Η επιχείρηση «ξαπλώστρα» στις παραλίες έχει εγκαινιαστεί εδώ και πολλά χρόνια, αλλά εσχάτως έχει σχεδόν γίνει κανόνας ακόμα και σε παραλίες που μέχρι πρότινος είχαν τη φήμη «ερημικής γωνιάς».
Το κράτος, από τη δεκαετία του ‘80, παραχωρεί στους δήμους το δικαίωμα να τοποθετούν ομπρέλες και ξαπλώστρες στις παραλίες ή να υπενοικιάζουν αυτή τη δραστηριότητα σε ιδιώτες. Με τον καιρό, η πρακτική αυτή, που αποδείχθηκε άκρως προσοδοφόρα ειδικά στις τουριστικές παραλίες, τείνει να αποκτήσει διαστάσεις επιδημίας, με τις ομπρέλες και τις ξαπλώστρες να καλύπτουν κάθε ελεύθερο τετραγωνικό παραλίας παρά τα όσα ορίζει η νομοθεσία.
Οι τιμές ενοικίασης ξεκινούν από 3 ευρώ το σετ και φτάνουν έως και τα… 50. Η συνήθης τιμή ωστόσο είναι 10 – 15 ευρώ στις δημοφιλείς παραλίες. Στις φθηνές περιπτώσεις, οι λουόμενοι στοιβάζονται ο ένας πάνω στον άλλον με τις πλαστικές καρέκλες και τα κουβαδάκια του διπλανού στο… κεφάλι.
Τα έσοδα από την υπενοικίαση ποικίλλουν από δήμο σε δήμο, ανάλογα βέβαια και με την «αξία» της παραλίας που υπενοικιάζεται. Κάποιοι δήμοι, μάλιστα, στη σύμβαση που υπογράφουν βάζουν πλαφόν στην τιμή της «ξαπλώστρας». Όμως, όπως οι ίδιοι ομολογούν, το όριο δεν τηρείται. Σε αυτή την περίπτωση, μόνο έπειτα από καταγγελίες πολιτών μπορεί να παρέμβει το ΣΔΟΕ και όχι ο δήμος.
Σε κάποιους δήμους πάλι τα πράγματα έχουν κυριολεκτικά ξεφύγει, καθώς οι υψηλές τιμές στην παραλία σημαίνουν και περισσότερα χρήματα για τα ταμεία τους.
