της Ηρώς Κουνάδη
«Υπάρχουν κυνηγοί φαντασμάτων στην Αθήνα;».
Στη μηνιαία σύσκεψη, η υπόλοιπη συντακτική ομάδα με κοιτάει λες και μόλις είπα ότι υπάρχει πετρέλαιο στο αθηναϊκό υπέδαφος. Αν υπάρχουν στην Αθήνα ιστορίες όπως αυτές για τη Δούκισσα της Πλακεντίας, το Ξενία της Πάρνηθας ή τη Σπηλιά του Νταβέλη, δεν θα υπάρχουν και άνθρωποι που ερευνούν πώς και γιατί μας προέκυψαν οι ιστορίες αυτές; «Κυνηγός φαντασμάτων», επαναλαμβάνει χαμογελώντας την ορολογία μου ένας από αυτούς, ο Γιώργος Αδαμόπουλος. «Όρος κι αυτός! Πιο γραφικός πεθαίνεις».
Κάθε αρχή και δύσκολη;
«Παρακολουθούσα σειρές με παράξενα φαινόμενα, από μικρός» μου λέει ο Θανάσης Αυγίκος, ιδρυτικό μέλος της W Researching, της ομάδας που ασχολείται περισσότερο ενεργά με το ghost hunting στην Αθήνα, και αρθρογράφος στο περιοδικό Φαινόμενα. «Είδα ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι σε κάποιες διακοπές στο εξοχικό μας, στην Ερέτρια, και σκέφτηκα γιατί να μην αρχίσω κι εγώ κάτι τέτοιο από τη στιγμή που δεν υπάρχει στην Ελλάδα;».
Η W Researching ιδρύθηκε το καλοκαίρι του 2010, και πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε μαζί με το περιοδικό Φαινόμενα του Ελεύθερου Τύπου ένα ντοκιμαντέρ με τις έρευνές της στο Ξενία της Πάρνηθας. Τα πέντε μέλη της, από 17 έως 29 ετών, μοιράζονται την ίδια αγάπη και την ίδια περιέργεια για τα παραφυσικά φαινόμενα.
«Τον άνθρωπο πάντα τον έλκει το άγνωστο» λέει ο Γιώργος Αδαμόπουλος, συνεργάτης τόσο της W όσο και της Alpha Research Team του Άλκη Αϊβάζη, μιας από τις πρώτες ομάδες που ασχολήθηκαν ενεργά με το ghost hunting στην Αθήνα (η οποία όμως δεν είναι πια ενεργή) και αρθρογράφος στο περιοδικό Mystery. «Το ghost hunting είναι ουσιαστικά η πρακτική εφαρμογή διάφορων θεωριών, για τις οποίες διάβαζα πάρα πολλά χρόνια. Ξεκίνησα θέλοντας να μάθω κατά πόσο ισχύουν όλα αυτά».
της Ηρώς Κουνάδη
«Υπάρχουν κυνηγοί φαντασμάτων στην Αθήνα;». Στη μηνιαία σύσκεψη, η υπόλοιπη συντακτική ομάδα με κοιτάει λες και μόλις είπα ότι υπάρχει πετρέλαιο στο αθηναϊκό υπέδαφος. Αν υπάρχουν στην Αθήνα ιστορίες όπως αυτές για τη Δούκισσα της Πλακεντίας, το Ξενία της Πάρνηθας ή τη Σπηλιά του Νταβέλη, δεν θα υπάρχουν και άνθρωποι που ερευνούν πώς και γιατί μας προέκυψαν οι ιστορίες αυτές; «Κυνηγός φαντασμάτων», επαναλαμβάνει χαμογελώντας την ορολογία μου ένας από αυτούς, ο Γιώργος Αδαμόπουλος. «Όρος κι αυτός! Πιο γραφικός πεθαίνεις».
Πώς ακριβώς γίνεται ένα κυνήγι φαντασμάτων; Μην φανταστείτε τραπεζάκια, πίνακες Wicca και κεριά που καίνε στο μισοσκόταδο. Οι ομάδες πηγαίνουν συνήθως σε σπίτια ή άλλους χώρους στους οποίους τις καλούν οι ένοικοι, οι οποίοι έχουν παρατηρήσει ασυνήθιστα φαινόμενα –ή σε χώρους όπως το Ξενία της Πάρνηθας και το Νοσηλευτικό Ίδρυμα Εμπορικού Ναυτικού στα Μελίσσια, τους οποίους οι διηγήσεις θέλουν στοιχειωμένους. Ο εξοπλισμός είναι κατά βάση ηλεκτρονικός: αποτελείται από κάμερες, σταθερές και στο χέρι, ψηφιακά κασσετοφωνάκια, τα οποία έχουν τη δυνατότητα να καταγράψουν ήχους που δεν πιάνει το ανθρώπινο αυτί, συσκευές που μετρούν τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία (και οι οποίες λέγονται EMF), ψηφιακά θερμόμετρα και ενίοτε ράβδους όπως εκείνες που χρησιμοποιούσαν οι ραβδοσκόποι.
«Πριν πάμε να ερευνήσουμε ένα χώρο θα ψάξουμε τη βιβλιογραφία για να μάθουμε την ιστορία του» εξηγεί ο Θανάσης, που είναι ο μικρότερος της παρέας, μόλις 17 χρονών. «Αν είναι ένα σπίτι που απλά το εγκατέλειψαν, δεν έχει κανένα νόημα να πάμε. Αν είναι ένα σπίτι στο οποίο έχει συμβεί κάποιος θάνατος, κάποια βίαιη πράξη, δολοφονία ή κάτι τέτοιο, είναι μέρος όπου έχει υπάρξει πόνος. Σύμφωνα με τις θεωρίες περί πνευμάτων, όπου υπάρχει πόνος αποτυπώνεται μια ενέργεια στον χώρο. Αυτή την ενέργεια προσπαθούμε να καταγράψουμε. Δεν είναι, δηλαδή, ότι θα πάμε, θα ανοίξουμε μια κάμερα, και θα εμφανιστεί μπροστά μας το φάντασμα. Αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες. Ενέργεια μπορεί να είναι, για παράδειγμα, ένας θόρυβος».
«Τα ονομάζουμε φαντάσματα γιατί έτσι έχει συνηθίσει να τα λέει ο κόσμος» προσθέτει ο Αντώνης Σκαραμαγκάς, μέλος επίσης της W Researching. «Φάντασμα μπορεί να είναι οτιδήποτε: ενέργεια, πνεύμα, ή φαινόμενο poltergeist για παράδειγμα». in2life.gr
«Υπάρχουν κυνηγοί φαντασμάτων στην Αθήνα;».
Στη μηνιαία σύσκεψη, η υπόλοιπη συντακτική ομάδα με κοιτάει λες και μόλις είπα ότι υπάρχει πετρέλαιο στο αθηναϊκό υπέδαφος. Αν υπάρχουν στην Αθήνα ιστορίες όπως αυτές για τη Δούκισσα της Πλακεντίας, το Ξενία της Πάρνηθας ή τη Σπηλιά του Νταβέλη, δεν θα υπάρχουν και άνθρωποι που ερευνούν πώς και γιατί μας προέκυψαν οι ιστορίες αυτές; «Κυνηγός φαντασμάτων», επαναλαμβάνει χαμογελώντας την ορολογία μου ένας από αυτούς, ο Γιώργος Αδαμόπουλος. «Όρος κι αυτός! Πιο γραφικός πεθαίνεις».
Κάθε αρχή και δύσκολη;
«Παρακολουθούσα σειρές με παράξενα φαινόμενα, από μικρός» μου λέει ο Θανάσης Αυγίκος, ιδρυτικό μέλος της W Researching, της ομάδας που ασχολείται περισσότερο ενεργά με το ghost hunting στην Αθήνα, και αρθρογράφος στο περιοδικό Φαινόμενα. «Είδα ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι σε κάποιες διακοπές στο εξοχικό μας, στην Ερέτρια, και σκέφτηκα γιατί να μην αρχίσω κι εγώ κάτι τέτοιο από τη στιγμή που δεν υπάρχει στην Ελλάδα;».
Η W Researching ιδρύθηκε το καλοκαίρι του 2010, και πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε μαζί με το περιοδικό Φαινόμενα του Ελεύθερου Τύπου ένα ντοκιμαντέρ με τις έρευνές της στο Ξενία της Πάρνηθας. Τα πέντε μέλη της, από 17 έως 29 ετών, μοιράζονται την ίδια αγάπη και την ίδια περιέργεια για τα παραφυσικά φαινόμενα.
«Τον άνθρωπο πάντα τον έλκει το άγνωστο» λέει ο Γιώργος Αδαμόπουλος, συνεργάτης τόσο της W όσο και της Alpha Research Team του Άλκη Αϊβάζη, μιας από τις πρώτες ομάδες που ασχολήθηκαν ενεργά με το ghost hunting στην Αθήνα (η οποία όμως δεν είναι πια ενεργή) και αρθρογράφος στο περιοδικό Mystery. «Το ghost hunting είναι ουσιαστικά η πρακτική εφαρμογή διάφορων θεωριών, για τις οποίες διάβαζα πάρα πολλά χρόνια. Ξεκίνησα θέλοντας να μάθω κατά πόσο ισχύουν όλα αυτά».
της Ηρώς Κουνάδη
«Υπάρχουν κυνηγοί φαντασμάτων στην Αθήνα;». Στη μηνιαία σύσκεψη, η υπόλοιπη συντακτική ομάδα με κοιτάει λες και μόλις είπα ότι υπάρχει πετρέλαιο στο αθηναϊκό υπέδαφος. Αν υπάρχουν στην Αθήνα ιστορίες όπως αυτές για τη Δούκισσα της Πλακεντίας, το Ξενία της Πάρνηθας ή τη Σπηλιά του Νταβέλη, δεν θα υπάρχουν και άνθρωποι που ερευνούν πώς και γιατί μας προέκυψαν οι ιστορίες αυτές; «Κυνηγός φαντασμάτων», επαναλαμβάνει χαμογελώντας την ορολογία μου ένας από αυτούς, ο Γιώργος Αδαμόπουλος. «Όρος κι αυτός! Πιο γραφικός πεθαίνεις».
Πώς ακριβώς γίνεται ένα κυνήγι φαντασμάτων; Μην φανταστείτε τραπεζάκια, πίνακες Wicca και κεριά που καίνε στο μισοσκόταδο. Οι ομάδες πηγαίνουν συνήθως σε σπίτια ή άλλους χώρους στους οποίους τις καλούν οι ένοικοι, οι οποίοι έχουν παρατηρήσει ασυνήθιστα φαινόμενα –ή σε χώρους όπως το Ξενία της Πάρνηθας και το Νοσηλευτικό Ίδρυμα Εμπορικού Ναυτικού στα Μελίσσια, τους οποίους οι διηγήσεις θέλουν στοιχειωμένους. Ο εξοπλισμός είναι κατά βάση ηλεκτρονικός: αποτελείται από κάμερες, σταθερές και στο χέρι, ψηφιακά κασσετοφωνάκια, τα οποία έχουν τη δυνατότητα να καταγράψουν ήχους που δεν πιάνει το ανθρώπινο αυτί, συσκευές που μετρούν τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία (και οι οποίες λέγονται EMF), ψηφιακά θερμόμετρα και ενίοτε ράβδους όπως εκείνες που χρησιμοποιούσαν οι ραβδοσκόποι.
«Πριν πάμε να ερευνήσουμε ένα χώρο θα ψάξουμε τη βιβλιογραφία για να μάθουμε την ιστορία του» εξηγεί ο Θανάσης, που είναι ο μικρότερος της παρέας, μόλις 17 χρονών. «Αν είναι ένα σπίτι που απλά το εγκατέλειψαν, δεν έχει κανένα νόημα να πάμε. Αν είναι ένα σπίτι στο οποίο έχει συμβεί κάποιος θάνατος, κάποια βίαιη πράξη, δολοφονία ή κάτι τέτοιο, είναι μέρος όπου έχει υπάρξει πόνος. Σύμφωνα με τις θεωρίες περί πνευμάτων, όπου υπάρχει πόνος αποτυπώνεται μια ενέργεια στον χώρο. Αυτή την ενέργεια προσπαθούμε να καταγράψουμε. Δεν είναι, δηλαδή, ότι θα πάμε, θα ανοίξουμε μια κάμερα, και θα εμφανιστεί μπροστά μας το φάντασμα. Αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες. Ενέργεια μπορεί να είναι, για παράδειγμα, ένας θόρυβος».
«Τα ονομάζουμε φαντάσματα γιατί έτσι έχει συνηθίσει να τα λέει ο κόσμος» προσθέτει ο Αντώνης Σκαραμαγκάς, μέλος επίσης της W Researching. «Φάντασμα μπορεί να είναι οτιδήποτε: ενέργεια, πνεύμα, ή φαινόμενο poltergeist για παράδειγμα». in2life.gr
