Βουρ στον πατσά να δανειζόμαστε για να λαϊκίσουμε. Για να διορίσουμε κομματικούς φίλους, για να δώσουμε παροχές σε ομάδες με συνδικαλιστές του κόμματος. Για να δώσουμε παροχές για να πάρουμε ψήφους .Να διορίσουμε (αργόμισθο) κόσμο “να φάει ψωμάκι” από τον κρατικό κορβανά! Να πάρουμε “αγκαλιά” τις προβληματικές επιχειρήσεις που οι ιδιοκτήτες τους ξεφορτώθηκαν γιατί ήταν ζημιογόνες και τις φορτώθηκε ο φορολογούμενος. Σπατάλες! Σπατάλες στα υπουργεία, σπατάλες στα ταξίδια υπουργών και πρωθυπουργών (συχνά με τις συζύγους, μήπως τους ξεφύγουν οι τελευταίες κρεασιόν των μόδιστρων), με τσούρμο παρατρεχάμενων, άλλος να βαστάει την τσάντα, άλλος την ομπρέλλα, άλλος τη βαλίτσα, άλλος ν’ ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου, άλλος να κάνει τα τηλεφωνήματα, άλλος να κρατά σημειώσεις… Σπατάλες στα έργα και στα “έργα” για να φάνε …παντεσπάνι οι δικοί μας εργολάβοι (να δώσουν και το κάτι τίς τους στους εθνοπατέρες ή κρατικούς υπαλλήλους που βοήθησαν στη δημοπρασία!).
Και ήρθαν κι οι ολυμπιακοί αγώνες…. Και γλεντήσαμε μ’ εκείνο το τρισκαταραμένο “…and the winner is Athens” και χόρεψαν αγκαλιά Γιάννα και Αβραμόπουλος και οι νουνεχείς είπαν “αλλοίμονό μας” και “μαύρο φίδι που μας έφαγε” και άλλα τέτοια, αλλά όλοι εδώ είχαν μεθύσει με τη “δόξα των προγόνων” και με άλλα τέτοια φαιδρά. Και άρχισε το πανυγήρι της σπατάλης!
Και ένας λαός που δεν παράγει τίποτα σχεδόν, εκτός από CO2 από τα αυτοκίνητα και ηλεκτρομαγνητική αντινοβολία από τα κινητά, επιδόθηκε σε αλόγιστη σπατάλη πόρων. Και όταν σπαταλάς από κάπου πρέπει να τα πάρεις. Και όταν τα ζητάς με “σωστούς” τρόπους (πορείες και κλείσιμο δρόμων, απεργίες, κ.α.) τελικά τα παίρνεις από το κράτος κι αυτό από τους τραπεζίτες που δανείζουν!
‘Ένας λαός που, με κριτήριο την παραγωγική του ικανότητα, θα έπρεπε να ζει σε άφατη λιτότητα, ζει σε άφατη χλιδή!
Με διακοπές στα εξωτερικά, με 2-4 αυτοκίνητα σε κάθε οικογένεια (τα παιδιά πρέπει να έχουν δικό τους όχημα από τα 18 και τα ΜΜΜ είναι άδεια!), με εισαγόμενες φίρμες ρούχων, παπουτσιών, τσαντών, γραβατών, ακόμα και ζωνών.
Με εισαγόμενα τα ραπανάκια, τις τομάτες, τις πατάτες, τα λάχανα, τα λεμόνια, τα πορτοκάλια, τα σταφύλια, το ψωμί, τα τυριά, τα βούτυρα, τα κρασιά, τα άνθη, ενώ υποτίθεται ότι είμαστε ένας γεωργικός λαός!
Πώς διάολο περιμένουμε να προκόψουμε χωρίς να παράγουμε αδέρφια; Και τα λιγοστά έσοδα από τη ναυτιλία, τον τουρισμό και τις ελάχιστες, πλέον εξαγωγές, τι να προλάβουν να καλύψουν από τη χλίδα της Ελληνικής οικογένειας;
Τι είπατε; Εϊμαστε οι πιό σκληρά εργαζόμενοι της Ευρώπης;
Ναι αλήθεια είναι αυτό, αλλά αν υπολογίσετε ότι περίπου οι μισοί από εμάς είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι (δουλειά μηδέν) και οι άλλοι μισοί εργαζόμαστε σκληρά για να αντιμετωπίσουμε τη γραφειοκρατία που οι άλλοι μισοί παράγουν και για να πληρώσουμε τις μίζες που αυτοί μας παίρνουν, το αποτέλεσμα είναι προφανές!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
