Ποιος είναι ο συνηθέστερος λόγος;
Τα
παιδιά μεταξύ ηλικίας 6-8 βρίσκονται στην αρχή του σχολείου και
ανακαλύπτουν νέες λέξεις και φράσεις από τους συνομήλικούς τους, ενώ
αντιλαμβάνονται διαφορετικά τον εαυτό τους μέσα από την αντίδραση
απέναντι στους γονείς τους.
Ίσως το κάνουν για να ελέγξουν τα όριά τους και να δουν μέχρι πού μπορεί να φτάσει αυτή η αντίδραση.
Σύμφωνα με τους ψυχολόγους όμως, ο συνηθέστερος λόγος για αυτήν τη συμπεριφορά είναι για να εκφράσουν το θυμό, το φόβο, τον εκνευρισμό ή τη στενοχώρια τους. Αν βιώνει μία μεταβατική περίοδο, όπως είναι ο ερχομός του δεύτερου μωρού, το κάνει για να λάβει οποιαδήποτε αντίδραση από εσάς. Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά που πηγαίνουν σχολείο, μπορεί να είναι δέκτες bullying και να μην θέλουν να το συζητήσουν μαζί σας.
Υπάρχει πρόληψη για αυτήν τη συμπεριφορά; Αν εντοπίζετε ότι το παιδί αντιδρά έτσι σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, μπορείτε να λύσετε το πρόβλημα έτσι ώστε να μην διογκωθεί αργότερα. Αν, για παράδειγμα, θυμώνει όταν του ζητάτε να στρώσει το κρεβάτι του ενώ κάνει κάτι άλλο, μπορείτε να του δώσετε προειδοποίηση 5 λεπτά πριν.
Θέστε κάποια όρια. Μπορείτε να πείτε στο παιδί ότι οι άσχημες λέξεις και οι χαρακτηρισμοί δεν είναι αποδεκτοί στο σπίτι και ότι κάποιες συμπεριφορές που είναι ειρωνικές σας κάνουν να στενοχωριέστε.
Κάντε την έρευνά σας. Τα μικρά παιδιά τείνουν να μιμούνται τις συμπεριφορές που βλέπουν γύρω τους. Ανακαλύψτε ποιες τηλεοπτικές εκπομπές βλέπει και εξηγήστε ότι αυτές οι εκφράσεις δεν είναι και τόσο αστείες στην πραγματικότητα.
Διατηρήστε την ψυχραιμία σας. Μην αντιδράτε ποτέ υπερβολικά στην έντονη συμπεριφορά του παιδιού. Πείτε απλά ότι ‘νομίζω ότι μπορείς να βρεις έναν καλύτερο τρόπο για να το πεις αυτό’. Το σημαντικότερο όλων όμως είναι να θέσετε εσείς το παράδειγμα με τη δική σας συμπεριφορά.
Ανταποκριθείτε άμεσα στην ανάγκη του. Αντί να θυμώσετε και να το μαλώσετε, δείξτε του αμέσως ότι καταλαβαίνετε γιατί μιλά έτσι με φράσεις όπως ‘πρέπει να είσαι πολύ θυμωμένος αυτήν τη στιγμή, έτσι;’ Ή ‘μήπως έχεις θυμώσει επειδή σταμάτησα το παιχνίδι σου και σου ζήτησα να μαζέψεις τις κάλτσες σου’; Έτσι εντοπίζετε το πρόβλημα, το αντιλαμβάνεται και το ίδιο το παιδί και μαθαίνει σιγά σιγά να το εκφράζει αλλιώς.
Μάθετε πότε πρέπει να κωφεύετε. Αν βλέπετε ότι αυτή η συμπεριφορά συνεχίζεται, μην απαντήσετε και φυσικά μην φύγετε από το χώρο. Περιμένετε μέχρι να τελειώσει το ξέσπασμα και εξηγήστε του μετά ότι αυτή η συμπεριφορά είναι ανεπίτρεπτη και θα υπάρξουν συνέπειες, όπως στέρηση της τηλεόρασης ή του αγαπημένου του παιχνιδιού.
Να αναγνωρίζετε πάντοτε την καλή συμπεριφορά. Τα παιδιά που ακούνε μπράβο, παίρνουν πολλές αγκαλιές και λαμβάνουν εκτίμηση ως προσωπικότητες, δεν έχουν την ανάγκη να εκφράζονται μέσω της επιθετικότητας και με το να αντιμιλούν. Περάστε ποιοτικό χρόνο με το παιδί, κάντε μαζί δραστηριότητες και δείξτε του πόσο σημαντικό είναι για εσάς
Ίσως το κάνουν για να ελέγξουν τα όριά τους και να δουν μέχρι πού μπορεί να φτάσει αυτή η αντίδραση.
Σύμφωνα με τους ψυχολόγους όμως, ο συνηθέστερος λόγος για αυτήν τη συμπεριφορά είναι για να εκφράσουν το θυμό, το φόβο, τον εκνευρισμό ή τη στενοχώρια τους. Αν βιώνει μία μεταβατική περίοδο, όπως είναι ο ερχομός του δεύτερου μωρού, το κάνει για να λάβει οποιαδήποτε αντίδραση από εσάς. Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά που πηγαίνουν σχολείο, μπορεί να είναι δέκτες bullying και να μην θέλουν να το συζητήσουν μαζί σας.
Υπάρχει πρόληψη για αυτήν τη συμπεριφορά; Αν εντοπίζετε ότι το παιδί αντιδρά έτσι σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, μπορείτε να λύσετε το πρόβλημα έτσι ώστε να μην διογκωθεί αργότερα. Αν, για παράδειγμα, θυμώνει όταν του ζητάτε να στρώσει το κρεβάτι του ενώ κάνει κάτι άλλο, μπορείτε να του δώσετε προειδοποίηση 5 λεπτά πριν.
Θέστε κάποια όρια. Μπορείτε να πείτε στο παιδί ότι οι άσχημες λέξεις και οι χαρακτηρισμοί δεν είναι αποδεκτοί στο σπίτι και ότι κάποιες συμπεριφορές που είναι ειρωνικές σας κάνουν να στενοχωριέστε.
Κάντε την έρευνά σας. Τα μικρά παιδιά τείνουν να μιμούνται τις συμπεριφορές που βλέπουν γύρω τους. Ανακαλύψτε ποιες τηλεοπτικές εκπομπές βλέπει και εξηγήστε ότι αυτές οι εκφράσεις δεν είναι και τόσο αστείες στην πραγματικότητα.
Διατηρήστε την ψυχραιμία σας. Μην αντιδράτε ποτέ υπερβολικά στην έντονη συμπεριφορά του παιδιού. Πείτε απλά ότι ‘νομίζω ότι μπορείς να βρεις έναν καλύτερο τρόπο για να το πεις αυτό’. Το σημαντικότερο όλων όμως είναι να θέσετε εσείς το παράδειγμα με τη δική σας συμπεριφορά.
Ανταποκριθείτε άμεσα στην ανάγκη του. Αντί να θυμώσετε και να το μαλώσετε, δείξτε του αμέσως ότι καταλαβαίνετε γιατί μιλά έτσι με φράσεις όπως ‘πρέπει να είσαι πολύ θυμωμένος αυτήν τη στιγμή, έτσι;’ Ή ‘μήπως έχεις θυμώσει επειδή σταμάτησα το παιχνίδι σου και σου ζήτησα να μαζέψεις τις κάλτσες σου’; Έτσι εντοπίζετε το πρόβλημα, το αντιλαμβάνεται και το ίδιο το παιδί και μαθαίνει σιγά σιγά να το εκφράζει αλλιώς.
Μάθετε πότε πρέπει να κωφεύετε. Αν βλέπετε ότι αυτή η συμπεριφορά συνεχίζεται, μην απαντήσετε και φυσικά μην φύγετε από το χώρο. Περιμένετε μέχρι να τελειώσει το ξέσπασμα και εξηγήστε του μετά ότι αυτή η συμπεριφορά είναι ανεπίτρεπτη και θα υπάρξουν συνέπειες, όπως στέρηση της τηλεόρασης ή του αγαπημένου του παιχνιδιού.
Να αναγνωρίζετε πάντοτε την καλή συμπεριφορά. Τα παιδιά που ακούνε μπράβο, παίρνουν πολλές αγκαλιές και λαμβάνουν εκτίμηση ως προσωπικότητες, δεν έχουν την ανάγκη να εκφράζονται μέσω της επιθετικότητας και με το να αντιμιλούν. Περάστε ποιοτικό χρόνο με το παιδί, κάντε μαζί δραστηριότητες και δείξτε του πόσο σημαντικό είναι για εσάς