Τοποθέτηση του Δημήτρη Κουσελά για το σιδηροδρομικό δίκτυο της Πελοποννήσου.

Ο βουλευτής Μεσσηνίας του ΠΑΣΟΚ κ. Δημήτρης Κουσελάς, προσκλήθηκε και συμμετείχε στη Συνέντευξη Τύπου των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων, των ΟΤΑ και όλων των φορέων της Πελοποννήσου, που έγινε στην Αθήνα για τον Σιδηρόδρομο της Πελοποννήσου. Στη συνέχεια παραθέτουμε τα βασικά σημεία της τοποθέτησης του Μεσσήνιου βουλευτή, τοποθέτηση την οποία θα έκανε, εάν οι διοργανωτές της εκδήλωσης έδιναν τον λόγο και στους παριστάμενους βουλευτές. . « Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, σε μια κρίσιμη στιγμή για τον σιδηρόδρομο πανελλαδικά και ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο, για να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να συντονίσουμε τα βήματά μας για τη σωτηρία και την ανάπτυξη του πιο ασφαλούς, οικονομικού και οικολογικού μέσου μεταφοράς που διαθέτει η χώρα. Για όλους εμάς στην Πελοπόννησο, το σιδηροδρομικό δίκτυο δεν αποτελεί μόνο αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας, της παράδοσης και του πολιτισμού μας. Είναι μια αναγκαία αναπτυξιακή υποδομή, αν πραγματικά θέλουμε ανάπτυξη με ποιότητα και σεβασμό στο περιβάλλον.΄ Ωστόσο, η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο μέσο αυτό, είναι εξαιρετικά άσχημη. Τα 9,5 δις χρέη του ΟΣΕ θα αποτελούν από εδώ και πέρα, κομμάτι του δημόσιου χρέους της χώρας. Η σχέση εσόδων-εξόδων παραμένει 1 προς 4 και, με βάση το Μνημόνιο Στήριξης της χώρας από Ε.Ε.-Ε.Κ.Τ.-Δ.Ν.Τ, μέχρι το τέλος Ιουνίου πρέπει να υπάρξει χρονοδιάγραμμα εξυγίανσης ολόκληρου του σιδηροδρομικού δικτύου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αυτή η ζοφερή εικόνα είναι το επιστέγασμα εσφαλμένων επιλογών και παραλείψεων του παρελθόντος, φαινομένων κακοδιοίκησης και διαφθοράς, που είχαν ως αποτέλεσμα:
-την απαξίωση και τη συρρίκνωση των δρομολογίων στην Πελοπόννησο (φθάσαμε λ.χ. στο σημείο για να μεταβεί κάποιος από την Κυπαρισσία στην Αθήνα, να χρειάζεται 4 (!) μετεπιβιβάσεις, αλλά και την κατάργηση των εμπορευματικών μεταφορών, με προφανές όφελος για τα ανταγωνιστικά συμφέροντα.
- ο εκσυγχρονισμός και η αξιοποίηση της μετρικής γραμμής Κορίνθου-Τρίπολης-Καλαμάτας, να καταντήσει «γεφύρι της ‘Αρτας» και να κλείσει επί χρόνια η συγκεκριμένη γραμμή, παρά τη συμβατική υποχρέωση της χώρας στην Ε.Ε. τα έργα να γίνουν «εν λειτουργία».
- οι εργαζόμενοι του ΟΣΕ να διαβιούν σε καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας και αβεβαιότητας.
- την εγκατάλειψη του Δυτικού Σιδηροδρομικού ‘Αξονα, που ήταν έργο πνοής για την ένταξη της χώρας στα ευρωπαϊκά δίκτυα συνδυασμένων μεταφορών.
Οι ευθύνες για όλα αυτά, είναι διαχρονικές. Και είναι πραγματικά κρίμα να βρισκόμαστε σήμερα μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, που πολύ φοβάμαι ότι έχει σε μεγάλο βαθμό υποθηκεύσει το μέλλον, όταν, με τις αυξημένες τιμές βενζίνης και διοδίων, ο σιδηρόδρομος θα μπορούσε να είναι μια διέξοδος για ασφαλή και σαφώς πιο οικονομική μεταφορά προϊόντων και επιβατών.
Για αυτά τα θέματα, έχω ήδη ζητήσει, γραπτά και προφορικά, από τον Υπουργό Μεταφορών κ. Ρέππα να γίνει συνάντησή του με τους βουλευτές και τους φορείς.
Το πλαίσιο, με βάση το οποίο νομίζω πως θα πρέπει να κινηθούμε είναι:
* Να διασφαλιστούν τουλάχιστον 2 δρομολόγια (1 πρωϊ- 1 βράδυ) στη γραμμή Καλαμάτα-Πάτρα-Κόρινθος.
* Να ολοκληρωθεί επιτέλους ο εκσυγχρονισμός της γραμμής Κορίνθου-Τρίπολης-Καλαμάτας. Αυτή η γραμμή δεν μπορεί να κλείσει, γιατί διατέθηκαν γι’ αυτήν 66 εκ. ευρώ από εθνικούς και κοινοτικούς πόρους, θα μπορούσε μάλιστα να υπάρξει και τουριστική αξιοποίησή της.
* Να πέσει ιδιαίτερο βάρος στη λειτουργία των προαστιακών γραμμών Μεσσήνης, ΤΕΙ, Κυπαρισσίας, που θα πρέπει να στηριχθούν με ουσιαστική συμμετοχή και συμβολή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
* Να ανατεθεί η μελέτη για τη γραμμή Πύργος-Κυπαρισσία-Καλαμάτα, ώστε να γίνει μονή γραμμή κανονικού πλάτους ηλεκτρικού σιδηροδρόμου. ‘Ήδη έχει δρομολογηθεί μελέτη για γραμμή κανονικού πλάτους μέχρι τον Πύργο και δεν έχει ούτε νόημα ούτε λογική η γραμμή αυτή να μείνει «τυφλή» από τον Πύργο και κάτω.
Για να προωθήσουμε όλα τα παραπάνω, δεν αρκούν αποσπασματικές εκδηλώσεις και διαβήματα διαμαρτυρίας. Χρειάζεται η δημιουργία ενός κινήματος στήριξης του σιδηροδρόμου από τους φορείς, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τους βουλευτές και όλους τους πολίτες, για ένα μεταφορικό μέσο που δεν ανήκει στο παρελθόν, αλλά ανοίγει παράθυρο στο μέλλον μιας ποιοτικής, αειφόρου και βιώσιμης ανάπτυξης για ολόκληρη την Πελοπόννησο.»