε να αναχωρήσει γρήγορα και να εγκαταλείψει την συντροφιά του γέροντα μοναχού. 

Είχε έρθει ελπίζοντας να βρει λύσεις για τα μυστήρια της ζωής και της Οικονομίας. 

Να βρει λίγη ελπίδα. Και ποιος ξέρει; 

Να μάθει αν μια ημέρα θα ήταν αυτός ο καραβοκύρης. 

Μην φύγεις, τον διέταξε ο μοναχός.
Ο Ευκλείδης είχε μεγαλώσει μέσα σε ένα περιβάλλον που κυριαρχούσε ο ορθολογισμός. 

Ωστόσο, υποτάχτηκε στην θέληση του γέροντα. 

Ίσως ήταν εκείνο το εμπνευσμένο κείμενο που είχε διαβάσει από τον νέο εκλεκτό του Νίκου του Παππά, τον Χριστόδουλο Πρωτοπαπά. 

Ο νέος αρχηγός της διαστημικής υπηρεσίας είχε γράψει για έναν άγιο - μοναχό που επηρέασε τον χωρόχρονο και βοήθησε έτσι τις αγαπημένες του μοναχές να φτάσουν στον προορισμό τους μέσα σε λίγα μόλις λεπτά και παρά το γεγονός ότι είχε κίνηση, μποτιλιάρισμα κανονικό. Γιατί λοιπόν να μην γινότανε ένα θαύμα και για την δική του περίπτωση; Ο Θεός θα είχε πολλά να κερδίσει σε μία τέτοια περίπτωση. Τις μοναχές της είχε ήδη στο πλευρό του. Ενώ με ένα ακόμη θαύμα θα κέρδιζε έναν σημαντικό θνητό. Τον Ευκλείδη. Κάτι σαν τον Σαούλ μία εξέλιξη.
Η ώρα περνούσε, αλλά ο Ευκλείδης δεν έβλεπε πως
θα έφτανε σε χρόνο ρεκόρ στο υπουργικό. 

Ώσπου έφτασε η στιγμή που ο γέροντας του ζήτησε να κλείσει τα μάτια. Ο Ευκλείδης ένιωσε βαθιά ικανοποιημένος από το γεγονός ότι ο Θεός θα αποκάλυπτε και στα δικά του μάτια το θαύμα της τηλεμεταφοράς και έκλεισε τα μάτια του αφήνοντας ένα γλυκό χαμόγελο να του ξεφύγει και να του γλυκάνει το πρόσωπο. Τηλεμεταφορά είχε δει μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Που να το φανταζότανε ότι υπήρχε κάτι τέτοιο στα αλήθεια. Δόξα και τιμή στους φίλους του Νίκου Παππά.

Περίμενε να μεταφερθεί στο υπουργικό, αλλά μεταφέρθηκε στο μέλλον, έπειτα από είκοσι ολόκληρα χρόνια! Και τι να δει; Τους τροϊκανούς να κάνουν ελέγχους τέσσερις φορές τον χρόνο, αντί για δύο που είναι στις μέρες μας και τα μνημόνια να είναι το μόνο επίσημο νομικό έγγραφο της χώρας. 

Ξύπνησε πανικόβλητος και κοίταξε τον γέροντα στα μάτια. «Μνημόνια για πάντα», τον ρώτησε με αγωνία. «Μέχρι να σβήσει ο ήλιος παιδί μου» του αποκρίθηκε εκείνος…

  Θανάσης Μαυρίδης-liberal.gr