Η φράση αυτή θά μπορούσε νά έχει ειπωθεί από τούς εκπροσώπους των εργοδοτικών οργανώσεων στίς συζητήσεις τους μέ τήν κυβέρνηση. Καί ίσως νά έχει ειπωθεί. Άλλωστε παρεμφερείς δηλώσεις έχουν γίνει.
Τί συμβαίνει όμως μέ τόν δημόσιο τομέα; Γιατί αυτό τό μένος εναντίον του; Τί συμβαίνει καί ξαφνικά γηραιοί αποσυρθέντες πολιτικοί ξαναβγαίνουν στά κανάλια καί ζητούν μειώσεις μισθών καί απολύσεις στό δημόσιο; Ο ένας μάλιστα προσδιορίζοντας καί τό νούμερο; 300.000 νά απολυθούν δηλώνει ρηξικέλευθα! Χωρίς καί νά προσδιορίζει όμως από ποιό τομέα τού δημοσίου νά απολυθούν. Από τους εκπαιδευτικούς; Τούς στρατιωτικούς; Τά σώματα ασφαλείας; Τούς γιατρούς τού ΕΣΥ; Τούς μηχανικούς; Τούς γεωπόνους; Τούς εφοριακούς; Τούς τελωνειακούς; Τούς οικονομολόγους; Τούς δασολόγους; Τούς ιχθυολόγους; Τούς γεωλόγους; Τούς περιβαλλοντολόγους; Τούς συγκοινωνιολόγους; Τούς αρχαιολόγους; Ή μήπως τούς φύλακες αρχαιολογικών χώρων; Από ποιούς; Μήπως από τούς διοικητικούς υπαλλήλους τού ΙΚΑ; Μήπως από τούς διοικητικούς τού ΟΑΕΔ; Μήπως από τους νοσηλευτές; Τούς οδηγούς καί συνοδούς του ΕΚΑΒ; Τούς ψυχολόγους καί ψυχίατρους των αποκεντρωμένων υπηρεσιών ψυχικής υγείας μήπως; Μήπως τά στελέχη τών κέντρων απεξάρτησης; Τούς κοινωνικούς λειτουργούς; Τούς υπαλλήλους τής δικαιοσύνης; Ποιούς; Ποιοί από τούς παραπάνω είναι άχρηστοι; Ποιές υπηρεσίες που στελεχώνουν οι παραπάνω ειδικότητες πρέπει νά καταργήσουμε ή νά ιδιωτικοποιήσουμε; Γιά νά γλυτώσουμε καί χρήματα; Τα σχολεία; Νά ξαναγυρίσουμε στά δίδακτρα; Τα νοσοκομεία; Νά πληρώνουμε εξέταστρα καί νοσήλεια χωρίς μάλιστα να γλιτώνουμε τό «φακελάκι»……, αφού αυτό (δηλαδή τά μαύρα χρήματα) κυρίως ανθεί στά ιδιωτικά νοσοκομεία; Νά καταργήσουμε τήν αρχαιολογική υπηρεσία; Τή δασική υπηρεσία γιά νά ξεμπερδεύουμε καί μέ τά δάση καί τίς φωτιές; Νά καταργήσουμε τή μονιμότητα καί νά ξαναγυρίσουμε στίς αρχές του 20ου αιώνα όπου τό κάθε κόμμα που ανέβαινε στήν εξουσία απέλυε όλους τους προηγούμενους υπαλλήλους καί προσελάμβανε δικούς του; Νά ξαναγυρίσουμε στήν πλατεία Κλαυθμώνος;
Γιά ένα πρέπει νά είμαστε σίγουροι. Άν όλες οι παραπάνω υπηρεσίες παίρναγαν στόν ιδιωτικό τομέα, οπότε αντί νά παρέχονται θά πουλιούνται, θά πληρώναμε πολλαπλάσια χρήματα, ατομικά ο καθένας γιά νά τίς εξασφαλίσουμε, από τους φόρους που πληρώνουμε τώρα. Απόδειξη; Τά διόδια στίς εθνικές οδούς. Πληρώνουμε λιγώτερα τώρα που οι δρόμοι έχουν ιδιωτικοποιηθεί; Ή μήπως πληρώνουμε λιγώτερα στα ιδιωτικοποιημένα αεροδρόμια καί λιμάνια;
Νά ξαναγυρίσουμε όμως στό αρχικό ερώτημα: Γιατί αυτό τό μένος εναντίον του; Γιά διάφορους λόγους:
1) Διότι αποτελεί πλέον, μετά τή συντριβή τών δικαιωμάτων τών εργαζομένων στόν ιδιωτικό τομέα, τόν μοναδικό χώρο στήν κοινωνία όπου ακόμα υπάρχει ωράριο, όπου δέν βασιλεύει η αυθαιρεσία τού εργοδότη, όπου δέν απολύεται ο εργαζόμενος διότι έκανε απεργία ή διότι έτσι συμφέρει τόν εργοδότη, όπου δέν ισχύουν ακόμη οι ακραία εκμεταλλευτικές συνθήκες δουλειάς, όπου ο μισθός κατατατίθεται κανονικά στήν ώρα του. Αποτελεί κακό παράδειγμα γιά τούς εργαζόμενους τού ιδιωτικού τομέα ο δημόσιος.
2) Διότι οι έχοντες δέν θέλουν νά πληρώνουν φόρους. Γι αυτούς είναι συμφέρον νά αγοράζουν τίς υπηρεσίες που τώρα προσφέρει τό κράτος. Γιά τους συντριπτικά περισσότερους όμως, αυτό θά είναι μιά τεράστια υποβάθμιση τής ποιότητας τής ζωής τους. Εδώ νά σημειώσουμε καί κάτι άλλο. Νομίζει κανείς ότι η μισθολογική υποβάθμιση ή οι απολύσεις τών δημοσίων θά κάνουν καλό στήν αγορά; Άν αποσυρθούν ακόμα περισσότερο από τήν αγορά 700.000 χιλιάδες καταναλωτές αυτό θά κάνει καλό στά καταστήματα που κλείνουν; Στίς μικροεπιχειρήσεις καί στούς εργαζομένους τους;
3) Διότι ο ιδιωτικός τομέας θέλει νά επωφεληθεί από τά καταρτισμένα στελέχη τού δημοσίου. Θέλει νά υπάρχει μιά εφεδρεία επιστημονικών στελεχών από τήν οποία θά αντλεί φτηνό υψηλής ποιότητας εργατικό δυναμικό. Εξυπακούεται ότι κάτι τέτοιο θά συμπιέσει πρός τά κάτω τούς μισθούς καί θά κάνει ακόμα πιό σκληρές τίς συνθήκες εργασίας στόν ιδιωτικό τομέα. Ιδιαίτερα δέ θά θίξει τά καλά αμοιβόμενα σήμερα στελέχη του.
Μά θά μού πείτε πάνε όλα καλά στό δημόσιο; Λειτουργούν παραγωγικά οι δημόσιες υπηρεσίες; Όχι βέβαια. Αλλά γι αυτό δέν φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι. Φταίνε οι πολιτικοί τών κομμάτων εξουσίας καί οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες που ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ νά λειτουργεί σωστά τό κράτος. Γιατί άν λειτουργεί σωστά, γίνονται δύσκολες οι μίζες καί οι κάθε είδους διευκολύνσεις. Φταίνε οι πολιτικοί τών κομμάτων εξουσίας πού θέλουν τό κράτος τσιφλίκι τους. Γι αυτό καί τό φορτώνουν κάθε φορά πού ανεβαίνουν στήν κυβέρνηση μέ στρατιές «συμβούλων» παχυλά αμοιβόμενων. Κάθε φορά πού κάποιο από τά κόματα του δικοματισμού παίρνει τήν εξουσία στήνει καί ένα πάρτυ γιά τά μικρομεσαία στελέχη του είς βάρος τού δημοσίου. Απίθανοι άνθρωποι παντελώς άσχετοι καταλαμβάνουν πόστα καί διοικούν, εκεί που θα έπρεπε κανείς νά βρίσκει σοβαρά στελέχη τής δημόσιας διοίκησης που μεταξύ τών άλλων θά εξασφάλιζαν καί τή συνέχεια τού κράτους.
Μήπως όμως οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι υπεράριθμοι; Δέν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμμα από αυτό. Η πρόσφατη απογραφή έδειξε ότι ο αριθμός τών υπαλλήλων τού δημόσιου τομέα στήν Ελλάδα υπολείπεται αναλογικά τού μέσου όρου στήν υπόλοιπη Ευρώπη. Ένα παράδειγμα μπορεί νά δώσει τό μέτρο: Οι εκπαιδευτικοί όλων τών βαθμίδων στήν Φινλανδία είναι: 100.000. Στήν Ελλάδα είναι 180.000 – 190.000. Ο πληθυσμός τής Φινλανδίας είναι: 5.325.115 τής Ελλάδας 11.262.539. Στήν Ελλάδα δηλαδή αναλογικά είναι λιγώτεροι οι εκπαιδευτικοί. Τά στοιχεία γιά τή Φινλανδία ελήφθησαν από τό σωματείο τών εκπαιδευτικών OAJ στό οποίο ανήκει τό 95% των εκπαιδευτικών αυτής τής χώρας.
Μέχρι τώρα αναφερόμασταν στόν στενό δημόσιο τομέα. Υπάρχουν όμως καί κάποιες ΔΕΚΟ πού δέν έχουν ακόμα ιδιωτικοποιηθεί. Εκεί τί συμβαίνει; Ξαφνικά ανακαλύπτονται ελλείμματα. Ελλείμματα στόν ΟΑΣΑ στόν ΟΣΕ κ.λ.π. Αυτό που παραλείπει νά πεί η προπαγάνδα όμως, είναι τό ότι στούς οργανισμούς αυτούς υπάρχει θεσμοποιημένη συμμετοχή τού κρατικού προυπολογισμού στά κόστη τους γιά κοινωνικούς λόγους. Γιά νά είναι τό εισιτήριο πιό φθηνό, γιά νά είναι τό ρεύμα πιό φθηνό, γιά νά πηγαίνει ο σιδηρόδρομος σέ ολιγάνθρωπες περιοχές, μικρά χωριά στά οποία δέν θα πήγαινε άν δέν υπήρχε αυτή η κρατική επιδότηση. Τί κάνει τώρα λοιπόν η κυβερνητική προπαγάνδα; Θεωρεί τήν θεσμοποιημένη κρατική συμμετοχή στόν προυπολογισμό αυτών τών ΔΕΚΟ έλλειμμα! Καί μάλιστα τήν αθετεί στέλνοντας τες νά δανείζονται χρήματα από τίς Τράπεζες μέ επιτόκιο αγοράς! Καί αυτό γιατί; Γιατί θέλει νά τίς ιδιωτικοποιήσει. Καί γιά νά τό πετύχει χωρίς πολιτικό κόστος, τίς κατασυκοφαντεί σύμφωνα μέ τήν παλιά δοκιμασμένη συνταγή. Μιλάει γιά υπερβολικές αμοιβές τού προσωπικού ενώ υπερβολικές εως προκλητικές είναι οι αμοιβές τών στελεχών τών διοικήσεών τους, πού διορίζονται από τήν εκάστοτε πολιτική εξουσία!
Τέλος υπάρχει καί μιά άλλη διάσταση που θά επρεπε νά λαμβάνεται σοβαρά υπ’ όψιν από αυτούς πού τόσο αβασάνιστα μιλάνε γιά συρρίκνωση τού δημόσιου τομέα στήν Ελλάδα. Έχει σχέση μέ τά εθνικά λεγόμενα θέματα. Όπως μαθαίνουμε από τήν σχετική ειδησεογραφία, αυτή τή στιγμή φαίνεται ότι διεξάγεται μέ εντατικό ρυθμό διάλογος μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας γιά τά θέματα του Αιγαίου. Παρακάμπτουμε τό θέμα, τού ότι σέ εποχή αδυναμίας (ας μή ξεχνάμε τή δήλωση του πρωθυπουργού περί περιορισμού τής εθνικής κυριαρχίας μας από τους δανειστές), δέν συζητάς μέ γείτονες όπως οι Τούρκοι οι οποίοι έχουν τήν τακτική νά δημιουργούν προβλήματα καί στή συνέχεια νά διαπραγματεύονται τήν άρση τους ζητώντας παραχωρήσεις από τήν άλλη μεριά. Σά νά λέμε δηλαδή, νά έρχεται ο γείτονάς σου ξαφνικά καί νά ρίχνει μπάζα στήν αυλή σου, στή συνέχεια δέ μετά τίς διαμαρτυρίες σου καί εν ονόματι τής «καλής γειτονίας», νά σου ζητάει διαπραγματεύσεις γιά τήν απόσυρση τών μπάζων ζητώντας σου ανταλλάγματα.
Κάποια στιγμή είναι αρκετά πιθανό λοιπόν, νά έρθει συμφωνία μέ τήν Τουρκία η οποία βέβαια θά πρέπει νά κυρωθεί από τή Βουλή ή να κατέβει στόν λαό μέ δημοψήφισμα. Τί θά συμβεί άν δέν κυρωθεί; Πώς θά αντιδράσουν οι Τούρκοι; Μήπως λαμβάνοντας υπ’ όψιν τόν δυσμενή γιά μάς συσχετισμό δυνάμεων του παρόντος προχωρήσουν σέ θερμό επεισόδιο προκειμένου νά επιβάλλουν λύσεις τής αρεσκείας τους; Πολύ περισσότερο αφού θά υπάρχει καί η συμφωνία στό τραπέζι; Καί τότε πώς θά αντιδράσουμε μέ διαλυμένο τόν δημόσιο τομέα καί διχασμένη τήν κοινωνία; Ο ιδιωτικός τομέας θά κινητοποιήσει τόν κόσμο; Μήπως ακούγονται εξωπραγματικά όλα αυτά; Έχουν ξαναγίνει όμως. Ας θυμηθούμε τό 1974 καί τήν Κύπρο.
